Σε τούτο τον μακρύ καιρό της πανδημίας πολλά ανεδείχθησαν, αλλά ακόμη περισσότερα παραμένουν αφανή και αδιερεύνητα. Πέρα λοιπόν από την προφανή πια αξία του δημόσιου συστήματος υγείας και την ανάγκη ενίσχυσής του, φανερώθηκε επίσης η σημασία απρόσκοπτης λειτουργίας του δημόσιου σχολείου. Οπως και του κράτους η οργανωμένη κινητοποίηση και προσαρμογή σε έκτακτες συνθήκες. Και οι πρόνοιες επιπλέον που ανελήφθησαν για όσους ξέμειναν από δουλειά, ασφάλιση και εισόδημα. Ακόμη δεν μπορεί κανείς να αφήσει αναξιολόγητη την ετοιμότητα των δυνάμεων της ιδιωτικής οικονομίας να προσαρμοστούν ταχέως, να δράσουν με ευελιξία και να λειτουργήσουν αποτελεσματικά σε καθεστώς περιορισμών στις μετακινήσεις. Τα ψηφιακά άλματα επίσης που καταγράφηκαν τους προηγούμενους μήνες είναι δηλωτικά των δυνατοτήτων μας συνολικά.
Ωστόσο, ο οξυδερκής παρατηρητής δεν μπορεί να μη διακρίνει ότι η πανδημική κρίση, υγειονομική και οικονομική μαζί, δεν έπληξε στον αυτό βαθμό τους πάντες.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
