Είναι παράλογο να περιμένει κανείς ότι οι ανοικτές πληγές της ευρωπαϊκής ιστορίας, τα βαθύτατα τραύματα ενός Παγκοσμίου Πολέμου και η μνήμη εκατομμυρίων θυμάτων των ολοκληρωτισμών που ταλάνισαν την Ευρώπη ξεπερνιούνται ή αντιμετωπίζονται με ένα ψήφισμα ή με πολεμοχαρείς κραυγές από τα social media. Πολύ περισσότερο όταν επιβιώνουν ακόμα, έστω και περιορισμένα, και οι ναζιστικές αντιλήψεις και οι κομμουνιστικές αυταπάτες.
Ιδιαίτερα σε μια χώρα όπως η Ελλάδα όπου οι ολοκληρωτικές ιδεολογίες και αντιλήψεις δεν έγιναν ποτέ αντικείμενο ουσιαστικής αντιπαράθεσης παρά μόνο περιθωριακών ή μονομερών αμφισβητήσεων. Για μεγάλο μέρος των Νεοελλήνων ο ολοκληρωτισμός είναι ταυτισμένος με τον νεοφιλελευθερισμό ή, στην καλύτερη περίπτωση, με τους χρυσαυγίτες νεοναζί. Η εμπειρία του Εμφυλίου και τα όσα τον ακολούθησαν και η παλαιόθεν συμπάθεια προς την εξ Ανατολών, υποτίθεμενη, φίλη και σύμμαχο στοιχειώνουν συμπεριφορές και αντιλήψεις.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
