Μεσημέρι Τετάρτης και μάταια ψάχνω να βρω οθόνη που να δείχνει κάτι άλλο. «Η Ελλάδα αποχαιρετά τη Φώφη Γεννηματά» γράφει ο τίτλος. Πανοραμικά πλάνα της Μητρόπολης. Κόσμος απ’ έξω. Κόσμος μέσα στον ναό. Μάσκες, κοστούμια και γυαλιά ηλίου γεμίζουν την εικόνα. Ο ήλιος δεν λυπάται τους συγκεντρωμένους. Οι σημαίες κυματίζουν μεσίστιες και η θλίψη είναι διάχυτη. Οπως αρμόζει. Είναι όλα όπως πρέπει.
Η κάμερα εστιάζει στο φέρετρο: Τρεις σημαίες – της Ελλάδας, του ΠαΣοΚ και του ΚΙΝΑΛ – παράσημα και η φωτογραφία της. Αυτό το χαμόγελο που είναι… ήταν η πιο δυνατή της υπογραφή. Κρίμα. Τώρα ο φακός ζουμάρει στους τρεις τραγικούς πρωταγωνιστές της ημέρας. Ο γιος της, που τον θυμάμαι, λίγα χρόνια πριν, ως ένα ευγενικό παιδάκι που συνόδευε προστατευτικά τη μαμά του στο ραντεβού μας για συνέντευξη, είναι πια έφηβος. Κάθεται ανάμεσα στον πατέρα και στις αδελφές του. Η κάμερα επανέρχεται στα πρόσωπά τους. Λογικό κι αναμενόμενο αλλά…
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
