Επειτα από μια περίοδο αμφιβολιών και πισωγυρισμάτων, η κυβέρνηση αποφάσισε τελικά το «Μεγάλο Ανοιγμα». Από τη Δευτέρα 3 Μαΐου, η εστίαση θα είναι και πάλι εδώ – έστω και σε εξωτερικούς χώρους -, οι εμβολιασμοί θα επεκταθούν (έστω και καθυστερημένα) στις παραγωγικές ηλικίες των 30-39 και 40-49 ετών, οι διαδημοτικές κινήσεις θα απελευθερωθούν, οι πύλες του τουρισμού θα ανοίξουν. Η ελπίδα των εμβολίων αναδύεται ισχυρή και η οικονομική ανάκαμψη – έστω αργά και σταδιακά – θα μπορεί να τροφοδοτηθεί.
Αυτά είναι τα καλά νέα, και δεν είναι αμελητέα. Υπάρχουν όμως και οι «γκρίζες ζώνες», αυτές που με το «γυμνό μάτι» δεν διακρίνονται ευκρινώς και μπορούν να μετατραπούν σε παγίδες. Η σπονδυλική στήλη της κοινωνίας άντεξε σχεδόν μία ολόκληρη δεκαετία μνημονίων και δεν έσπασε. «Αγγιξε» τα όριά της, αλλά πάνω που άρχισε να ανακτά τις δυνάμεις της ήρθε η πανδημία για να κόψει απότομα τους πρώτους «ανθούς ελπίδας» – ιδιαίτερα στις νεότερες ηλικίες.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
