Τον Σεπτέμβριο, στη Νέα Υόρκη, η συνάντηση γνωριμίας του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δημιούργησε προσδοκίες στην ελληνική πλευρά. Στο πολύχρωμο, κοσμοπολίτικο περιβάλλον της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ένα ηλιόλουστο πρωινό, όλα έμοιαζαν πιθανά. Τρεις μήνες μετά, στο μουντό Λονδίνο, όπου το ΝΑΤΟ γιόρτασε τα 70 χρόνια από την ίδρυσή του σε μια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα, οι φιλοφρονήσεις ανάμεσα στους ηγέτες έγιναν ξαφνικά περιττές, προτού ο έλληνας Πρωθυπουργός βρεθεί για δεύτερη φορά αντιμέτωπος με τον τούρκο πρόεδρο. Στο μεταξύ, η καλή πίστη της ελληνικής κυβέρνησης είχε εξανεμιστεί· οι παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου συνεχίστηκαν, οι προσφυγικές ροές αυξήθηκαν, η Τουρκία κατέθεσε στον ΟΗΕ τις συνενταγμένες της «Γαλάζιας Πατρίδας» και κατόπιν υπέγραψε μνημόνιο με τη Λιβύη για την οριοθέτηση ΑΟΖ. Η συνάντηση της περασμένης Τετάρτης έγινε πολύ δύσκολη, αλλά προηγουμένως ο κ. Μητσοτάκης ξεκαθάρισε τη θέση του με μια ασυνήθιστα σκληρή, για τα δεδομένα του ΝΑΤΟ, ομιλία, τονίζοντας ότι η προώθηση διεθνών συμφωνιών οι οποίες παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και τα νόμιμα δικαιώματα των χωρών της Συμμαχίας αντίκειται στις θεμελιώδεις αρχές της και ότι η Ελλάδα αναμένει από τους γείτονές της να σεβαστούν τα κυριαρχικά της δικαιώματα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
