Η βία συνοδεύει την ανθρώπινη εξέλιξη από τα μπουσουλήματα του πολιτισμού. Δεν γεννήθηκε στις ημέρες του ψηφιακού μας κόσμου, ούτε τις προηγούμενες δεκαετίες. Αντιθέτως, στον ελεύθερο κόσμο των δικαιωμάτων, της δημοκρατίας και της ανθρώπινης ζωής ως υπέρτατης αξίας η βία είναι απολύτως απονομιμοποιημένη. Και αυτή είναι η ουσιώδης, η απόλυτη διαφορά του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού από τις εποχές της βαρβαρότητας. Οσο περνούν τα χρόνια, η βία στις ανθρώπινες σχέσεις και στις σχέσεις εξουσίας και πολιτών υποχωρεί, αλλά υπάρχει.
Θλίψη και τρόμος μας κατέλαβε όλους με το αποκρουστικό περιστατικό άνανδρης, άγριας βίας που συνέβη στο Λύκειο του Βύρωνα. Εκεί μια «συμμορία» έξι μαθητών ξυλοκόπησε, τραυματίζοντάς τον σοβαρά, συμμαθητή τους ο οποίος τόλμησε να διαμαρτυρηθεί σε αυτούς του νταήδες για τον διαρκή εκφοβισμό, τη χλεύη και τη γενικότερη λεκτική βία που ασκούσαν στη μικρή του αδελφή. Τυπική περίπτωση ενδοσχολικής βίας. Ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία. Πάντα θα υπάρχουν παιδιά ταλαιπωρημένα και τρομαγμένα από μεγάλους που θα προσπαθούν να ξορκίσουν τον φόβο και την απόγνωση, θα προσπαθούν να αποκτήσουν τη δύναμη να υποκαταστήσουν την έλλειψη αγάπης μέσα από μαθητικές συμμορίες. Και πάντα θα αναζητούν κάποιους πιο αδύναμους για να βασανίσουν. Η σκληρότητά τους και η σφοδρότητα της βίας τους είναι ευθέως ανάλογες του δικού τους πόνου, του δικού τους αδιεξόδου.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
