Αν θέλει κανείς να προσεγγίσει σοβαρά τα γεγονότα με την καταδίωξη των τριών Ρομά και τον θάνατο του ενός από πυρά αστυνομικών στο Πέραμα, θα πρέπει να ανατρέξει μερικές δεκαετίες πίσω, στο 1974 – στα πρώτα βήματα της νεαρής ελληνικής δημοκρατίας που έβγαινε από μια 7χρονη δικτατορία.
Δυστυχώς ενώ η δημοκρατία φρόντισε για τον εκσυγχρονισμό και την ανασυγκρότηση των υπόλοιπων δομών της πολιτείας, για την Αστυνομία που ήταν στυλοβάτης αυτής της δικτατορίας ως μηχανισμός καταπίεσης και καταστολής, λίγα πράγματα έκανε. Με εξαίρεση τη σπουδαία και τόσο σημαντική, όπως αποδείχθηκε εν συνεχεία, ενοποίηση των δύο αστυνομικών σωμάτων, της Χωροφυλακής και της Αστυνομίας, την οποία επέτυχε, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις από διάφορες πλευρές, το ΠαΣοΚ διά του τότε υπουργού Δημ. Τάξης Ι. Σκουλαρίκη, δεν έγινε καμία σοβαρή προσπάθεια από τους διαδόχους του να εκσυγχρονιστεί, να αλλάξει σε βάθος. Και επιπροσθέτως δεν έγινε καμία προσπάθεια να βελτιωθεί η δημόσια εικόνα της: αφέθηκε να κουβαλάει την αντιδημοφιλία που της κληροδότησε η δικτατορία…
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
