Ηιδέα στη σύλληψή της θα μπορούσε να ακουστεί ακόμη και μεγαλειώδης: Αφού ανήκουμε στους λίγους και τυχερούς του ένδοξου παρελθόντος, γιατί να μην το εκμεταλλευτούμε για να εξασφαλίσουμε ένα άνετο μέλλον; Γιατί να μη μετατρέψουμε την ιστορία μας σε μπίζνα που, εκτός όλων των άλλων, θα θυμίζει στους υπόλοιπους αυτό που ήμασταν κάποτε; Τόσο κλέος και να πάει χαμένο; Τόση γνώση και να πάει άκλαυτη;
Το τμήμα Μουσειολογίας στον Πύργο, δύο ή περισσότερα βήματα από την αρχαία Ολυμπία, ήταν η εφαρμογή της λαμπρής θεωρίας στην ακόμη λαμπρότερη πράξη. Οι φοιτητές θα διακονούσαν την επιστήμη τους ανάμεσα σε πραγματικούς θησαυρούς της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Το μουσειακό τους υλικό θα ήταν ο Ερμής του Πραξιτέλους, η Νίκη του Μενδαίου Παιωνίου, ο Δίας με τον Γανυμήδη. Και οι νέοι μουσειολόγοι θα έστηναν σαν έτοιμοι από καιρό τα νέα μουσεία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
