Το δημοσκοπικό «άλμα» της Πλεύσης Ελευθερίας και της Ζωής Κωνσταντοπούλου επιβεβαιώνει όσους διαβλέπουν να διαγράφονται νέες διαχωριστικές γραμμές στο πολιτικό σκηνικό μεταξύ συστημικών και αντισυστημικών κομμάτων υπό τη βαριά σκιά των Τεμπών και των σφοδρών κοινωνικών αντιδράσεων, οι οποίες έχουν πυροδοτήσει πολιτικές μεταβολές και μια νέα πραγματικότητα με δυσδιάκριτες μελλοντικές παραμέτρους.
«Φουντώνουν» οι αντισυστημικές δυνάμεις
Ο καταγγελτικός λόγος και η συγκρουσιακή ρητορική με φόντο τις συντελούμενες κοινωνικές διεργασίες διαμορφώνουν ένα καινοφανές τοπίο, το οποίο, σε συνδυασμό με την κυβερνητική φθορά και την αδυναμία της αντιπολίτευσης να συγκροτήσει μια δυναμική εναλλακτική πρόταση εξουσίας, αποτελεί το πρόσφορο έδαφος για να «φουντώσουν» δημοσκοπικά οι λεγόμενες αντισυστημικές δυνάμεις, με μεγάλη κερδισμένη την Πλεύση Ελευθερίας, η οποία βγήκε πολύ πιο ωφελημένη από την κοινοβουλευτική μάχη της πρότασης δυσπιστίας απ’ ό,τι τα υπόλοιπα κόμματα που συγκρότησαν τη «συμμαχία των προθύμων».
Πολιτικοί αναλυτές και ερευνητές της κοινής γνώμης επιχειρούν να ερμηνεύσουν το φαινόμενο αυτό συγκλίνοντας στην άποψη ότι τα Τέμπη αναδεικνύονται σε καταλύτη των εξελίξεων και διαμορφώνουν το πρόσφορο έδαφος για να έρθουν στην επιφάνεια νέες τάσεις και ευκαιρίες για τα πολιτικά κόμματα που τοποθετούνται έχοντας ως κυρίαρχο αφήγημα την τραγωδία η οποία στοιχειώνει το πολιτικό σύστημα και ανατρέπει τις μέχρι πρότινος κυβερνητικές βεβαιότητες.
Η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, λόγω και της προσωπικής εμπλοκής της ως δικηγόρου στην υπόθεση των Τεμπών και της στενής σχέσης της με τη Μαρία Καρυστιανού, που έχει αναδειχθεί σε σύμβολο του αγώνα των συγγενών των θυμάτων για δικαιοσύνη και απόδοση ευθυνών, κατόρθωσε να δει πιο γρήγορα από τους άλλους την προοπτική. Εχοντας διεισδύσει σε ευρύτερα κοινά – από τους αναποφάσιστους έως τους άλλοτε συνοδοιπόρους του πολυδιασπασμένου ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ακόμα και σε απογοητευμένους συντηρητικούς ψηφοφόρους – και «ακροβατώντας» πάνω στο τεντωμένο σκοινί του «ούτε δεξιά ούτε αριστερά, αλλά μπροστά» που λάνσαρε προεκλογικά, προκρίνοντας ένα δικαιωματικό προφίλ αμφισβήτησης των πάντων στο όνομα της δικαιοσύνης για όλους «με δημοκρατία, ελευθερία, ευημερία, ισότητα, αξιοπρέπεια», παλεύοντας για «μια ζωή με περιεχόμενο» και «συγκροτώντας κοινωνίες χειραφετημένες, ανεξάρτητες, αυτεξούσιες, ικανές να αποκρούουν τα σχέδια πειθαναγκασμού, υποδούλωσης και εκμετάλλευσής τους», η κυρία Κωνσταντοπούλου διεκδικεί να γίνει η φωνή των οργισμένων και αγανακτισμένων πολιτών που ζητούν τιμωρία των ενόχων εδώ και τώρα.
Μια «Πασιονάρια» της εποχής των μεγάλων αντιφάσεων και της διάψευσης των προσδοκιών – αν και η πραγματική Πασιονάρια, η Ισπανίδα Ντολόρες Ιμπαρούρι, υπήρξε φλογερή κομμουνίστρια, έναν χώρο ιδεών με τον οποίο η κυρία Κωνσταντοπούλου δεν έχει ουδεμία σχέση, όπως έδειξαν και οι ομηρικοί καβγάδες της με τους βουλευτές του ΚΚΕ στην Ολομέλεια, κατηγορώντας το Κομμουνιστικό Κόμμα ως «μακρύ χέρι του κράτους», με τον Περισσό να της αποδίδει «βρώμικο ρόλο».
Μονοθεματικός πολιτικός λόγος
Παίζοντας διαρκώς με τα νεύρα των αντιπάλων της, αρθρώνοντας έναν λόγο μονοθεματικό, όπως της προσάπτουν, με αιχμή τα Τέμπη και γεγονότα που συγκλόνισαν την ελληνική κοινωνία, όπως το Μάτι και η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας δεν διστάζει να συγκρούεται χρησιμοποιώντας ακόμα και βαριές εκφράσεις κατά των βουλευτών της πλειοψηφίας, γνωρίζοντας ότι κάθε αντίδραση στα λεγόμενά της προσθέτει πόντους στο ενεργητικό της.
Εχει βρεθεί στο επίκεντρο σφοδρής κριτικής ότι εργαλειοποιεί τα Τέμπη, ότι το μόνο που την ενδιαφέρει είναι το πολιτικό κέρδος και ότι αυτοθυματοποιείται, ενώ προκαλεί τα πυρά των αντιπάλων της εμφανιζόμενη ως αποδέκτης bulling και σεξιστικών επιθέσεων.
Κάποιοι ανατρέχουν στο παρελθόν της ως Προέδρου της Βουλής επί ΣΥΡΙΖΑ: «Ξέρετε ποια είναι η κυρία Κωνσταντοπούλου; Είναι η Πρόεδρος της Βουλής που κρατούσε εδώ όλους μας για ώρες, κοιμόμασταν στα πατώματα, ώστε με τερτίπια να πάει τη χώρα στη δραχμή. Με αυτή την κυρία συνυπογράψατε» έλεγε ο Αδωνις Γεωργιάδης απευθυνόμενος στην πτέρυγα του ΠαΣοΚ με αφορμή την πρόταση δυσπιστίας.
Ηταν μια εποχή ταραγμένη και η «απείθεια» της κυρίας Κωνσταντοπούλου είχε προκαλέσει την πρωτοφανή για τα κοινοβουλευτικά χρονικά δυσαρμονία μεταξύ του τρίτου τη τάξει πολιτειακού παράγοντα και του Πρωθυπουργού, δεύτερου στη θεσμική τάξη της χώρας, με τα τότε κυβερνητικά στελέχη να εκτοξεύουν δηλητηριώδη σχόλια εναντίον της: ότι «θεωρεί πως είναι το θεσμικό επίκεντρο του πολιτεύματος, ενώ είναι απλά μια λάθος επιλογή» όπως έλεγαν (για την ιστορία: οι συνωμοσιολόγοι που κυκλοφορούσαν στους διαδρόμους της Κουμουνδούρου εκείνη την εποχή διατείνονταν ότι η επιλογή της κυρίας Κωνσταντοπούλου από τον Αλέξη Τσίπρα για την Προεδρία της Βουλής έγινε μεταξύ άλλων και για να ακυρώσει τις όποιες ιδέες υπήρχαν να προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον πατέρα της, πρώην πρόεδρο του ΣΥΝ, Νίκο Κωνσταντόπουλο).
Δημοσκοπική «αναλαμπή»
Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις, οι οποίες κατατάσσουν για πρώτη φορά την Πλεύση Ελευθερίας δεύτερη δύναμη (η Interview της δίνει 15,2% στην εκτίμηση ψήφου και η Real Polls 12,6% στην πρόθεση ψήφου), θα μπορούσαν να ερμηνευθούν ως «κυριαρχία» της κυρίας Κωνσταντοπούλου στον αποκαλούμενο αντισυστημικό χώρο, με δεύτερο ευνοούμενο τον Κυριάκο Βελόπουλο της Ελληνικής Λύσης και τη Φωνή Λογικής της Αφροδίτης Λατινοπούλου να χάνει το momentum.
Το ερώτημα που θέτουν οι ερευνητές είναι πόσο θα διαρκέσει αυτή η δημοσκοπική «αναλαμπή» και τι θα μείνει στην περίπτωση που η αντανάκλαση της υπόθεσης των Τεμπών αρχίσει κάποια στιγμή να υποχωρεί. Κάποιοι εκτιμούν ότι όσο πρόσκαιρο και συγκυριακό να είναι το φαινόμενο αυτό, πάλι κερδισμένη θα είναι η Πλεύση Ελευθερίας, κάτι που πιστώνεται προφανώς η πρόεδρός του.
Αλλωστε πρόκειται για ένα προσωποπαγές σχήμα χωρίς τις παραδοσιακές οργανωτικές κομματικές δομές, αλλά και χωρίς ένα σαφώς οριοθετημένο προγραμματικό, πολιτικό και ιδεολογικό πλαίσιο («Να τοποθετηθεί εάν ανήκει στην Αριστερά» καλούσε την κυρία Κωνσταντοπούλου προσφάτως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτης Φάμελλος, που βλέπει το κόμμα του να υποχωρεί δημοσκοπικά ενώ η Πλεύση Ελευθερίας «καλπάζει»), με την ίδια να δηλώνει: «Δεν είμαστε κόμμα, δεν είμαστε αυτό το σχήμα το σαθρό της Μεταπολίτευσης, είμαστε ένα ζωντανό κίνημα».
Στην κυβερνητική πλειοψηφία μιλούν για «κόμμα των Τεμπών», κάτι που δημοσκοπικά, τουλάχιστον, μόνο κακό δεν προκαλεί στην κυρία Κωνσταντοπούλου, ενώ δηλώνει πως «ποτέ δεν αρνήθηκα ούτε την αριστερή μου ταυτότητα ούτε την αριστερή μου δράση, ούτε την έκρυψα».
«Σανίδα σωτηρίας για τη ΝΔ»
Οσον αφορά το μοντέλο που έχει υιοθετήσει, διατείνεται ότι «δεν αισθάνεται πρώτα απ’ όλα πολιτικός» αλλά «πρώτα απ’ όλα πολίτης, μετά ακτιβίστρια δικηγόρος, μετά βουλευτής και επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας». Η άνοδος της Πλεύσης Ελευθερίας δημιουργεί νέα δεδομένα όσον αφορά τις ισορροπίες που διαμορφώνονται στο δίπολο κυβέρνηση – αντιπολίτευση.
Για ορισμένους αναλυτές αποτελεί «σανίδα σωτηρίας για τη ΝΔ» καθώς θεωρούν ότι το δίλημμα «Μητσοτάκης ή χάος» δεν είναι πλέον πειστικό, ενώ αντιθέτως το «Μητσοτάκης ή Κωνσταντοπούλου, ως σύστημα – αντισύστημα, βοηθά την ανάταξη ενός νέου κυβερνητικού αφηγήματος και μπορεί να λειτουργήσει ενισχυτικά προς τη ΝΔ».
