Τον Απρίλιο, όταν ξεκίνησαν οι συγκρούσεις για την κατάληψη της Τρίπολης μεταξύ του στρατηγού Καλίφα Χάφταρ, ηγέτη του Λιβυκού Εθνικού Στρατού, και της αναγνωρισμένης από τον ΟΗΕ Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας του Φαγέζ αλ Σαράζ, η κατάσταση στη Λιβύη ήδη θύμιζε Συρία: έναν πόλεμο «μπερδεμένο», με περίπλοκες συμμαχίες μικρών και μεγάλων δυνάμεων οι οποίες δεν αποτυπώνονταν με εντελώς ξεκάθαρο τρόπο.
Στο πλευρό του Χάφταρ από το 2015 βρίσκονταν οι Γάλλοι, οι οποίοι προσέφεραν υποστήριξη μέσω συμβούλων που χάραζαν στρατηγική αλλά και ειδικών δυνάμεων που μετείχαν σε επιχειρήσεις του Λιβυκού Εθνικού Στρατού σε νότιες και ανατολικές περιοχές της χώρας. Επίσης, σε κινήσεις υποστήριξής του είχαν προβεί η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία – η τελευταία προσφέροντάς του εκατομμύρια δολάρια προς ενίσχυση λίγο πριν από την έναρξη των συγκρούσεων τον Απρίλιο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
