Υπό τη βαριά σκιά του πολέμου στην Ουκρανία (που όπως αποδεικνύεται έχει ήδη αρνητικές επιπτώσεις και στην ευρύτερη περιοχή μας, ιδιαίτερα στον ενεργειακό τομέα) διεξάγονται αυτή τη Κυριακή στην Κωνσταντινούπολη οι πολυσυζητημένες συνομιλίες Μητσοτάκη – Ερντογάν. Και είναι η πρώτη φορά που στη μακρά σειρά των ελληνοτουρκικών συνομιλιών κορυφής, από τότε που ετέθησαν οι γνωστές μονομερείς τουρκικές διεκδικήσεις, τα προβλήματα αυτά δεν θα είναι στην κορυφή της ατζέντας. Ισως γιατί δεν αναμένεται ούτε τώρα να συμφωνηθεί ένα πλαίσιο για την επίλυσή τους, ενώ επείγει η εξεύρεση κοινού εδάφους για την αντιμετώπιση κυρίως της ενεργειακής κρίσης και του νέου τεράστιου προσφυγικού κύματος που έχει προκαλέσει η ρωσική εισβολή.
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ελληνική πλευρά δεν θα απαιτήσει να πέσουν τουλάχιστον οι τόνοι της συνεχούς ρητορικής έντασης από την πλευρά της Αγκυρας και να σταματήσουν οι συνεχιζόμενες, σε καθημερινή σχεδόν βάση, γνωστές παραβιάσεις του ελληνικού εθνικού εναερίου χώρου. Οπως όμως έχουν δείξει και οι αναρίθμητες περιώνυμες διερευνητικές συνομιλίες, δεν υπάρχει τουρκική αποδοχή σε συμφωνία για την προσφυγή στη Χάγη, σε περίπτωση που δεν υπάρξει θετική κατάληξη των διαπραγματεύσεων, ενώ κάτι τέτοιο είχε γίνει αποδεκτό στο παρελθόν, μετά μια κατ’ αρχήν συμφωνία για κλιμακωτή διεύρυνση των χωρικών υδάτων, που αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση για τη χάραξη της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο. Ενώ συνεχίζεται η άρνηση για την άρση της απαράδεκτης απειλής του Casus Belli. Και έχει τώρα προστεθεί και η νομικά ανίσχυρη θεωρία ότι η Ελλάδα χάνει την κυριαρχία όσων νησιών έχει στρατιωτικοποιήσει.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
