Η συζήτηση που άνοιξε με τόση ένταση στις αρχές της εβδομάδας, και αφορά τη χρηματοδότηση των κομμάτων, με «μαύρα» ή με «άσπρα» χρήματα, είναι εκ προοιμίου μια συζήτηση για τα μάτια του κόσμου. Και ως εκ τούτου δεν πείθει. Ούτε προς τη μία ούτε προς την άλλη πλευρά.
Από τη στιγμή που δεν λειτουργεί απενοχοποιημένα η χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων από πολίτες και παράγοντες της οικονομίας είναι προφανές ότι θα συμβαίνει αυτό που συνέβη μετά τις αναφορές του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ότι «ο δικός μου ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πάρει μαύρο χρήμα». Σάλος. Και υποκριτικές απορίες, από τον πολιτικό κόσμο. Επειδή όλοι ξέρουν.
Αφαιρουμένων των σαφών εσωκομματικών στοιχείων που είχε και εξακολουθει να έχει η δήλωση Κασσελάκη – σημείο και στοιχείο ρήξης με το παρελθόν -, αξίζει να σταθεί κανείς στο τι ακριβώς δήλωσε, και επιμένει δε ως προς αυτό, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεσμεύεται ότι δεν θα πάρει μαύρο χρήμα. Αρα υπάρχει προσφορά, υπάρχει και διάθεση, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ θα μείνει έξω από τον χορό, διότι ο νέος πρόεδρος τον θέλει αγνό και άμωμο ως παρθένα. Είναι όμως;
Συγγνώμη, αλλά δεν είναι. Ούτε ήταν. Αλλιώς, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα είχε προχωρήσει σε μια αυτονόητη, για το είδος, το ύφος και το βάρος της καταγγελίας αυτής, ενέργεια: θα ανέθετε σε ορκωτούς λογιστές τον έλεγχο των οικονομικών του κόμματος σε βάθος δεκαπενταετίας. Από τότε που ανέλαβε ουσιαστικά την ηγεσία του ο προκάτοχός του κ. Τσίπρας, προς τον οποίο απηύθυνε και τη βαριά κατηγορία.
Ελεγχος όχι μόνο στα οικονομικά του κόμματος, έλεγχος και στα μέσα ενημέρωσης που συντηρεί το κόμμα, έλεγχος και στη στρατιά των τρολ του Διαδικτύου μέσω του οποίου επιχείρησε έναν επιτυχή πόλεμο κατά των πολιτικών του αντιπάλων, μη διστάζοντας μπροστά σε τίποτε – ηθική, πολιτική, επαγγελματική, κοινωνική εξόντωση, και εν τέλει δολοφονίες χαρακτήρα, για όποιον στεκόταν απέναντι στον κ. Τσίπρα και την κυβέρνησή του.
Διότι τα ερωτήματα είναι τεράστια. Πώς συντηρήθηκε επί τόσα χρόνια όλος αυτός ο οργανισμός; Με την κρατική επιχορήγηση και μόνο; Και ήταν αρκετή αυτή η επιχορήγηση, ώστε να μην απαιτείται παρά ελάχιστη τραπεζική δανειοδότηση για να συντηρηθεί, ενώ οι αντίπαλοί του, ΝΔ και ΠαΣοΚ, για να επιβιώσουν ως πολιτικοί οργανισμοί, είχαν περιπέσει στη θανατηφόρα περιδίνηση του τραπεζικού δανεισμού;
Μπορεί. Οσο όμως είναι δυνατόν αυτό, άλλο τόσο είναι να έχουν βάση και οι έμμεσες καταγγελίες του κ. Κασσελάκη για το «μαύρο» παρελθόν του κόμματος, σε σχέση με την πρόθεσή του για τη δημιουργία ενός νέου, αγνού, άσπιλου και αμόλυντου από τέτοιες μιαρές συνήθειες της πολιτικής, «δικό του», ΣΥΡΙΖΑ.
Πρόθεση αγαθή και υπό άλλες συνθήκες αξιομνημόνευτη. Μόνο που, να, μοιάζει λειψή, ενοχική και οπωσδήποτε φοβική. Δεν ζητάει έλεγχο από ορκωτούς λογιστές γιατί τρέμει τους σκελετούς που θα αντικρίσει στις (πολλές) ντουλάπες του κόμματος. Και μένει στις απειλές.
Ωστόσο για μένα είναι αξιοσημείωτη η στάση που τηρεί αυτός προς τον οποίο ουσιαστικά κατευθύνθηκαν οι βαριές κατηγορίες, ο πρώην πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας.
Ως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ο κ. Τσίπρας σιωπά. Αποφεύγει επιμελώς να τοποθετηθεί και αφήνει να το κάνουν άλλοι γι’ αυτόν – να επικρίνουν δηλαδή τον κ. Κασσελάκη για όσα είπε και τα πολύ περισσότερα που υπονόησε. Ωστόσο η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός και στην περίπτωση αυτή με παραδοχή μοιάζει παρά με άρνηση. Ο κ. Τσίπρας, ο οποίος πριν γίνει πρωθυπουργός πάνω-κάτω τα ίδια έλεγε με αυτά που σήμερα διατείνεται ο κ. Κασσελάκης σε βάρος του, έχει ένα σοβαρό ντισαβαντάζ έναντι του διαδόχου του: ότι σήμερα είναι ένας πρώην. Δεν κατέχει καμία θεσμική θέση, δεν έχει ρόλο, και δεν έχει και ακροατήριο. Προσπαθεί να αποκτήσει. Και ρόλο και ακροατήριο. Για να έχει επιτυχία όμως το εγχείρημα, θα πρέπει να δώσει καθαρές απαντήσεις στα όσα τού καταμαρτυρεί ο κ. Κασσελάκης.
Ελαβε ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ «μαύρα» χρήματα από τη διαπλοκή, της οποίας εμφανιζόταν ως σφοδρός πολέμιος; Κι αν λέρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ τα χέρια του με αυτά τα χρήματα, το έκανε μία φορά ή ήταν μια επαναλαμβανόμενη διαδικασία;
Προσωπικά δεν το πιστεύω, αντιθέτως, όπως προανέφερα, θεωρώ ότι όλα αυτά είναι στο πλαίσιο της προσπάθειας του κ. Κασσελάκη να εδραιωθεί στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και παράλληλα να αποκόψει την προσπάθεια του κ. Τσίπρα να επανέλθει στο πολιτικό προσκήνιο, έστω και ως επικεφαλής μιας πρωτοβουλίας με κεντροαριστερά χαρακτηριστικά. Ωστόσο δεν αντιλαμβάνομαι τη σιωπή του πρώην πρωθυπουργού. Κατά τη γνώμη μου, αφού ο κ. Κασσελάκης παραμένει στο επίπεδο των απειλητικών αναφορών μην κάνοντας το βήμα παραπέρα, θα έπρεπε ο ίδιος να έχει ζητήσει ήδη διαχειριστικό έλεγχο της περιόδου που διοίκησε τον ΣΥΡΙΖΑ, και για κάποια χρόνια τη χώρα. Τι φοβάται και δεν το κάνει; Ο εμφύλιος έχει πια ξεκινήσει και τίποτε δεν μπορεί να τον σταματήσει…
