Να φτιάξουμε μερικά κανάλια και εφημερίδες. Να κλείσουμε άλλες. Να βάλουμε και πεντέξι φυλακή. Θα μπορούσαν να είναι απλώς κρυφές προσδοκίες. Οπως φαίνεται, όμως, ήταν ένα σκιώδες κυβερνητικό πρόγραμμα. Το γεγονός ότι το πρόγραμμα απέτυχε στην εκτέλεσή του δεν απομειώνει την ισχύ του. Συμβαίνει και με λιγότερο σκιώδη προγράμματα, και με λιγότερο σκοτεινούς στόχους. Πώς δεν χόρεψαν ποτέ οι αγορές με τα νταούλια; Πώς δεν καταργήθηκαν τα μνημόνια με έναν νόμο και ένα άρθρο; Πώς απέτυχε το επίσημο, εκκωφαντικό κυβερνητικό πρόγραμμα όταν ομολογήθηκε από τον εμπνευστή του ως «ψευδαίσθηση»; Ετσι και με το σκιώδες. Κανάλια με βοσκοτόπια δεν φτιάχτηκαν ποτέ. Εφημερίδες με ιστορία δεν έκλεισαν. Και κανένας δεν μπήκε φυλακή.
Θα ήταν πιο ακριβής κανείς εάν έλεγε πως το σκιώδες πρόγραμμα δεν απέτυχε μόνο, αλλά πως απέτυχε για ακόμη μία φορά. Εάν αναγνώριζε πως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρωτοτύπησε στην ιδέα. Προτού ανακαλύψει η Αριστερά το Ινστιτούτο Φλωρεντίας και τα βοσκοτόπια της Ιθάκης, η Δεξιά είχε ανακαλύψει τη «διαπλοκή» και τους «νταβατζήδες». Και μέχρι να καταγγελθεί το «μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους» από τους υπουργούς της, η σκανδαλολογία είχε βρει ακόμη και τον αρχιερέα της. Τα μέσα ενημέρωσης ήταν πάντοτε ο παραμορφωτικός φακός που ξεγελούσε τους ψηφοφόρους, το βολικό άλλοθι για κάθε αποτυχημένο πρόγραμμα και οι άλλοι τίποτε λιγότερο από μια συμμορία διεφθαρμένων. Πολιτικοί αντίπαλοι; Οχι, αιώνιοι άρπαγες.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
