Πολλή παρηγοριά, λίγη συμπάθεια
Είσαι 23. Με χρυσό παπούτσι στο Κατάρ. Έχεις κάνει τα πάντα για τη νίκη. Ο θεός της μπάλας, ωστόσο, αποφασίζει πως το τρόπαιο του Μουντιάλ ανήκει στους Muchachos. Ακόμη κι όσοι αγνοούν τι είναι το οφσάιντ, δεν δυσκολεύονται να κατανοήσουν την ψυχολογία του Εμπαπέ μετά την ήττα. Δεν ήθελε να μιλήσει σε κανέναν.
Και όμως, ο Εμανουέλ Μακρόν τον κυνηγούσε για να τον παρηγορήσει. Τελικά, όλοι οι πολιτικοί μοιάζουν. Μέχρι και αυτοί που λανσάρονται σαν διανοούμενοι και μάνατζερ ταυτόχρονα καταφεύγουν σε φθηνά πολιτικάντικα κόλπα μπροστά στις κάμερες, αποζητώντας λίγη συμπάθεια από την κοινή τους γνώμη. Μια παλαιότερη από τον γάλλο πρόεδρο καραβάνα, βέβαια, θα του εξηγούσε ότι για να τον αγαπήσουν πρέπει να σφίγγει χέρια ψηφοφόρων και να αγκαλιάζει μωρά – όχι σούπερ σταρ του ποδοσφαίρου.
Εμπειροι στις συνεργασίες
Η πρόταση για μια προοδευτική διακυβέρνηση παραμένει πάνω στο τραπέζι, υπενθύμισε για νιοστή φορά ο Δημήτρης Βίτσας. Μέχρι εδώ τίποτα πρωτότυπο. Όμως, ο σύντροφος, που ξεκίνησε την πολιτική του διαδρομή από την ΚΝΕ και εγκατέλειψε τον Περισσό το 1991 μαζί με τους ανανεωτικούς, υποστήριξε ότι στο ερώτημα αν μπορούν να συγκυβερνήσουν με το ΚΚΕ «απαντά η πρόσφατη ιστορία και η περίπτωση του ’89».
Αν αφήσει κανείς στην άκρη την εγγενή αντίφαση του επιχειρήματος και εστιάσει στη συνέχεια της παρατήρησής του, ότι «υπάρχει μια αρκετά μεγάλη εμπειρία επί των συνεργασιών», δεν θα σκεφτεί πως η συριζαϊκή γνώση του συγκυβερνάν τελειοποιήθηκε χάρη στον Καμμένο; Τον εταίρο που τους έμαθε να μη βγάζουν το τρενάκι από τις ράγες ή να γράφουν το ίδιο καλά και με το δεξί;
Στο υπουργικό ντιβάνι
Η διάγνωση έγινε σε τηλεπλατό. Αλλά αυτό δεν μειώνει την αξία της. Ο πολιτικός προϊστάμενος της Αστυνομίας ενημέρωσε το φιλοθέαμον κοινό ότι της ζήτησε «να ξεπεράσει κάθε είδους φοβικό σύνδρομο, να ενισχύσει την αποτελεσματική της παρουσία παντού». Ο Τάκης Θεοδωρικάκος έχει ψυχογραφήσει τα σώματα ασφαλείας.
Κι επειδή σαν άλλος Γιουνγκ έχει συνειδητοποιήσει ότι το να γνωρίσεις τη δική σου σκοτεινή πλευρά είναι ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσεις αυτή των υπολοίπων, αποφάνθηκε ότι «το γνωστό περιστατικό της Νέας Σμύρνης» το έχει κλειδώσει κάπως. Ο υπουργός που ποστάρει στο φεϊσμπουκικό του προφίλ ρεπορτάζ του ίδιου για τον εαυτό του μοιάζει να έχει σκάψει βαθιά στο σύνδρομο του τρίτου ενικού. Οπότε, όπως κάθε νεοφώτιστος του ντιβανιού, ψυχολογικοποιεί τα πάντα. Ακόμη κι όσα όλοι αντιλαμβάνονται ότι οφείλονται σε ασαφείς άνωθεν εντολές.
Καλάθια, καφάσια και βλέμματα
Τώρα ασχολείται με καλάθια και καφάσια. Ο Αδωνις Γεωργιάδης επανασυστήνεται όχι μόνο ως doer, αλλά και σαν παιδί του λαού. Σαν τον υπουργό που δεν θα σκοτιστεί για το κοστούμι του, θα το φορέσει στη Λαχαναγορά για να μην «κουβαλάνε μόνοι τους οι άνθρωποι». Οι άσπονδοι εσωκομματικοί του φίλοι αποδίδουν την εντονότερη του συνηθισμένου μιντιακή υπερκινητικότητά του στην εκλογική χρονιά που έρχεται.
Εκείνος, πάλι, λέει ότι έχει φανατικούς φίλους και ορκισμένους εχθρούς σε ένα στυλ «that’s life». Η δεύτερη διαπίστωση είναι αυταπόδεικτη. Για να πείσει για την αλήθεια της πρώτης, επικαλείται τα πεσμένα νούμερα του ΛΑΟΣ στη Β’ Αθηνών όταν μετακόμισε στη ΝΔ. Από τότε μέχρι σήμερα, πάντως, το γαλάζιο βλέμμα πάνω του δεν έχει αλλάξει. Αρκετοί στο κόμμα συνεχίζουν να μην τον βρίσκουν «ακατάδεκτο στους θεατρινισμούς».
