Οταν στα τέλη Ιουλίου αποκαλύφθηκε η απόπειρα παγίδευσης του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη με το κατασκοπευτικό λογισμικό Predator και στη συνέχεια – ακόμη χειρότερα – η παρακολούθησή του από την επίσημη υπηρεσία της χώρας ( ΕΥΠ), ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε λόγο για «λάθος», δηλώνοντας πλήρη άγνοια και τονίζοντας ότι αν το γνώριζε δεν θα το επέτρεπε ποτέ.
Ηταν η πρώτη λοιπόν ομολογία ανεπάρκειας του Πρωθυπουργού και αδυναμίας να ελέγξει τη δραστηριότητα της πιο νευραλγικής υπηρεσίας της χώρας, η οποία βρισκόταν κάτω από την απόλυτη πολιτική του ευθύνη και μάλιστα με δική του επιλογή. Το περιβάλλον Μητσοτάκη έριξε όλη την ευθύνη στον πρωθυπουργικό ανιψιό Γρηγόρη Δημητριάδη, λες και εκείνος τρύπωσε ένα βράδυ στο Μαξίμου. Αρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραδέχθηκε ότι δεν ήλεγχε ούτε την ΕΥΠ ούτε καν το διπλανό γραφείο στο Μαξίμου – κι όλα αυτά με ένα απλό «δεν ήξερα»…
Οι μήνες πέρασαν και φτάσαμε στον Οκτώβριο για να ανακαλύψουμε ότι ο τότε γαλάζιος βουλευτής Πάτσης διατηρούσε – κατά τρόπο ασυμβίβαστο με τη βουλευτική του ιδιότητα – εταιρείες που αγοράζαν κόκκινα δάνεια και ότι έκανε απευθείας δουλειές με το Δημόσιο. Το πρόβλημα, διττό. Και νομικό και ηθικό. Πώς κατέληξε όμως ο Ανδρέας Πάτσης να διεκδικήσει τη μονοεδρική των Γρεβενών προσπερνώντας μπαρουτοκαπνισμένα στελέχη της ΝΔ στην περιοχή; Δεν ήξερε κανένας στη Νέα Δημοκρατία ποιος είναι ο Πάτσης και τι δουλειές κάνει; Δεν ήξερε ο Πρωθυπουργός ποιον επέλεξε να κατεβάσει ως υποψήφιο και να τον εντάξει στην κοινοβουλευτική του ομάδα; Δεν ήξερε…
Και κάπως έτσι πέρασαν άλλοι δύο μήνες και φτάσαμε στις αρχές Ιανουαρίου για να μάθουμε ότι και ο βουλευτής Φθιώτιδας Θέμης Χειμάρας είχε μια εταιρεία μέσω της οποίας πήρε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από το Δημόσιο. Ο Χειμάρας δεν διεγράφη ποτέ, παραιτήθηκε και κανένας δεν αποκλείει να είναι ξανά υποψήφιος με τη Νέα Δημοκρατία. Ούτε το ποιόν του Θέμη Χειμάρα γνώριζε ο Πρωθυπουργός ούτε βέβαια και τις δραστηριότητές του…
Αναρωτιέμαι, έπειτα απ’ όλα αυτά. Ο Πρωθυπουργός ελέγχει το Μάξιμου, τους ενοίκους του και τις υπηρεσίες που υπόκεινται στην πολιτική του ευθύνη; Ελέγχει την κοινοβουλευτική του ομάδα; Αναρωτιέμαι, τελικά, στα πόσα «δεν ήξερα» καίγεται ένας πρωθυπουργός… Γιατί από ένα σημείο και πέρα αυτή η επίκληση της άγνοιας μπορεί να γίνει εξαιρετικά προσβλητική για τους πολίτες.
