Η πανδημική κρίση και οι πρώτες, άμεσες οικονομικές της επιπτώσεις, επέβαλαν στην Ελλάδα την επίσπευση μιας συζήτησης και ενός σχεδιασμού που έπρεπε να είχαν προχωρήσει από καιρό. Το ορατό και μεγάλο πλήγμα του τουρισμού, με ό,τι αυτό θα συνεπάγεται για την υποχώρηση του ΑΕΠ, ανέδειξε μία από τις στρεβλώσεις των τελευταίων ετών: την υπερβολική και σε έναν βαθμό επικίνδυνη εξάρτηση της ελληνικής οικονομίας από τον συγκεκριμένο κλάδο. Με αυτή τη διαπίστωση, εγείρεται το ζήτημα κατά πόσον και πόσο γρήγορα είναι εφικτή η αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας και σε ποια βάση. Υπάρχουν τομείς στους οποίους θα μπορούσε να επιδιωχθεί σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό αυτάρκεια και πόσο θα μπορούσε αυτή η μεταστροφή σε συνδυασμό με την ενίσχυση των εξαγωγών να αντισταθμίσει ή έστω να υποκαταστήσει τμήμα της συμβολής του τουρισμού στο ελληνικό ΑΕΠ;
Υπό αυτό το πρίσμα, η κρίση ανέδειξε και κάποιες αρετές συγκεκριμένων κλάδων της ελληνικής οικονομίας, όπως η ταχύτητα με την οποία τρεις βιομηχανίες προχώρησαν σε αναπροσαρμογή της παραγωγής τους και κατασκευάζουν πλέον μαζικά προστατευτικές μάσκες, διασφαλίζοντας την επάρκεια στην εγχώρια αγορά (υπολογίζεται ότι το εθνικό απόθεμα φθάνει σήμερα τα 25 εκατ. μάσκες), ή η αντίστοιχη κινητοποίηση της φαρμακοβιομοχανίας και του κλάδου προϊόντων υγιεινής και περιποίησης για την παραγωγή αντισηπτικών, η εντατικοποίηση της παραγωγής στον αγροδιατροφικό κλάδο κ.λπ.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
