Η εκδήλωση της πανδημικής κρίσης λειτούργησε ως επιταχυντής της τάσης ενίσχυσης των ανισοτήτων σε παγκόσμια κλίμακα. Στην καθήλωση των εισοδημάτων που καταγράφηκε την περίοδο 1990-2020 προστέθηκε η χαοτική διαφορά στην επάρκεια και την αποτελεσματικότητα των μέσων αντιμετώπισης της πανδημίας μεταξύ των χωρών, κυρίως ανάμεσα σε ανεπτυγμένο και αναπτυσσόμενο κόσμο. Η απόκλιση μεταξύ των κοινωνικών στρωμάτων κατέγραψε ραγδαία αύξηση, ενώ ενισχύθηκε σημαντικά ο κίνδυνος φτώχειας. Το κοινωνικό κράτος αποδυναμώθηκε και οι ευκαιρίες πρόσβασης σε Υγεία και εκπαίδευση περιορίστηκαν. Σε πολιτικό επίπεδο παρατηρήθηκε το φαινόμενο της εκμετάλλευσης της φτώχειας και της περιθωριοποίησης από λαϊκίστικες δυνάμεις και της εκλογής αυταρχικών κυβερνήσεων, που επιδίωξαν την αποδυνάμωση των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Με την εκδήλωση της πανδημίας αποκαλύφθηκαν οι δομικές ανεπάρκειες του συστήματος, προκαλώντας έντονες ανησυχίες, καθώς οι ανισότητες αποτελούν παράγοντα αστάθειας στην ανάπτυξη και την κοινωνική πρόοδο.
Η αντιμετώπιση των ανισοτήτων ειδικά για τη μετά COVID εποχή αποτελεί επιτακτική ανάγκη. Η ανάλυση των διαστάσεων (κοινωνικές, οικονομικές, περιφερειακές κ.ά.) αποτελεί το πρώτο κρίσιμο βήμα. Η αντιστροφή της αρνητικής τάσης απαιτεί τον σχεδιασμό και την υλοποίηση μιας ολιστικής και συνεκτικής πολιτικής που εκκινώντας από τις εισοδηματικές διαφοροποιήσεις και τα εργασιακά δικαιώματα θα διαπερνά το κοινωνικό κράτος, τη δημοσιονομική και αναπτυξιακή πολιτική, την ενίσχυση των θεσμών της δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων και τη διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
