Εξαιτίας της μακράς εμπειρίας του λόρδου Οουεν σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, δεν θα μπορούσαμε να μη ρωτήσουμε τον συγγραφέα για το σημερινό επίπεδο των σχέσεων Λονδίνου – Μόσχας. «Οι σχέσεις βρίσκονται σε επικίνδυνα κακό σημείο. Είναι καθήκον των δύο χωρών να ξεκινήσουν έναν διάλογο. Η Ρωσική Ομοσπονδία», εξηγεί ο Οουεν, «φέρει βαρέως το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ έφθασε μέχρι και δίπλα στα ρωσικά σύνορα. Και φαίνεται ότι ο Γκορμπατσόφ και ο Γέλτσιν είχαν λάβει διαβεβαιώσεις ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί». Την ίδια στιγμή, η σημερινή βρετανική κυβέρνηση προωθεί το όραμα μιας «Παγκόσμιας Βρετανίας» (Global Britain). Μήπως αυτό εξηγεί τη ρωσοβρετανική εχθρότητα; Και είναι άραγε εφικτή μια τέτοια στρατηγική; Ο ίδιος μάς παραδέχεται ότι στήριξε το Brexit. «Ναι, ήμουν Brexiteer» μας λέει. «Προσωπικά δεν θα το ήθελα, αλλά πιστεύω ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση θέλει να κινηθεί προς την πολιτική ένωση και εμείς ως Βρετανία είμαστε κυρίαρχο έθνος» προσθέτει, χωρίς όμως να εμφανίζεται βέβαιος ότι μια τέτοια στρατηγική μπορεί σήμερα να υλοποιηθεί.
Αναφορικά δε με τη συζήτηση που έχει (ξανα)ξεκινήσει περί στρατηγικής αυτονομίας και ευρωπαϊκής άμυνας, ο συνομιλητής μας εκτιμά ότι «θα είναι δύσκολο να υπάρξει μια «Ευρώπη της άμυνας» εντός του ΝΑΤΟ, όπως ίσως θα ήθελε η Γαλλία. Θα έπρεπε να προηγηθεί κάποιου είδους πολιτική ένωση για να συμβεί αυτό». Ενθυμούμενος δε την περίοδο των σκληρών διαπραγματεύσεων για ειρήνευση κατά τον εμφύλιο πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία, ο λόρδος Οουεν, αφού πρώτα εξαίρει την προσπάθεια του τότε έλληνα πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη να πείσει την ηγεσία της Σερβίας και των Σερβοβοσνίων να βρεθεί λύση, υπογραμμίζει ότι «αυτό που πάντα θυμάμαι είναι ότι οι Ευρωπαίοι δεν είναι πρόθυμοι να επέμβουν χωρίς τους Αμερικανούς».
