Το κατά Σαμαρά «ευαγγέλιο» – Πού διαφωνεί με τον Μητσοτάκη

Ο Αντώνης Σαμαράς εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Μεσσηνίας με τη Νέα Δημοκρατία το 1977, σε ηλικία 26 ετών, και ήταν ο νεαρότερος βουλευτής στην ιστορία του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Σήμερα θα ήταν ο γηραιότερος στη «γαλάζια» Κοινοβουλευτική Ομάδα, αν δεν υπήρχε ο Γιάννης Τραγάκης που εισήλθε στη Βουλή το 1974. Ο Τραγάκης δεν αποτελεί πόλο έλξης για κανέναν και η απουσία του Κώστα Καραμανλή από τη Βουλή έβαλε τον εναπομείναντα πρώην πρωθυπουργό σε έναν ρόλο που ο ίδιος δεν επιζητούσε, σε μια χρονική στιγμή που έγινε ορατή η πρώτη εσωτερική αμφισβήτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

«Ζήτημα συνέπειας»

Ο γάμος και η τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών προκάλεσαν περισσότερο δράμα από ό,τι δικαιολογεί το θέμα, ακόμα και αν το δει κανείς ως ταυτοτικό. Αλλά μήπως εκεί ακριβώς βρίσκεται το πραγματικό θέμα; Οτι η συντηρητική ΝΔ βρήκε το τέλειο άλλοθι για να ξεσπαθώσει κατά της επίμονης κεντρώας στροφής του Πρωθυπουργού; Από το 2016, στη διάρκεια της προεδρίας του στη ΝΔ, ο Μητσοτάκης κατάφερε να «ξεδοντιάσει» τους βαρόνους και να διαλύσει τις ομάδες τους, σχεδόν χωρίς αντίσταση. Κανένας εσωτερικός πόλος δεν έμεινε να τον αμφισβητεί, έγινε παντοδύναμος στο κόμμα του προτού γίνει κυρίαρχος στη χώρα.

Σε αυτό το κομματικό ησυχαστήριο, το μπαϊράκι του πρώην πρωθυπουργού μοιάζει παράδοξο. «Τι θέλει τώρα ο Σαμαράς;» αναρωτιούνται διάφοροι, άλλοι με πραγματική απορία και άλλοι με απαξίωση, που δεν κρύβει και μια δόση ανησυχίας για τις πραγματικές διαθέσεις του διεκδικητικού με την υστεροφημία του πρώην πρωθυπουργού. Υπό άλλες συνθήκες το Μέγαρο Μαξίμου θα ξεμπέρδευε με το γνωστό σχόλιο ότι ως πρώην πρωθυπουργός δικαιούται να εκφράζει τις απόψεις του.

Ο Σαμαράς έχει μετατραπεί σε ένα αποκούμπι για όσους αισθάνονται άβολα με τη μετατόπιση της ΝΔ, μολονότι ο ίδιος δεν φιλοδοξεί να συμπήξει ομάδα

Αυτή τη φορά η κατάσταση είναι πιο σύνθετη. Αφενός γιατί ο Σαμαράς δεν θέλει τίποτα. «Αυτά που λέει είναι για εκείνον ζήτημα συνέπειας, ευθύνης και ορθής γραμμής» εξηγούν οι συνεργάτες του. Αφετέρου επειδή οι απόψεις του εκφράζουν έναν ευρύτερο κύκλο εντός της ΝΔ, όπως φάνηκε και από τις δηλώσεις βουλευτών που βρίσκονται κοντά στον Καραμανλή, όπως ο Ευριπίδης Στυλιανίδης, ή απηχούν τις βαθύτερες σκέψεις της παραδοσιακής βάσης της παράταξης, όπως ο Νικήτας Κακλαμάνης. Με άλλα λόγια, ο πρώην πρωθυπουργός μάλλον αισθάνεται ότι κρατάει τα μπόσικα στο κόμμα παρά διεκδικεί έναν ρόλο για τον εαυτό του μέσω της διαφωνίας.

Ο Μητσοτάκης, όπως δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του, βλέπει ότι η πολιτική μεθοδολογία που ακολουθεί αποδίδει. Αρα δεν βλέπει λόγο να την αλλάξει επειδή ξινίζουν ορισμένοι στη ΝΔ, σε ένα κόμμα με διαχρονικούς γκρινιάρηδες. Ο Σαμαράς, όμως, δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία, και όσες φορές προκαλείται από την Ντόρα Μπακογιάννη αποφεύγει να απαντήσει για να μη συντηρήσει το στερεότυπο της ιστορικής σύγκρουσης με την οικογένεια Μητσοτάκη.

Τα ελληνοτουρκικά

Πιστεύει, σύμφωνα με συνομιλητές του, ότι επαληθεύτηκε σε πολλά από όσα προειδοποίησε τον νυν Πρωθυπουργό να προσέξει. Πρώτα από όλα στα ελληνοτουρκικά. Τον Σαμαρά, αν και συμφωνεί με τα εξοπλιστικά προγράμματα και την αναβάθμιση των συμφωνιών για τις αμερικανικές βάσεις, τον ενοχλεί η μονόπαντη άσκηση εξωτερικής πολιτικής, οι θριαμβολογίες για τα F-35, ο διάλογος χωρίς συγκεκριμένες προϋποθέσεις με τον «πειρατή» Ερντογάν.

Ειδικά μετά τις δηλώσεις της Βικτόρια Νούλαντ στην Τουρκία για την προοπτική αγοράς F-35 και τις νέες εμπρηστικές δηλώσεις του τούρκου προέδρου κατά της Ελλάδας. Βέβαια και εκείνος μιλούσε με τον Ερντογάν, όπως του επισημαίνει συχνά η Μπακογιάννη. Πράγματι, απαντούν οι συνεργάτες του, μιλούσε σε εποχή που οι τουρκικές παραβάσεις/παραβιάσεις ήταν στο χαμηλότερο επίπεδο, μιλούσε στο μέτρο που έπρεπε και δεν του επέτρεψε ποτέ να εγείρει θέματα, πλην του Μεταναστευτικού.

Ο πρώην πρωθυπουργός ζήτησε να δοθούν πειστικές απαντήσεις στο θέμα των υποκλοπών, γιατί πρόκειται για ζήτημα που έχει σχέση με την ιστορία και την ταυτότητα της παράταξης που θεμελίωσε τη δημοκρατία στην Ελλάδα, όπως είπε στην ομιλία του στο Παλλάς, τον Δεκέμβριο του 2022.

«Καταχρηστικός δικαιωματισμός»

Στην ίδια ομιλία, την οποία παρακολούθησε και χειροκρότησε ο Κ. Μητσοτάκης, και σε αρκετές που ακολούθησαν διαφώνησε έντονα με το επιχείρημα ότι το δημογραφικό θα λυθεί με την εισαγωγή μεταναστών, με τον «πιθηκισμό εισαγόμενων ανοησιών» για τα φύλα και με τον υποβιβασμό των «ιερών προσώπων της μάνας και του πατέρα σε απρόσωπους αριθμούς, «γονέας 1» και «γονέας 2″».  Ακόμα και αν διαφωνεί κάποιος με τις απόψεις του Σαμαρά για τον «καταχρηστικό δικαιωματισμό», δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για ασυνέπεια. «Οι θέσεις του είναι κρυστάλλινες και δεν αλλάζουν εύκολα» επιβεβαιώνουν οι συνεργάτες του. Προφανώς, ούτε και η γλώσσα που στερείται κάθε ίχνος διπλωματίας.

Ακόμα και για τα αγροτικά είχε μιλήσει πέρυσι τον Μάιο στην Καλαμάτα, κατακεραυνώνοντας τις «διεθνείς πράσινες συμφωνίες» επειδή είναι υπερβολικές σε πολλά σημεία, έχουν μη ρεαλιστικούς στόχους και χρονοδιαγράμματα και θα ξεσηκώσουν τους αγρότες στην Ευρώπη. Δεδομένη θεωρείται η διαφωνία του και για την επικύρωση των μνημονίων συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία, που η κυβέρνηση τα καθυστερεί για να μην ανοίξει νέο κύκλο εσωστρέφειας, αν και πιέζεται από τις εκλογές του Μαΐου στη γειτονική χώρα και τη διαφαινόμενη επικράτηση του εθνικιστικού VMRO.

Στο Μέγαρο Μαξίμου ουδείς δικαιούται να εμφανίζεται αιφνιδιασμένος από όσα υποστηρίζει ο πρώην πρωθυπουργός, όλα τα έχει ξαναπεί και για πολλά τον έχουν χειροκροτήσει στο πρόσφατο παρελθόν. Ορισμένοι τον κατηγορούν για ομοφοβία, για ρατσισμό, για ακροδεξιές θέσεις. Ποτέ δεν έχει απαντήσει άμεσα, την κριτική από τους πραγματικούς αριστερούς την ακούει, αλλά απορρίπτει τη «φλωροαριστερά του Κολωνακίου» και τις κατηγορίες που προέρχονται από το κόμμα του. Στις δημόσιες παρεμβάσεις του υπενθυμίζει ότι εκείνος έβαλε στη φυλακή τη Χρυσή Αυγή και ότι του είναι απεχθής αυτή η ιδεολογία. Οι συνεργάτες του λένε ότι θυμώνει όταν ακούει συγκεκριμένα στελέχη της ΝΔ να τον «χρωματίζουν» ακραίο, ενώ τότε τον πίεζαν να μην κινηθεί κατά της Χρυσής Αυγής για να μην ενισχυθεί η Ακροδεξιά στην Ελλάδα.

«Αποκούμπι» δυσαρεστημένων

Είτε λόγω της συγκυρίας είτε εξαιτίας της υπερβολικής πίεσης που ασκεί το Μέγαρο Μαξίμου στους βουλευτές που βγαίνουν εκτός γραμμής, ο Σαμαράς έχει μετατραπεί σε ένα αποκούμπι για όσους αισθάνονται άβολα με τη μετατόπιση της ΝΔ, μολονότι ο ίδιος δεν φιλοδοξεί να συμπήξει ομάδα. «Σήμερα, αν ψηφίζεις Νέα Δημοκρατία, δεν ψηφίζεις Νέα Δημοκρατία» σχολιάζουν αρκετοί στις μεταξύ τους κουβέντες, γιατί νιώθουν ότι η Ευρώπη κινείται δεξιά και εκείνοι πάνε κόντρα στο ρεύμα.

Στο βάθος το ερώτημα είναι ένα: Τι κόμμα θα είναι η ΝΔ μετά τον Μητσοτάκη; Η απάντηση ποικίλλει ανάλογα με το ποιος/ποια ερωτάται και ενώ διάφοροι προετοιμάζονται για τη διαδοχή, όταν έρθει η ώρα, κανένας δεν έχει ένα όραμα για όλους. Στο μεταξύ πολλοί, με τον Σαμαρά να ετοιμάζεται να μιλήσει στη Βουλή στο νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο, ανησυχούν για το τι θα βγάλει η κάλπη των ευρωεκλογών και δεν αψηφούν καθόλου το νέο κόμμα του Ανδρέα Λοβέρδου, ενός πολιτικού με συμπάθειες στη ΝΔ που θεωρούν ότι θα μπορούσε να γίνει υποδοχέας της ψήφου δυσαρέσκειας προς την κυβέρνηση.