Στα αχαρτογράφητα νερά της αβεβαιότητας που διαμορφώνουν οι διαρκείς εσωτερικοί κλυδωνισμοί και το κλιμακούμενο σκηνικό ρήξης με τη «φρουρά Τσίπρα» εν μέσω αμφισβήτησης του Στέφανου Κασσελάκη και με βαριά τη σκιά της ανοίκειας συμπεριφοράς του διαγραφέντος Παύλου Πολάκη πορεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Με τα μάτια στραμμένα στην επόμενη μέρα της (και τυπικής) μετατροπής του σε ένα «ασπόνδυλο κόμμα» χωρίς οργανώσεις μελών εν δράσει και νομαρχιακές επιτροπές, σύμφωνα με όσους βλέπουν με εξαιρετικές επιφυλάξεις το οργανωτικό μοντέλο που προωθείται εν όψει του καταστατικού συνεδρίου του προσεχούς Οκτωβρίου, τα διαλυτικά φαινόμενα δημιουργούν εικόνα υπαρξιακής αγωνίας.

Η καρατόμηση και οι αντιδράσεις

Η πρόσφατη φραστική επίθεση του κ. Πολάκη κατά της συνεργάτιδος του υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη προκάλεσε τη γενική κατακραυγή και οδήγησε στην καρατόμησή του από την ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ. Η εικόνα της Αθηνάς Λινού να κλαίει απολογούμενη στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής για τη συμπεριφορά του κ. Πολάκη, καθώς και η καθολική αποδοκιμασία του από όλες τις πτέρυγες και βεβαίως τους βουλευτές του κόμματός του σηματοδοτούν το κλείσιμο ενός μεγάλου κεφαλαίου αναταράξεων και δοκιμασιών για τον ΣΥΡΙΖΑ, αν και κάποιοι θεωρούν ότι «ο Κασσελάκης δεν θα ξεμπλέξει εύκολα από τον Πολάκη, στον οποίο οφείλει πολλά…» όπως λένε χαρακτηριστικά.

Ίσως και να μην θέλει βέβαια ο ίδιος να ξεμπλέξει, όπως αποτυπώθηκε στην ανάρτηση της Κυριακής κάνοντας λόγο για στέλεχος «με έργο, αντιπολιτευτική ισχύ και ανιδιοτελή παρουσία που όλοι γνωρίζουν». Κάτι που για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ «είναι αδιαπραγμάτευτο».

Πολλώ δε μάλλον όταν ο ανεξάρτητος βουλευτής Χανίων διαμηνύει στον πρόεδρο του κόμματος πως «ο λαός αποφασίζει ποιον διαγράφει από βουλευτή και τα μέλη του κόμματος από μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, κανείς άλλος», δίνοντας ένα πρώτο δείγμα γραφής των διαθέσεών του, αν και πλέον θεωρείται από τους περισσότερους στο κόμμα του «αποσυνάγωγος». Πλην, φυσικά, εκείνων στη βάση που ομνύουν στο όνομά του, επιχαίρουν κάθε φορά που «παίρνει το όπλο» του και δεν το κρύβουν με δημόσιες τοποθετήσεις του.

Τι θα κάνει ο Πολάκης

Υπό το πρίσμα αυτό κάποιοι δεν αποκλείουν ο «αμετανόητος Σφακιανός» να σηκώσει «αντάρτικο» με ό,τι μπορεί αυτό να σημαίνει για τον ήδη κλυδωνιζόμενο ΣΥΡΙΖΑ και τις ισορροπίες τρόμου στο εσωτερικό του, αν και προς το παρόν φαίνεται η διαγραφή του να λειτούργησε εκτονωτικά, όπως φάνηκε από τη συνεδρίαση της ΚΟ, η οποία πραγματοποιήθηκε ταυτόχρονα με την ανακοίνωση του εξοστρακισμού του.

Είχε προηγηθεί ήδη η επεισοδιακή συνεδρίαση της Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου (ΚΟΕΣ), που για πολλούς ήταν ένα μόλις επεισόδιο από όσα αναμένονται στην πορεία προς την αναμέτρηση-ορόσημο για το ανοιχτό, συμμετοχικό ψηφιακό κόμμα που ευαγγελίζεται η Κουμουνδούρου, η οποία προσκαλεί τα μέλη και τους φίλους του κόμματος να συμμετέχουν «αδιαμεσολάβητα» στη (διαδικτυακή) διαβούλευση για τις αλλαγές στο καταστατικό του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ γυρίζει οριστικά σελίδα στη μορφή και στη δομή του – γιατί όχι και στο όνομά του, όπως θα επιθυμούσαν όσοι θεωρούν ότι ο μετα-ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να χαράξει ξεκάθαρες διαχωριστικές γραμμές με το παρελθόν του. Ενα παρελθόν άλλωστε από το οποίο ο κ. Κασσελάκης παίρνει αποστάσεις με κάθε ευκαιρία με την «απο-αριστεροποίηση» ή «εκφυλιστική μετάλλαξη» του ΣΥΡΙΖΑ, όπως την περιγράφουν οι επικριτές του, και κυρίως με την πλήρη διάρρηξη των σχέσεων με τον Αλέξη Τσίπρα μετά και τις βαριές αιτιάσεις περί «μαύρων ταμείων» που είχαν προφανή στόχευση την περίοδο διακυβέρνησής του.

Η έκρηξη Κασσελάκη με τους αμφισβητίες

Η διαδικασία μετασχηματισμού και μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα αμιγώς προσωποκεντρικό χωρίς τις παραδοσιακές μορφές οργάνωσης και λογοδοσίας, με έντονα στοιχεία πολιτικού lifestyle – ενίοτε στα όρια του πολιτικού reality show – με προσωπικές ατζέντες και στρατηγικές, ομάδες, κέντρα και παράκεντρα και ισχνές συλλογικές διαδικασίες στα όρια του απρόβλεπτου και της ψυχολογικής δοκιμασίας, αγγίζει τα όριά της.

Όπως συνέβη στην ΚΟΕΣ, όπου ο κ. Κασσελάκης εμφανίστηκε διαδικτυακά προειδοποιώντας τους αμφισβητίες που έθεσαν οργανωτικά ζητήματα εν όψει συνεδρίου (όπως ότι συμπίπτει χρονικά με την εκλογή ηγεσίας του ΠαΣοΚ, ότι δεν έχει αποσαφηνιστεί το τελικό πλαίσιο των προωθούμενων καταστατικών αλλαγών, ότι είναι σύντομη η διάρκεια του προσυνεδριακού διαλόγου κ.λπ.) ότι «σε όποιον δεν αρέσει να φύγει από το κόμμα! Τέλος, είπα, τέλος!».

Η «έκρηξη» Κασσελάκη αιφνιδίασε προκαλώντας αποχωρήσεις από τη διαδικτυακή συνεδρίαση – Γεροβασίλη, Ραγκούσης, Νοτοπούλου, Φλαμπουράρης, Ζαχαριάδης κ.ά. –, κι ας διασκέδαζε λίγη ώρα αργότερα τις εντυπώσεις γράφοντας: «Μια χαρά είμαστε με την Όλγα. Μην ανησυχείτε. Θα εκσυγχρονίσουμε συλλογικά το κόμμα μας».

Το ότι επανήλθε την Κυριακή για τους «εχθρούς εντός των πυλών» γράφοντας με αφορμή τον Παύλο Πολάκη ότι «υπάρχουν άλλοι που εσκεμμένα και καθημερινά πληγώνουν το κόμμα πολιτικά (και όχι συμπεριφορικά) για να υπηρετήσουν τις μικροφιλοδοξίες τους» φανέρωσε τις διαθέσεις του.

 Στόχος ο ίδιος ο Φάμελλος

Πραγματικός «στόχος» του ήταν (κι ενδεχομένως παραμένει) ο Σωκράτης Φάμελλος, τον οποίο θα επιθυμούσε διακαώς, όπως υποστηρίζουν κάποιοι, να «εκτοπίσει» από την προεδρία της ΚΟ για να «καθαρίσει το τοπίο», αν και δεν είναι εύκολο – ο κ. Φάμελλος έχει κερδίσει τις εντυπώσεις με το μετριοπαθές και ισορροπημένο προφίλ του ανεβάζοντας τις εσωκομματικές μετοχές του και επιπλέον υπάρχει προφανής ένδεια στελεχών με απήχηση.

Η τακτική του «σκωτσέζικου ντους» που ακολουθεί ο κ. Κασσελάκης είναι προάγγελος ξεκαθαρίσματος λογαριασμών και επιτείνει το κλίμα αρρυθμίας και εκνευρισμού στο εσωκομματικό στερέωμα, με τις φωνές που αντιδρούν ανοιχτά να πολλαπλασιάζονται.

Σε αυτές προστέθηκε η ευθεία αμφισβήτηση του αρχηγού από τον πρώην υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα που κινείται στον κύκλο των «87», δηλαδή των αντιφρονούντων του κλίματος Τσίπρα: «Μετρήθηκε και απεδείχθη ελλιπής, απεδείχθη διχαστικός» είπε για τον κ. Κασσελάκη, προκαλώντας προφανή ενόχληση στον 7ο όροφο της Κουμουνδούρου.

Και όλα αυτά στο βαρύ κλίμα της ηχηρής αποχώρησης του ιστορικού στελέχους Γιάννη Δραγασάκη, η οποία, όπως φάνηκε από τα δηλητηριώδη βέλη που εκτόξευσε η ηγεσία κατά του πρώην αντιπροέδρου της κυβέρνησης Τσίπρα, αλλά και από τον αντίκτυπο που είχε στο εσωτερικό του κόμματος η κίνησή του, δεν ήταν απλώς «μια ακόμα αποχώρηση», καθώς θέτει κάποια νέα δεδομένα όσον αφορά τις αναζητήσεις στο ευρύτερο σύμπαν της κατακερματισμένης Αριστεράς.

Οι αναφορές του στην ανάγκη να υπάρξει «ένα νέο μαζικό, λαϊκό κόμμα της Αριστεράς, από τη ριζοσπαστική Αριστερά ως την αριστερή σοσιαλδημοκρατία» για μια «προοδευτική εναλλακτική στο πρόβλημα της διακυβέρνησης της χώρας» θέτουν μια ακόμα διάσταση στις αναζητήσεις για την πορεία του χώρου. Κυρίως η προτροπή του – «Καλή αντάμωση, λοιπόν, στους γνωστούς χώρους, για τους γνωστούς λόγους»– πυροδότησε πολλές συζητήσεις μεταξύ εκείνων που προσδοκούν να βρει η κοινωνική Αριστερά την έκφρασή της χωρίς «παιχνίδια κορυφών», με ενεργή εμπλοκή της κοινωνίας στις διεργασίες αυτές.