Η µόνη αδιαµφισβήτητη πρόβλεψη για το Νέο Ετος είναι ότι θα αποτελέσει χρονιά εκλογών.

Με µία, δύο, ενδεχοµένως και τρεις εκλογικές αναµετρήσεις.

Ολα τα άλλα παίζονται ή περίπου. Διότι για άλλη μια φορά από το 1974 οι εκλογές έχουν φαβορί.

Το γεγονός δεν είναι πρωτόγνωρο ούτε πρωτότυπο. Δεν θυμάμαι καμία εκλογή από το 1974  έως το 2019 (δεκαοκτώ, με τις υγείες τους…) που να μην ξέραμε από πριν ποιος πιθανότατα θα νικήσει. Ανεξάρτητα από επιδόσεις, διαφορές και πλειοψηφίες.

Ακόμη και το 2000, τη μοναδική φορά που κλονίστηκαν τα προγνωστικά, κέρδισε πάλι εκείνος που είχε εξ αρχής προεξοφληθεί ότι θα είναι νικητής.

Ετσι και τώρα. Εχουμε ένα καθαρό φαβορί που προκύπτει από αναρίθμητες δημοσκοπήσεις όλων των εταιρειών εδώ και περισσότερο από επτά χρόνια.

Μόνο που οι δημοσκοπήσεις δεν είναι εκλογές. Και φυσικά ούτε οι εκλογές αποτελούν προσομοίωση διαθέσεων ή άσκηση επί χάρτου.

Είναι μια κορυφαία πολιτική διαδικασία με επιλογές, κριτήρια, συναισθήματα, ιστορικότητα, συγκρούσεις και κυρίως συνέπειες. Δεν βγάζουμε συμβούλιο σε φοιτητικό σύλλογο.

Αλλωστε το βασικό εκλογικό επίδικο είναι από τη φύση του ισοπεδωτικό: αφορά τη διακυβέρνηση της χώρας.

Μια χώρα που στις μέρες μας δεν έχει πρόβλημα δημοκρατίας να επιλύσει. Ούτε την κυριεύει η οργή λόγω Μνημονίων. Ενώ ο γεωπολιτικός και ιδεολογικός προσανατολισμός της αμφισβητείται μόνο από κάποιους ακραίους ή γραφικούς σαρδανάπαλους.

Τα πραγματικά ζητούμενα δηλαδή είναι στην ουσία τους πολύ πιο ώριμα, γήινα και ρεαλιστικά.

Αφορούν τη δημοκρατική σταθερότητα. Την πολιτική ομαλότητα. Την οικονομική ανάκαμψη και ευημερία. Την καθημερινή ασφάλεια. Την κοινωνική ανάπτυξη πάνω σε ευρωπαϊκά πρότυπα.

Είναι η επιτομή της κανονικότητας. Κι αυτά θα κληθεί να αποφασίσει ο ελληνικός λαός με την ψήφο του.

Μακάρι αυτές τις αυτονόητες προσδοκίες του μέσου Ελληνα να τις κατανοήσουν και να τις υπηρετήσουν πολλοί. Ετσι το εκλογικό αποτέλεσμα ίσως ξεφύγει από τον διαφαινόμενο μονόδρομο ενώ και οι μετεκλογικές διεργασίες μπορεί να αποδειχθούν εθνικά ωφέλιμες.

Αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να είμαι αισιόδοξος. Ενα τμήμα του πολιτικού συστήματος εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τα νέα δεδομένα με παλιές συνταγές ή έκπτωτες εμμονές.

Και έως τώρα στην πολιτική πολλοί έχουν βγάλει το ψωμί τους εμπορευόμενοι το αύριο. Αλλά δεν θυμάμαι κανέναν να πρόκοψε αναγγέλλοντας το χθες.