Ηκίνηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη να καλέσει σε διάλογο τους πολιτικούς αρχηγούς για το θέμα της ψήφου των απόδημων Ελλήνων φανερώνει μεν ευαισθησία, αλλά και διάθεση να αναζητήσει τη συναίνεση σε ένα σοβαρό θέμα το οποίο απασχολεί το έθνος από δεκαετιών, αλλά δεν αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, δείγμα γραφής για τη συνέχεια. Μπορεί να θεωρηθεί ως μια ένδειξη με θετικό πρόσημο, αλλά δεν είναι αυτό που θα βεβαιώσει τους Ελληνες για τη συνέχεια: ότι ο Πρωθυπουργός, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, πριν λάβει τις αποφάσεις του για κάθε μείζονος πολιτικής ή κοινωνικής σημασίας θέμα θα αναζητεί μια μίνιμουμ συναίνεση μεταξύ των δυνάμεων της αντιπολίτευσης.
Αν ο κ. Μητσοτάκης ήθελε να στείλει ένθεν κακείθεν ένα τέτοιο μήνυμα, δεν θα καλούσε τους πολιτικούς αρχηγούς σε συνάντηση για να συζητήσουν αν η ψήφος των απόδημων Ελλήνων θα προσμετράται ή όχι στο γενικό σύνολο ή αν θα εκλέγονται περισσότεροι βουλευτές Επικρατείας εξ αυτού του λόγου. Οχι. Αν ήθελε να δημιουργήσει την αίσθηση ότι αυτός δεν θα κάνει ό,τι και ο κ. Τσίπρας ή ο κ. Καραμανλής, ότι δεν θα υπακούει στις Σειρήνες της αυτάρκειας και της παντογνωσίας, θα έπρεπε να είχε καλέσει τους πολιτικούς αρχηγούς σε διάλογο κατά μόνας ή εν συνόλω για το τεράστιο εθνικό πρόβλημα που συνιστά το Μεταναστευτικό-Προσφυγικό.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
