Πριν από δεκαπέντε μέρες ανώτερο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ρωτούσε εναγωνίως να μάθει πόσο σημαντική μπορεί να είναι η διείσδυση του ΜέΡΑ25 στις νεότερες γενιές. Υπήρχαν ήδη ισχυρές ενδείξεις στην ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που βεβαίωναν ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης προσελκύει τους νεότερους, αριστερών αντιλήψεων, ψηφοφόρους.
Το ίδιο στέλεχος δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο ετερόδοξος αρχηγός του ΜέΡΑ25 μπορεί να επηρεάζει νέους και νέες, αριστερούς φοιτητές, φοιτήτριες, επιστήμονες και επιστημόνισσες χωρίς καν να διατηρεί ιδιαίτερη οργάνωση και ξεχωριστή παρουσία στα πανεπιστήμια και στους μαζικούς χώρους.
Ο παραλογισμός πουλάει…
Απορούσε με την καταγεγραμμένη και στις έρευνες των διαθέσεων της κοινής γνώμης Βαρουφάκειο επιρροή, επειδή απλούστατα δεν φανταζόταν ότι οι παραδοξότητες που εκπέμπει ο υπουργός Οικονομικών του μοιραίου 2015 μπορούν να είναι δημοφιλείς το 2023.
Και όμως οι «παλαβωμάρες» του κ. Βαρουφάκη, όλα αυτά τα περί τραπεζών, δραχμής, «Δήμητρας», «Οδυσσέα» και κρατικών λαχείων, βρίσκουν πρόθυμο και μάλιστα ορισμένες φορές εκπαιδευμένο ακροατήριο.
Ωστόσο στον ΣΥΡΙΖΑ έβλεπαν μόνο το δέντρο και έχαναν το δάσος της επίδρασης των λόγων του κ. Βαρουφάκη σε τούτη την ιδιόμορφη προεκλογική περίοδο. Οι τρέχουσες αναφορές του άλλοτε στενού συνεργάτη του κ. Τσίπρα στις τράπεζες, στη δραχμή και στο παράλληλο νόμισμα επιδρούν ακόμη περισσότερο στο εκλογικό σώμα, καθώς ξαναφέρνουν στη μνήμη των συντηρητικότερων ψηφοφόρων τις τραγικές μέρες των κάπιταλ κοντρόλ, της μεγάλης οικονομικής ανασφάλειας και της βύθισης των πάντων στη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου του 2015.
Οι δημοσκόποι δεν κρύβουν ότι αυτή ακριβώς η προκλητική υπενθύμιση της πρώτης αριστερής διακυβέρνησης, επαναφέρει με σχεδόν αυθεντικό τρόπο, από τον πρωταγωνιστή της ανέμελης σύγκρουσης με την Ευρώπη, την καχυποψία και την αμφιβολία εκείνων των ημερών.
Η «εκδίκηση» του Γιάνη
Πλέον στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ασχολούνται με την επίδραση του ΜέΡΑ25 στη νεολαία παρά με την αποθάρρυνση που μεταφέρουν στους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους οι Βαρουφάκειοι λόγοι. Είναι σαν να εκδικείται ο κ. Βαρουφάκης τον κ. Τσίπρα για την ορθή εν τέλει επιλογή του να τον αντικαταστήσει άρον-άρον υπό το βάρος των κατακλυσμιαίων γεγονότων και της μεγάλης απειλής να αποβληθεί η χώρα από την ευρωζώνη.
Δεν είναι τυχαίο ότι τις τελευταίες ημέρες καταγράφεται υποχώρηση της όποιας εκλογικής δυναμικής του κόμματος του κ. Τσίπρα. Απασες οι δημοσκοπικές εταιρείες δείχνουν τον κ. Μητσοτάκη να ανακάμπτει και να ξανακερδίζει τα προ της τραγωδίας των Τεμπών ποσοστά του.
Τορπιλίζει την αντιπολίτευση
Η αλήθεια είναι ότι το νεοδημοκρατικό επιτελείο εκμεταλλεύθηκε στον μέγιστο βαθμό τις μνήμες που επανέφερε ο κ. Βαρουφάκης. Ολα τα επιχειρήματα αποδόμησης του ενδεχομένου συγκρότησης κεντροαριστερής κυβέρνησης στηρίχθηκαν ακριβώς στις αναφορές του άλλοτε υπουργού Οικονομικών. Ο κ. Μητσοτάκης δεν παραλείπει σε κάθε δημόσια εμφάνισή του να υπενθυμίζει το ατυχές πρώτο εξάμηνο του 2015 και να διαδηλώνει πόσο προβληματική υπήρξε για τη χώρα και τους πολίτες εκείνη η αλλοπρόσαλλη πολιτική περίοδος. Κατ’ αυτόν οι αρχικές του επικρίσεις και αναφορές του για «κυβέρνηση κουρελού», «περιπέτειες» και «τρέλες» απέκτησαν περιεχόμενο και πλέον μπορεί να ισχυρίζεται ότι δεν στέκει το ενδεχόμενο συγκρότησης αξιόπιστης κυβέρνησης συνεργασίας.
Εχει δε εξαιρετικό ενδιαφέρον ότι επανερχόμενες εκείνες οι μνήμες δεν πλήττουν μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά παρασύρουν και το αφήγημα του κ. Ανδρουλάκη που αντιστοίχως υπαινίσσεται σχήματα συνεργασίας. Η αλήθεια είναι ότι τόσο ο κ. Τσίπρας όσο και ο κ. Ανδρουλάκης εγκλωβίστηκαν σε ένα απολύτως απαράσκευο υποτιθέμενο σχήμα συνεργασίας, χωρίς υποτυπώδη επαφή και κάποιου τύπου προγραμματική σύγκλιση.
Θα έλεγε κανείς ότι ο κ. Βαρουφάκης αποσταθεροποιεί τη στρατηγική των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Εξελίσσεται σε παράφρονα μεταβλητή, που επί της ουσίας καθιστά σχεδόν ακαταμάχητο το επιχείρημα υπέρ της αυτοδυναμίας, την οποία καλώς ή κακώς μόνο ο κ. Μητσοτάκης διεκδικεί. Επιβεβαιώνεται στην προκειμένη περίπτωση ότι στην πολιτική δεν υπάρχει επιλογή χωρίς συνέπειες. Ολα, αργά ή γρήγορα, πληρώνονται και φορές σε χρόνους ανύποπτους.
Δεξιά σφήνα στη ΝΔ
Οι δημοσκόποι δεν έχουν πλέον καμία αμφιβολία. Αν ο κ. Μητσοτάκης δεν είχε το αγκάθι της Ακροδεξιάς στα πλευρά του, τώρα θα ήταν βέβαιος νικητής. Και όντως ο εθνικιστικός κύκλος, που ευνοήθηκε κατά τρόπο προκλητικό από τον κ. Μητσοτάκη το 2019 για αμιγώς εκλογικούς σκοπούς στην εποχή των αντιδράσεων κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών και γιγαντώθηκε στη βάση του Μεταναστευτικού και της τελευταίας ελληνοτουρκικής σύγκρουσης πιέζει τη Νέα Δημοκρατία, ιδιαιτέρως στη Βόρειο Ελλάδα.
Η Ελληνική Λύση του τηλεπωλητή Βελόπουλου, αλλά και τα μικρότερα σχήματα που κινούνται προς διεκδίκηση των ψήφων τής άλλοτε ανθηρής ναζιστικής Χρυσής Αυγής συνιστούν σοβαρή απειλή για το κόμμα του κ. Μητσοτάκη. Ο συγκεκριμένος κύκλος δυνητικά μπορεί να προσεγγίσει και το 10%, αν για παράδειγμα το κόμμα του φυλακισμένου Κασιδιάρη κατέλθει στις εκλογές και επιτύχει την έγκριση του Αρείου Πάγου.
Αλλά ακόμη και αν δεν κατέλθει στις εκλογές, ο κύκλος των ψηφοφόρων του κόμματός του, που είναι αρνητές των πάντων και ποτισμένοι με αντισυστημικό μίσος, θα αναζητήσουν έκφραση και θα αφαιρέσουν δυνητικούς ψηφοφόρους από τον κ. Μητσοτάκη, ιδιαιτέρως εκείνους που τον ψήφισαν το 2019 επειδή τους υποσχέθηκε ότι θα αλλάξει, θα καθυστερήσει ή έστω τους έκλεισε το μάτι ότι θα καταστήσει ανενεργή τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ακόμη και η τελευταία εσωτερική σύγκρουση στο κόμμα του Βελόπουλου γι’ αυτόν τον κύκλο των αντισυστημικών και πλανημένων από τους χρυσαυγίτες του κ. Κασιδιάρη ψηφοφόρων έγινε. Αυτούς διεκδικεί ο λαοπλάνος τηλεπωλητής και για αυτούς εξοστράκισε τους στενότερους των συνεργατών του.
Αλλά είπαμε, στην πολιτική όλα κάποια στιγμή πληρώνονται. Οπως ο κ. Τσίπρας πληρώνει την επιλογή Βαρουφάκη, έτσι και ο κ. Μητσοτάκης πληρώνει εκείνο το σφιχταγκάλιασμα με την Ακροδεξιά το 2019.
Το δυστύχημα είναι, όπως λέει ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ότι η σταθερότητα της χώρας κρέμεται από τη στάση των «παλαβών» της μιας και της άλλης πλευράς…
