1. Τα κείμενα και ο αρχηγοκεντρισμός
Χολερικοί πολιτικοί τους αντίπαλοι στοιχηματίζουν πως τώρα που τελειώνουν τα μπάνια του λαού θα αρχίσουν τα κείμενα των συντρόφων. Εντάξει, η απόδοση της πρόβλεψης είναι μικρή. Το πρώτο τέτοιο δημοσιεύθηκε. Δεκατέσσερις συριζαίοι, ανάμεσά τους και η Μαρία Ρεπούση, διαπιστώνουν ότι μέλη και φίλοι του κόμματος «είναι τελείως αποκλεισμένοι» από τις εσωκομματικές εξελίξεις. Και ζητούν «οι σημαντικές αποφάσεις να γίνονται εφεξής αντικείμενο διαβούλευσης και συναπόφασης των ενεργών μελών και όχι θέμα που η ηγεσία χειρίζεται κατ’ αποκλειστικότητα». Οποιος κάτσει να μετρήσει τα μανιφέστα κατά του αρχηγοκεντρισμού που έχουν υπογράψει αριστεροί από το 2015 κι έπειτα, σίγουρα δεν λογαριάζει τον χρόνο του. Ισως, όμως, συνειδητοποιήσει ό,τι αυτοί αρνούνται να δουν: πως ο καλύτερος τρόπος για να μην προχωρά κανείς είναι να ακολουθεί μια εμμονή.
2. Η αλληγορία μιας περφόρμανς
Ο Ανδρέας Λοβέρδος είχε εγκαίρως ειδοποιήσει τους φιλόμουσους ότι θα βρεθεί στη σκηνή ενός πανηγυριού στη Φωκίδα την παραμονή του Δεκαπενταύγουστου. Μαζί με τον Χρήστο Μενιδιάτη. «Τα μάζεψα τα πράγματα / κι έφυγα από το σπίτι» τραγουδούσε ο λαϊκός αοιδός ενώ εκείνος προσπαθούσε – χτυπώντας τα ντραμς – να βάλει μια ροκ πινελιά στο κομμάτι το οποίο κυκλοφόρησε στις γιορτές του 1980 κι έγινε η υπόκρουση της πρώτης πράσινης τετραετίας. Το βίντεο της περφόρμανς μπορεί να ιδωθεί και σαν αλληγορία. Γιατί το να πιστεύεις πως διαθέτεις την ικανότητα να φτιάξεις ένα νέο, εξίσου ενδιαφέρον με το παλιό ΠαΣοΚ, είναι σαν να νομίζεις ότι έχεις τα φόντα να διασκευάσεις τους κλασικούς – όπως ο Στράτος Διονυσίου – και να δώσεις στον λαό το τραγούδι που θέλει.
3. Η αμεσοδημοκρατία βραχυκυκλώνει
Προσδοκά να πάνε πιο αριστερά στα του οίκου τους. Γι’ αυτό ο Στέφανος Κασσελάκης κάλεσε τους διεκδικητές της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να πουν αν συμφωνούν με την καθιέρωση προκριματικών εκλογών για τους υποψηφίους του κόμματος σε εθνικές και αυτοδιοικητικές. Ο ίδιος, πάντως, φρονεί ότι πρέπει να αφήσουν τα μέλη «να αποφασίσουν ποιον θέλουν να βάλουν μπροστά». Με την άποψή του συντάσσεται κι ο άνθρωπος που τον έφερε στην Κουμουνδούρου, ο Σφακιανός – με τον οποίο, κατά τα λεγόμενά του, ταίριαξαν επειδή έχουν εντός τους το αίσθημα δικαιοσύνης. Δεν ακούγεται παράλογη η συμπόρευσή τους. Αλλωστε, ένας δεδηλωμένος λάτρης του εσωκομματικού μπάχαλου σαν τον τελευταίο δεν θα στήριζε τίποτα λιγότερο από μια ιδέα που, εφόσον υλοποιηθεί, θα βραχυκυκλώσει τον υποτυπώδη συριζαϊκό μηχανισμό.
4. Μια συνήθεια που ακόμη εκπλήσσει
Οι πληροφορίες που κυκλοφόρησαν μόλις τελείωσε η σύσκεψη για την οπαδική βία στο Μαξίμου ήθελαν τον Γιάννη Βρούτση να επιφορτίστηκε με το καθήκον της επεξεργασίας μιας δέσμης επιπλέον παρεμβάσεων – επιπλέον των τεσσάρων συν δυο που παρουσιάστηκαν. Αν έχει μια αξία αυτή η μικρή λεπτομέρεια είναι πως υπογραμμίζει – με όχι και τόσο κολακευτικό για την εκτελεστική και νομοθετική εξουσία χρώμα – μια χρόνια παθογένεια του πολιτικού συστήματος: τη συνήθεια του να περνάει από τη Βουλή μέτρα αλλά μετά να μην ασχολείται με την εφαρμογή τους. Οι ξένοι, πολιτικοί, αξιωματούχοι ή αναλυτές, που χρειάστηκε τα μνημονιακά χρόνια να εντρυφήσουν στην εγχώρια πολιτική ζωή κατάλαβαν γρήγορα ότι εδώ για να υλοποιηθεί κάτι δεν αρκεί να θεσμοθετηθεί. Εμείς, πάλι, ακόμη νιώθουμε έκπληξη όταν κυβερνητικοί θυμίζουν πως το κλείσιμο των παράτυπων λεσχών φιλάθλων είχε ψηφιστεί μετά τη δολοφονία του Αλκη, ενάμιση χρόνο πριν.
