Η συνάντηση της Αθήνας για τα Δυτικά Βαλκάνια μπορεί να μην οδήγησε σε δραστικές αλλαγές, αλλά ήταν χρήσιμη διότι εξασφάλισε την ενότητα της προοπτικής της διεύρυνσης και διότι υπήρξε ισχυρό στοιχείο η αλληλεγγύη προς την Ουκρανία, δηλώνει ο Στέφαν Λένε της δεξαμενής σκέψης Carnegie Europe στις Βρυξέλλες στη συνέντευξή του στο «Βήμα». Ο αυστριακός ειδικός τονίζει ότι τα δύο νέα υποψήφια μέλη, Ουκρανία και Μολδαβία, δημιουργούν μια νέα γεωπολιτική δυναμική στην ατζέντα της διεύρυνσης, αλλά παραμένει αβέβαιο αν θα μετουσιωθεί σε πραγματική εξέλιξη.
«Ημουν στη Σύνοδο στη Θεσσαλονίκη όταν η υπόσχεση για την προοπτική ένταξης στην ΕΕ δόθηκε στις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων. Η πρόοδος έκτοτε ήταν πολύ αργή και η στασιμότητα οφείλεται σε τρεις λόγους. Πρώτον, οι χώρες δεν προχώρησαν όσο γρήγορα ελπίζαμε. Δεύτερον, η ΕΕ εξέτρεψε την προσοχή της σε μια σειρά κρίσεων, την οικονομική, το Μεταναστευτικό, το Brexit, την COVID. Δεν ήταν ικανή να επικεντρωθεί στην περιοχή και να ασχοληθεί επαρκώς προκειμένου να ξεπεραστεί η στασιμότητα. Τρίτον, οι διαφορές μεταξύ κρατών-μελών με χώρες των Δυτικών Βαλκανίων καθυστέρησαν τις διαδικασίες. Είχαμε το ζήτημα μεταξύ Αθήνας και Σκοπίων, το οποίο επιλύθηκε. Προέκυψε το θέμα Βουλγαρίας – Βόρειας Μακεδονίας, τώρα της Ελλάδας με την Αλβανία. Μόνο μία χώρα εντάχθηκε στην ΕΕ έκτοτε, η Κροατία το 2013, και δεν υπάρχει προοπτική για ένταξη των άλλων χωρών σύντομα» εκτιμά ο κ. Λένε.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
