Οι μαρτυρίες του Μίμη Ανδρουλάκη στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο «Πριν σβήσουν τα φώτα» (εκδόσεις Πατάκη) για την ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου αναδεικνύουν τις μεγαλειώδεις πτυχές του αντιδικτατορικού αγώνα των φοιτητών με μια οπτική εκ των έσω, ενώ παράλληλα φωτίζουν πρόσωπα και γεγονότα και αναμοχλεύουν τις ανοιχτές πληγές του παρελθόντος. Με την απόσταση σχεδόν μισού αιώνα από τα συγκλονιστικά εκείνα γεγονότα που σήμαναν την αρχή της πτώσης της χούντας και την ανατροπή της επιχειρούμενης ψευδοφιλελευθεροποίησης του καθεστώτος, ο κ. Ανδρουλάκης, ένας εκ των πρωταγωνιστών εκείνων των ημερών ως μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Πολυτεχνείου, αναλαμβάνει το «ρίσκο» να μιλήσει για τα μεγαλειώδη αλλά και για τις «λευκές σελίδες», όπως το τεύχος της «Πανσπουδαστικής Νο 8» της Αντι-ΕΦΕΕ, στην οποία πρωτοστατούσε η ΚΝΕ, που επί μακρόν αποτέλεσε αντικείμενο σφοδρών μετωπικών συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων, αλλά και για τον άγνωστο συντάκτη της, τον άνθρωπο του «αμετάκλητου σφάλματος», όπως τον αποκαλεί.
Αντιδράσεις από τον Περισσό
Η συμμετοχή στην παρουσίαση του βιβλίου την περασμένη Δευτέρα στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά του Κώστα Λαλιώτη, πρώην υπουργού του ΠαΣοΚ και μέλους της Συντονιστικής Επιτροπής του Πολυτεχνείου, διήγειρε το πολιτικό ενδιαφέρον, αλλά και τα αντανακλαστικά του Περισσού, ο οποίος διερωτήθηκε για ποιον σκοπό «επιστρατεύθηκαν» Ανδρουλάκης και Λαλιώτης «για να αναπαράγουν ξεφτισμένες και αναμασημένες συκοφαντίες ενάντια στο ΚΚΕ» όσον αφορά την «Πανσπουδαστική Νο 8» που κυκλοφόρησε περίπου τρεις μήνες μετά την εξέγερση, δημοσιεύοντας στην τέταρτη σελίδα της την ανακοίνωση της αυτοαποκαλούμενης «Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα του Πολυτεχνείου» που κατήγγειλε την «προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολ/χνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο των Ρουφογάλη – Καραγιαννόπουλου, με βάση τις εντολές του παραμερισμένου τώρα τέως πρωτοδικτάτορα Παπαδόπουλου και της αμερικανικής ClΑ», ενώ σε άλλη σελίδα «στοχοποιούσε» ως «πράκτορα της ΚΥΠ» τον φοιτητή και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Διονύση Μαυρογένη.
Ο Κ. Λαλιώτης για την «Πανσπουδαστική Νο 8»
«Δεν μπορούσαμε ούτε να το διανοηθούμε ότι ο συντάκτης επιδίωκε, στην κορύφωση της ιωαννιδικής τρομοκρατίας, να προκαλέσει γενικευμένη κρίση εμπιστοσύνης μες στο φοιτητικό κίνημα ή να οδηγήσει εν ψυχρώ την ΚΝΕ στην πλήρη πολιτική απομόνωση από τις άλλες αντιδικτατορικές δυνάμεις» γράφει ο κ. Ανδρουλάκης, ενώ στο πλήγμα που επέφερε η «Πανσπουδαστική Νο 8» αναφέρθηκε και ο κ. Λαλιώτης: «Αποτυπώνει ένα ανεξήγητα εξόφθαλμα ιστορικό και συνάμα τραγικό πολιτικό λάθος, ένα προκλητικό και συνάμα τραγικό ηθικό ολίσθημα ενός μικρού σίγουρα ξεκομμένου καθοδηγητικού πυρήνα» είπε κατά την παρουσίαση του βιβλίου παρόντων του προέδρου του ΠαΣοΚ-ΚΙΝΑΛ Νίκου Ανδρουλάκη, του δημάρχου Πειραιά Γιάννη Μώραλη κ.ά. Για τον ίδιο το κείμενο αυτό βρισκόταν «σε κατάφωρη αναντιστοιχία με τις αγωνιστικές παραδόσεις της ΚΝΕ και της Αντι-ΕΦΕΕ» που «ήταν εκεί στο Πολυτεχνείο από την πρώτη έως και την τελευταία στιγμή, πανταχού παρόντες μαζί με όλους εμάς και εμείς μαζί με αυτούς», όπως είπε με έμφαση.
Ο Περισσός για τον ρόλο της ΚΝΕ και του ΚΚΕ
Το ΚΚΕ μέσω του «Ριζοσπάστη» υποστήριξε ότι η περιβόητη καταγγελία που δημοσιεύθηκε στην «Πανσπουδαστική Νο 8» «είναι ανακοίνωση της Επιτροπής Κατάληψης του Πολυτεχνείου» και «αναφέρεται σε δράση προβοκατόρων και απόπειρά τους να εισβάλουν στο Πολυτεχνείο και αποτελεί απάντηση στη συκοφαντική ανακοίνωση της δολοφονικής ΕΣΑ για το Πολυτεχνείο». «Το ότι η χούντα επιχείρησε να χτυπήσει το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα και την εξέγερση του Πολυτεχνείου, εκτός από την άμεση καταστολή, στέλνοντας και προβοκάτορες-ασφαλίτες, δεν μπορεί να είναι κάτι που να αμφισβητείται» επισημαίνεται, ενώ για τον ρόλο της ΚΝΕ και του ΚΚΕ στη φάση της κλιμάκωσης του ξεσηκωμού των φοιτητών υπογραμμίζεται ότι από την πρώτη στιγμή «πήραν ξεκάθαρη θέση, τον χαιρέτισαν και τον υποστήριξαν (Ανακοίνωση του ΠΓ, 15/11/73)». «Στελέχη και μέλη του έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην οργάνωση του αγώνα, δίνοντας μάχη για τον προσανατολισμό και το περιεχόμενό του, ενάντια και στους ελιγμούς της χούντας, ενώ οι κομματικές δυνάμεις πρωτοστάτησαν στο κρίσιμο ζήτημα, να υπάρξει ενεργή, μαζική υποστήριξη από το εργατικό κίνημα» τόνισε ο Περισσός, απαντώντας στις αιχμές του κ. Ανδρουλάκη για «αρρυθμίες» στην καθοδήγηση του κόμματος το τριήμερο της εξέγερσης και αιφνιδιασμό του «βραδυκίνητου μηχανισμού» του.
Ο άγνωστος συντάκτης και η «Συντονιστική Επιτροπή»
Κατά τον κ. Ανδρουλάκη δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια «ασύλληπτη λαθροχειρία» το γεγονός ότι ο συντάκτης του κειμένου αυτοαποκαλείται «Συντονιστική Επιτροπή» της κατάληψης του Πολυτεχνείου, ενώ για τον ίδιο «φαντάζει εξωφρενικό ότι το πρώτο πράγμα που σκέφτηκαν η Πανσπουδαστική και ο άγνωστος συντάκτης του κειμένου της λίγες ημέρες μετά το συγκλονιστικό γεγονός της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, με δεκάδες νεκρούς, ήταν ένα εμπρηστικό κείμενο πρακτορολογίας, χαφιεδολογίας και προβοκατορολογίας!». Οσον αφορά τον συντάκτη του κειμένου, ο κ. Ανδρουλάκης θεωρεί ότι δεν ήταν «θύμα οδηγιών εκ των άνω – κι αν πήρε μια γενική κατεύθυνση από τον Γραμματέα, αυτός την παρατέντωσε ως τον παραλογισμό», εκτιμά. «Οχι, δεν διάβασε και δεν ενέκρινε κανένας από τους «πάνω» την ψευδεπίγραφη ανακοίνωση της «Συντονιστικής». Την έγραψε εν θερμώ στον ίδιο χώρο του παράνομου τυπογραφείου, μπροστά στον παντελώς αμέτοχο Λάκη Σταθάκη (σ.σ.: αδελφό του Γιώργου Σταθάκη, πρώην υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ), ο οποίος απλώς τη στοιχειοθετούσε μηχανικά» γράφει ο κ. Ανδρουλάκης για τον «ευφάνταστο σκηνοθέτη των Αναβρύτων», τον «ξεχωριστό νέο αστικής καταγωγής», το εξέχον μέλος της «παρέας της πλατείας Μαβίλη», «φωτογραφίζοντας» τον τότε γραμματέα της Οργάνωσης Σπουδάζουσας της ΚΝΕ Κώστα Τζιαντζή, ο οποίος δεν ζει πια. «Τη φορτώνει αποκλειστικά στον Κ. Τζιαντζή, ενώ ξέρει καλά πως δεν είναι έτσι» θα γράψει σχετικά ο Θανάσης Σκαμνάκης κατηγορώντας τον κ. Ανδρουλάκη ότι «αναπαράγει τη φιλολογία, την οποία απέκρουε όταν ήταν στέλεχος του ΚΚΕ, ότι δήθεν κατήγγειλε τους εξεγερθέντες ως προβοκάτορες». Σημειώνει δε ότι το επίμαχο κείμενο «παρά τις αστοχίες που υπάρχουν ποτέ δεν αποδοκίμασε το Πολυτεχνείο ως έργο προβοκατόρων». «Το αντίθετο. Ηδη η συμμετοχή όλης της οργάνωσης στην εξέγερση είναι γνωστή στον Ανδρουλάκη. Οπως, φαντάζομαι, η μάχη που δόθηκε από την πρώτη νύχτα για να δοθεί χαρακτήρας αντιδικτατορικός, αντιαμερικάνικος στην εξέγερση, απέναντι σε διάφορες δυνάμεις, μεταξύ αυτών και προβοκάτορες – πώς να είναι αλλιώς σε μια εξέγερση; Και η καθοριστική συμβολή του Κ. Τζιαντζή να μετατραπούν εν συνεχεία τα φοιτητικά διεκδικητικά αιτήματα σε πολιτικά, αντιχουντικά και αντιαμερικάνικα» υπογραμμίζει ο κ. Σκαμνάκης, εξέχον μέλος εκείνης της ιστορικής «γενιάς» του Πολυτεχνείου και της ΚΝΕ.
Στο θέμα παρενέβη και ο πρώην ευρωβουλευτής Δημήτρης Δεσύλλας, από τα στελέχη του ΚΚΕ που συμπορεύθηκαν με τον Κώστα Τζιαντζή στο εγχείρημα του ΝΑΡ μετά την αποχώρησή τους από το κόμμα το 1989. «Φανερός σκοπός του Ανδρουλάκη είναι να συκοφαντήσει, αμαυρώσει και μηδενίσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Κώστα Τζιαντζή στο αντιδικτατορικό κίνημα, στη δημιουργία της Αντι-ΕΦΕΕ και της ΚΝΕ, στην ίδια την εξέγερση του Πολυτεχνείου» σημειώνει.
