Με ενθουσιασμό χωρίς φειδώ υποδέχθηκε το τρίτο στη Βουλή κόμμα τα αποτελέσματα των τοπικών εκλογών, που έκλεισαν με μικρές εκπλήξεις την περασμένη Κυριακή τον σύντομο κύκλο τους.

Μέσα στην υπερβολή της κυβερνητικής πολιτικής στόχευσης άνοιξε μια ελάχιστη σχισμή, που άφησε να περάσει μια ελπίδα ανάκαμψης ενός κόμματος, του ΠαΣοΚ, που τα όριά του έχουν ήδη φανεί και οι πραγματικές πολιτικές δυνατότητές του μίλησαν πριν, αλλά κυρίως μετά την κάλπη. Ισως η μνήμη του ένδοξου παρελθόντος να μεγεθύνει το μικρό, κάτω από την εμπειρία μιας συνείδησης που γνωρίζει ότι δεν μπορεί να ξανασυναντηθεί με το μεγάλο.

Δίπλα, στο κυβερνητικό κόμμα, μια βούληση καθολικής κυριαρχίας συνάντησε και αυτή το όριό της. Εχοντας πρόσφατα σε δύο διαδοχικές βουλευτικές αναμετρήσεις η ΝΔ ανεμπόδιστα επικρατήσει και χωρίς καμιά πολιτική ανάγκη να δικαιολογεί την επιδίωξη της επανάληψης μιας θριαμβευτικής εκλογικής νίκης, η κυβερνητική παράταξη βρίσκεται «ηττημένη» σε σύγκριση με τον μεγάλο στόχο, που θα μείνει και θα διδάσκεται ως η στρατηγική πλάνη με τίτλο «13 στα 13». Εκεί που το μεγάλο κερδίζει τη φαντασία, το μικρό κερδίζει με ευκολία την ήδη προπαρασκευασμένη από τη ζωή πολιτική θέση του.

Πρόκειται για μια ισορροπία που η κάλπη, ως πολιτικός οργανωτής της γνώμης των πολλών, επιφέρει στο μέτωπο της αντιπαράθεσης, όπου ο ισχυρός χάνει το μέτρο και επιχειρεί να τοποθετήσει τον εαυτό του πιο ψηλά από την πραγματική του θέση, ελπίζοντας στην παράταση του χρόνου της προσωρινής πάντα κυριαρχίας του. Για τον λόγο αυτόν και η ελεύθερη κάλπη δεν αγαπιέται και πολύ από ποικίλες σύγχρονες αυταρχικές εξουσίες.

Στην ταξινόμηση που προκύπτει από τις τοπικές εκλογές και τη διαλεκτική ισορροπίας που καταγράφεται μεταξύ μικρού και μεγάλου, το δεύτερο στη Βουλή κόμμα, η Αξιωματική Αντιπολίτευση, αποτυπώνεται δίκαια στην κάλπη, ως φθίνουσα πολιτική δύναμη, που το τέλος της άδηλο τώρα, η διπλή καταγραφή των τοπικών εκλογών προαναγγέλλει.

Η επιφυλακτική ικανοποίηση και ο σύντομος πανηγυρισμός των δύο νικητών του μικρού πολιτικού κόσμου μας χάνονται μέσα στον μεγάλο κόσμο γύρω μας. Πόλεμος στη Μέση Ανατολή. Κίνδυνος ευρύτερης ανάφλεξης στην περιοχή μας.

Μικρή χώρα η πατρίδα μας, δεν μπορεί να επιδράσει στην κίνηση που με ορμή αλλάζει τα δεδομένα. Μοιάζει – και είναι – ελάχιστη λεπτομέρεια στη μεγάλη διαδρομή αυτή η, μικρής στο βάθος αξίας για τη συνολική πορεία μας, αυτοδιοικητική μάχη.

Η απόδοση σε μια τρέχουσα εκλογική συνθήκη μεγαλύτερης σημασίας από αυτήν που της αξίζει και η επιδίωξη πολιτικής επιβεβαίωσης στο μικρό αυτό μέτωπο, φανερώνει το κενό και την απουσία μιας μεγάλης πολιτικής κατεύθυνσης στην εποχή, όπου η διάκριση μεταξύ μικρού και μεγάλου, μεταξύ σημαντικού και ασήμαντου, θα σήμαινε ένα βήμα απομάκρυνσης από την πολύμορφη παρακμή.