Σι Τζινπίνγκ – Σαν γνήσιος κομμουνιστής
Πόση διαμαρτυρία χωράει σε μια λευκή κόλλα χαρτί; Ολη όση ποτέ δεν αρθρώθηκε. Εκτός από τα άγραφα φύλλα, όμως, οι Κινέζοι, έχουν βρει κι άλλους δημιουργικούς τρόπους να εκφράσουν τον θυμό τους. Οπως τα αλπακά. Μια διαδηλώτρια, για παράδειγμα, έβγαλε βόλτα με λουρί τρία, θυμίζοντας ένα παλιό meme που σχεδιάστηκε σαν σύμβολο αντίστασης στην καθεστωτική λογοκρισία και ονομάστηκε CaoNiMa – για να ηχεί όπως μια μανδαρίνικη βρισιά. Ο Σι Τζινπίνγκ εφάρμοσε κάθε γράμμα των εγχειριδίων των αυταρχικών καθεστώτων του 20ού αιώνα στο απόλυτο μέσο του 21ου, το Ιντερνετ. Ετσι, καταδίκασε την εξουσία του σε πλήρη άγνοια όσων πραγματικά σκέφτεται και νιώθει η κινεζική κοινή γνώμη. Σαν γνήσιος κομμουνιστής. Σαν κάποιος, δηλαδή, που ούτε μπορεί να μάθει απ’ τις μάζες ούτε να τις διδάξει.
Μίνα Γκάγκα – Οι χρήσιμες λέξεις
«Το ΕΣΥ σχεδιάστηκε πριν σαράντα χρόνια, και είχε πλήρη και αποκλειστική ισχύ εκείνη την εποχή που υπήρχε η Ανατολική Γερμανία. Δεν υπάρχει Ανατολική Γερμανία, δεν υπάρχουν τέτοια συστήματα στην Ευρώπη. Αρα, πρέπει να δούμε πού είμαστε σήμερα, το 2022». Η υπερασπιστική γραμμή που επέλεξε η Μίνα Γκάγκα για να απαντήσει στην επικριτική για το νομοσχέδιό της διαπίστωση του Ανδρέα Ξανθού – πως το δημόσιο σύστημα υγείας ήταν «η μεγάλη προοδευτική κοινωνική δομή της Μεταπολίτευσης» – σήκωσε πολλά φρύδια στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Εντάξει, οι γιατροί είναι συνήθως άνθρωποι με κρύο αίμα. Δεν σκέφτονται τι περιτύλιγμα θα βάλουν σε αυτό που θέλουν να πουν, εστιάζουν στην πληροφορία που πρέπει να μεταφερθεί. Στην πολιτική, όμως, οι λέξεις μπορούν να αποδειχθούν εξαιρετικά χρήσιμες όταν οι ιδέες αποτυγχάνουν.
Κώστας Καραμανλής – Η απόσταση των πρώην
Το δείπνο έγινε στην Κηφισιά αλλά ο αντίκτυπός του έφτασε σε κάθε γαλάζια γωνιά της επικράτειας. Οι δύο πρώην πρωθυπουργοί της συντηρητικής παράταξης – οι οποίοι μέχρι πρότινος δεν φημίζονταν για την αγαστή τους σύμπνοια – ενσάρκωναν πάντα διαφορετικά μοντέλα νεοδημοκράτη. Η απόσταση που χωρίζει τον Κώστα Καραμανλή απ’ τον Αντώνη Σαμαρά, βέβαια, φαίνεται στο μάτι των ρεαλιστών ακόμη και σήμερα, παρότι τα ραντεβού ή τα συναπαντήματά τους ιντριγκάρουν τους λάτρεις των παραπολιτικών. Γιατί τα πρότυπα του πρώην που υιοθέτησαν είναι διαμετρικά αντίθετα. Ο πρώτος φωνάζει κυρίως μέσα απ’ τη σιωπή του – ή διερμηνεύεται από τους «καραμανλικούς». Ο δεύτερος «έχει», σύμφωνα με τις κακές νεοδημοκρατικές γλώσσες, «το σύνδρομο του Νέστορα επειδή είναι από την Πύλο» και δεν το κρύβει. Με άλλα λόγια: οι στρατηγικές και τα θέλω τους ξεκινάνε από πολύ μακριά για να καταφέρουν να συναντηθούν.
Αλέξης Τσίπρας – Τα όρια του κόσμου
Ενας γαλάζιος υπουργός – από εκείνους που κρυφοθαυμάζουν το επικοινωνιακό ταλέντο του Αλέξη Τσίπρα και μελετούν τις πολωτικές του τακτικές – πίστευε πως τα κυβερνητικά χρόνια θα άφηναν πάνω στον συριζαίο αρχηγό σημάδια πολιτικής ωριμότητας. Πως οι επαφές που απέκτησε στο εξωτερικό θα άλλαζαν τις μεθόδους με τις οποίες αντιπαρατίθεται πολιτικά. Ωστόσο, τώρα αυτοκριτικάρεται. «Η τελευταία τριετία με διέψευσε» λέει. Ο πραγματικός τσιπρικός εαυτός, υποστηρίζει, δεν είναι ένας που απλά τρέφεται από τη σύγκρουση και τον λαϊκισμό, αλλά ένας που αναλώνεται και στα δύο. Την Τετάρτη ο Τσίπρας τον επιβεβαίωσε. Μιλώντας στην Πολιτική του Γραμματεία δικαιολόγησε τις πολακικές ιαχές του ΣΥΡΙΖΑ στην υπόθεση των υποκλοπών επικαλούμενος την «επιρροή» των ταυτοτικών ζητημάτων στο αποτέλεσμα των αμερικανικών ενδιάμεσων εκλογών. Τα όρια του κόσμου του άνοιξαν τόσο ώστε να διανθίσει τη ρητορική του με ξένα παραδείγματα. Οχι τόσο ώστε να τα εξελληνίσει εποικοδομητικά.
