Προς αλλαγή του πολιτικού χάρτη

Το Μακεδονικό εισέρχεται στην κρισιμότερη φάση του και κατά τα φαινόμενα θα διαμορφώσει ισχυρές βάσεις επίδρασης στις ελληνικές πολιτικές εξελίξεις. Ηδη εν αναμονή του δημοψηφίσματος στα Σκόπια παρατηρείται έντονη κινητικότητα και διεργασία στα ελληνικά κόμματα και στην κυβέρνηση βεβαίως, η ενότητα της οποίας απειλείται από τη στάση που θα τηρήσει στο όλο θέμα ο υπουργός Εθνικής Αμυνας.

Δεν είναι τυχαίο ότι τις προηγούμενες ημέρες ο κυβερνητικός εταίρος του κ. Τσίπρα δέχθηκε πυρά από φίλιες προς την κυβέρνηση δυνάμεις, τα οποία ανταπέδωσε, και μάλιστα απευθύνθηκε προσωπικά στον Πρωθυπουργό ζητώντας κάλυψη και προστασία.

Η αλήθεια είναι ότι οι κυβερνώντες πιέζονται από τις συνεχείς αναφορές Καμμένου ότι δεν θα επιτρέψει να φθάσει προς ψήφιση στη Βουλή η συμφωνία των Πρεσπών και πως ο ίδιος θα δράσει εγκαίρως προκειμένου να αποτρέψει την επικύρωσή της από το Κοινοβούλιο. Κοινή είναι η πεποίθηση ότι οι δύο κυβερνητικοί εταίροι δεν διάγουν τις καλύτερες των κοινών ημερών τους.

Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι ο εκνευρισμός περισσεύει και διαδραματίζονται σκηνικά που δεν κολακεύουν ούτε τον Πρωθυπουργό ούτε τον υπουργό Αμυνας.

Θρυλείται μάλιστα ότι στην τελευταία συνάντησή τους ανέβηκαν οι τόνοι και ορισμένοι επιμένουν ότι οι φωνές του «θιγόμενου» υπουργού Αμυνας, εξαιτίας της δημοσκοπικής απαξίωσης των ΑΝΕΛ από φιλικά προς την κυβέρνηση μέσα ενημέρωσης, ακούγονταν και εκτός του Μεγάρου Μαξίμου. Και πως χρειάστηκε η παρέμβαση Φλαμπουράρη προκειμένου να πέσουν οι τόνοι, να ηρεμήσουν τα πνεύματα και το όλο θέμα να συζητηθεί τον προσεχή Μάρτιο, όταν θα φθάνει η ώρα της κρίσης για το Μακεδονικό.

Ανεξαρτήτως πάντως του θορύβου που προκαλεί ο κ. Καμμένος, είναι ακριβές ότι τα περισσότερα των κυβερνητικών στελεχών τον έχουν στην κυριολεξία ξεγράψει.

Η όποια χρησιμότητά του εξαντλήθηκε για τον ΣΥΡΙΖΑ, ανώτερα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος σχεδόν τον αποκηρύσσουν και πλέον αναζητούν νέους συμμάχους. Η στρατηγική επίσης του κ. Τσίπρα για τις εκλογές, αλλά και για την επόμενη μέρα, έχει αλλάξει. Ο υπουργός Αμυνας δεν «κολλάει» στην επιχειρούμενη σοσιαλδημοκρατική στροφή και στα μετεκλογικά σχέδια του Πρωθυπουργού. Πράγμα που ψυχανεμίζεται ο κ. Καμμένος και αναζητεί εναγωνίως διέξοδο, απλώνοντας δίχτυα στη δεξιά του μήτρα, καθώς βλέπει να θολώνει το πολιτικό του μέλλον.

Ανεξαρτήτως πάντως των διαθέσεων και των προσπαθειών του κ. Καμμένου, ανώτερα κυβερνητικά στελέχη δηλώνουν ότι ο πολιτικός σχεδιασμός του κ. Τσίπρα δεν αλλάζει.

«Θα πορευθούμε με βάση τον οδικό χάρτη που έχουμε χαράξει» επιμένει να λέει σταθερά, παρά τις πολλές αντιξοότητες, ο Πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης, διευκρινίζοντας ότι η εκκίνηση θα δοθεί με τον προϋπολογισμό του 2019, θα ακολουθήσει η πρόταση για τη συνταγματική αναθεώρηση και αργότερα στις αρχές του νέου έτους με τη συμφωνία των Πρεσπών.

«Περί τον Μάρτιο θα κάνουμε ταμείο και θα αποφασίσουμε τον χρόνο των εκλογών» ξεκαθαρίζει μεταδίδοντας σήματα προς πάσα κατεύθυνση. Τότε κατά τον Πρόεδρο της Βουλής, ανάλογα με τις εσωτερικές και διεθνείς πολιτικές και οικονομικές συνθήκες, θα κριθεί αν οι εθνικές εκλογές θα διεξαχθούν τον Μάιο μαζί με τις ευρωεκλογές ή το προσεχές φθινόπωρο, με τη λήξη της τετραετίας.

Ο κ. Βούτσης θεωρεί ότι η κυβέρνηση θα έχει πολλές ευκαιρίες στους επόμενους μήνες να αναδείξει το πρόγραμμά της, να καταστήσει ευκρινέστατη τη διαφορά της με τη Νέα Δημοκρατία και βεβαίως να επιβεβαιώσει τη συγκρότηση του νέου δίπολου, που σύμφωνα με την άποψή του θα κυριαρχήσει στον πολιτικό ανταγωνισμό της επόμενης περιόδου.

Ο Πρόεδρος της Βουλής πιστεύει ότι η παράταξή του θα δείξει δυνάμεις και δυνατότητες να εκπροσωπήσει ολοένα και ευρύτερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, ιδιαιτέρως χειμαζόμενα τμήματά της, αλλά και να δηλώσει με καθαρό τρόπο ότι μπορεί να ηγείται της χώρας με σχέδιο και αξιοπιστία.

Εχει ενδιαφέρον μάλιστα το γεγονός πως όταν ερωτάται για το πλήθος των αναθεωρήσεων και των ανακολουθιών που συνοδεύουν τη διακυβέρνηση της Αριστεράς δεν κρύβει ότι υπήρξαν και συμβιβασμοί και αναθεωρήσεις. Επαναλαμβάνει δε ότι «ανταλλάξαμε χώρο με χρόνο» για να σημειώσει ότι «έτσι ξεπεράσαμε τα σενάρια της παρένθεσης και σήμερα μπορούμε να λέμε ότι πετύχαμε πολλά και μπορούμε ακόμη περισσότερα».

Σπεύδει μάλιστα να σημειώσει ότι «με τις πρωτοβουλίες που θα λάβουμε προσεχώς θα δείξουμε ότι το ακροατήριό μας μπορεί να διευρυνθεί και να μας επιτρέψει να μετατρέψουμε την επόμενη εκλογική μάχη σε ντέρμπι».

Στο ερώτημα των συνομιλητών του ότι εν τω μεταξύ και εξαιτίας του Μακεδονικού η κυβέρνηση μπορεί να καταρρεύσει απαντά με αυτοπεποίθηση ότι «το Μακεδονικό λειτουργεί σαν εμβρυουλκός για την κυβέρνηση, προσθέτει δυνάμεις αντί να διώχνει, όπως νομίζουν ορισμένοι» και δηλώνει με βεβαιότητα ότι «η συμφωνία των Πρεσπών θα περάσει με τουλάχιστον 153 ψήφους, ίσως και αρκετά περισσότερους, από τη Βουλή». Επίσης δηλώνει κατηγορηματικά ότι «ακόμη κι αν αποχωρήσει ο υπουργός Αμυνας, δεν θα πέσει η κυβέρνηση, γιατί απλούστατα η αντιπολίτευση δεν μπορεί, δεν πρόκειται να συγκεντρώσει τις απαιτούμενες 151 ψήφους για να προκαλέσει την πτώση της».

Υποβιβάζει επίσης και τις έριδες στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος. Δεν κρύβει ότι υπάρχουν μωροφιλοδοξίες και αναπτυσσόμενα εξουσιαστικά σύνδρομα, ιδιαιτέρως σε θεσμικού τύπου θέματα, όπως αυτά της Δημοκρατίας, των δικαιωμάτων, του Τύπου και άλλα.

«Αντιμετωπίζουμε και εμείς αξιακού τύπου προβλήματα από κάποιους νεότερους που δεν ζυμώθηκαν με τις αξίες της Αριστεράς σε δύσκολους καιρούς και εύκολα χάνουν τον δρόμο τους» λέει χαρακτηριστικά αναφερόμενος και στις επιθέσεις που πρόσφατα δέχθηκε και ο ίδιος. Ωστόσο θεωρεί ότι το κόμμα του μπορεί και απορροφά τέτοιες μικρής σημασίας παρεκκλίσεις.

Με την ίδια βεβαιότητα πάντως ο Πρόεδρος της Βουλής υπογραμμίζει ότι «έχουμε εισέλθει σε φάση αλλαγής του πολιτικού χάρτη». Στηρίζει δε την εκτίμησή του αυτή στο γεγονός ότι «ήδη τρία από τα υπάρχοντα μικρότερα κοινοβουλευτικά κόμματα ρευστοποιούνται μπροστά στα μάτια μας και οδηγούνται με τις συνεχείς αποχωρήσεις βουλευτών τους σε υπαρξιακή κρίση».

Ομιλεί προφανώς για την Ενωση Κεντρώων, τους ΑΝΕΛ και το Ποτάμι. Σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Βουλής, στην πορεία προς τις κάλπες και το Κίνημα Αλλαγής θα αντιμετωπίσει αντίστοιχα προβλήματα. Θα δεχθεί εσωτερική και εξωτερική πίεση, ιδιαιτέρως από την ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία, η οποία αναζητεί νέα ταυτότητα και γνωρίζει ότι χωρίς εμπλουτισμό και αιμοδότηση από την Αριστερά θα κινδυνεύσει με «πασοκοποίηση» σε πανευρωπαϊκή κλίμακα.

Ο κ. Βούτσης πιστεύει ότι η μακροχρόνια ταύτιση του χώρου με φιλελεύθερες εκδοχές της πολιτικής τη φέρνει σε αναντιστοιχία με την ιστορικότητά της και θα κινδυνεύσει να λεηλατηθεί από δεξιά και αριστερά, αν δεν ξεκαθαρίσει ποια κοινωνικά στρώματα θα εκπροσωπήσει.

Θα πιεστεί και η Ακροδεξιά

Γενικώς πιστεύει ότι οικοδομείται σταθερά ένας καινούργιος διπολισμός και εκτιμά ότι στη διαδικασία αυτή θα πιεστεί και η Ακροδεξιά, μηδέ της Χρυσής Αυγής εξαιρουμένης. «Δεν περνούν στην Ελλάδα ναζιστικής έμπνευσης σχήματα», θα απομειωθεί η παρουσία τους αποφαίνεται, παρά τα αντιθέτως διαδιδόμενα. Φαίνεται και στη Βουλή – υπογραμμίζει – από τις κινήσεις των ηγετών της, που εκλιπαρούν νομιμοποίηση υποσχόμενοι «Λεπενοποίηση».

Οπως και να έχει, κοινή είναι η πεποίθηση ότι συνδυαστικά η σύμπτωση πολλών κρίσιμων εθνικών υποθέσεων, από την οικονομία μέχρι την εξωτερική πολιτική, δημιουργεί τις συνθήκες για αλλαγή του πολιτικού χάρτη, για μια νέα μετα-μεταπολίτευση.

Αλλωστε, όπως επισημαίνουν και οι ερευνητές των διαθέσεων της κοινής γνώμης, η κρίση γεννήθηκε από την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να ελέγξει την κατάσταση. Και η υπέρβασή της δεν μπορεί παρά να επιβάλει και μια μεγάλη αλλαγή σε αυτό. Το ζήτημα είναι ότι κανείς δεν μπορεί να περιγράψει με ασφάλεια, προτού εκφρασθεί ο ελληνικός λαός, ποια χαρακτηριστικά θα έχει αυτή η προαγγελλόμενη και για πολλούς επερχόμενη αλλαγή του ελληνικού πολιτικού συστήματος.