Κριτική και απογοήτευση έφερε η απόφαση του γερμανικού Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της 5ης Μαΐου που έθεσε σε αμφισβήτηση το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), κατά πολλούς δε και το ίδιο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα που ξέρουμε. Μια απόφαση όμως που δεν θα έπρεπε να εκπλήξει. Ηταν θέμα χρόνου να εκδοθεί (αυτή ή κάποια ανάλογη), αφού η επιφυλακτικότητα των πολιτικών ηγεσιών στην αντιμετώπιση των κρίσεων ειδικότερα, αλλά και στην ολοκλήρωση της ΟΝΕ γενικότερα, λειτουργούσε ως θερμοκοιτίδα της. Και μη γελιόμαστε: τα νομικά μυαλά που την εξέδωσαν είναι από τα καλύτερα του δυτικού νομικού πολιτισμού.
Ξεκίνησε τώρα μια ατέρμονη νομική συζήτηση για το αν η απόφαση είναι σωστή ή λάθος. Για το αν το γερμανικό δικαστήριο κινήθηκε εντός των αρμοδιοτήτων του ή τις υπερέβη. Αν, δε, τελικά προσφύγει και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της Γερμανίας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για το ίδιο θέμα, ένα ζωτικό πολιτικό και οικονομικό ζήτημα θα μετατραπεί σε δικαστικό, χωρίς αρχή και τέλος και χωρίς αποτέλεσμα, αφού τελικά οι εθνικές αρχές θα «υπακούουν» στα εθνικά δικαστήρια. Και όσο οι δικαστικές διαμάχες θα εξελίσσονται, τόσο ο κορωνοϊός και οι επόμενες κρίσεις θα αποδυναμώνουν όλο και περισσότερο την Ευρώπη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
