ΗΚυβέρνηση αυτή αγάπησε πολύ τον εαυτό της. Ξεκίνησε με το εφόδιο της εμπιστοσύνης του Ιουλίου του 2019 και ενώ η συνθήκη καλούσε σε μια κίνηση και μεταρρυθμιστική δράση, ώστε η χώρα να αφήσει πίσω της τη μεθόριο γραμμή, πάνω στην οποία παραλυτικά παρέπαιε, αυτή διάλεξε τη διαχειριστική ασφάλεια και την εξωτερική σταθερότητα, την οποία συχνά επικαλείται ως αγαθό και επαναλαμβανόμενα την τάσσει ως σωτήριο εκλογικό στόχο.
Καθώς τελειώνει η τετραετία – έχει ήδη τελειώσει – διαπιστώνει κανείς ότι βρισκόμαστε πάντα εγκλωβισμένοι στην παλαιά συνθήκη, με ένα πνεύμα ακινησίας αόρατα να διαποτίζει τα πράγματα, σαν να τα καθοδηγεί από κάποιο παρασκήνιο της ιστορίας το χέρι της πολιτικής καθυστέρησης και της επίμονης πολιτικής ανωριμότητας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
