Περί δημοσιογραφίας

Πριν από μερικές εβδομάδες, παραμονές της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, μια (κατά πολλούς, άλλοτε έγκριτη) εφημερίδα του δεξιού χώρου έσπευσε να εκτοξεύσει υπόνοιες ότι «Το Βήμα» είχε αλλότριους σκοπούς επειδή αποκλειστικώς αποκάλυψε απόρρητα έγγραφα της Συμμαχίας που θα μπορούσαν να εργαλειοποιηθούν από την Αγκυρα, ώστε να φέρει στο τραπέζι το ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων. Η ίδια εφημερίδα, η οποία διατηρεί στενότατη σχέση και επαφή με κορυφαίο υπουργό που μονίμως εκθειάζει και τις δραστηριότητες του οποίου ακρίτως προβάλλει, προφανώς έκρινε ότι η μη αντίδρασή μας της επέτρεπε να αντιγράψει – σχεδόν κατά λέξη και χωρίς παραπομπή – νεότερο αποκαλυπτικό δημοσίευμα έτερου συντάκτη μας σχετικά με την απειλή του Κιέβου προς την Αθήνα ακόμη και για επιβολή κυρώσεων κατά επτά ελληνικών εταιρειών που εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται στη Ρωσία καθώς δεν υπάγονται στο κοινοτικό καθεστώς κυρώσεων. Εκτιμούμε ότι η εν λόγω εφημερίδα, στελέχη της οποίας διεκδικούσαν ιστορικά, αλλά το ίδιο επιμένει να πράττει και η σημερινή της διεύθυνση, το μονοπώλιο του πατριωτισμού, μας διαβάζει. Ας μην εκτίθεται όμως τόσο απροκάλυπτα διότι η προτέρα σιωπή μας δεν θα πρέπει να εκληφθεί ως αδυναμία.