Το κάστινγκ της εβδομάδας: Κουτσούμπας, Βελόπουλος, Τζουμάκας και Καιρίδης

Ο Αζόφ και η Πυροσβεστική

Ο γ.γ. του ΚΚΕ έκανε επιτόπια αυτοψία στην Αλεξανδρούπολη. Από εκεί δεν υπήρξε φειδωλός στην αντιπολιτευτική του κριτική. Πρώτα καταλόγισε – όπως αναμενόταν – στην κυβέρνηση πως δεν προετοιμάστηκε. Κι έπειτα ότι «σπαταλά το δημόσιο χρήμα που πληρώνει ο ελληνικός λαός με ιδρώτα και κόπους και θυσίες μέσα από τη μεγάλη φορολογία με το να στέλνει οπλικά συστήματα στον Ζελένσκι, στους Ναζί του Αζόφ» αντί να το δώσει «για να ενισχυθεί η Πυροσβεστική». Την ίδια μέρα άλλοι αριστεροί, συριζαίοι, ανέβασαν επίσης τα ντεσιμπέλ. Χρησιμοποίησαν, ωστόσο, επιχειρήματα που δεν πρόδιδαν τη ρωσοφιλία της ιδεολογικής τους πλευράς. Μίλησαν, ας πούμε, για αξιοποίηση μόλις του 0,5% των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης που προορίζονται για την Πολιτική Προστασία. Οι κάποτε μετρ του λαϊκισμού, δηλαδή, τιθάσευσαν την πολιτική τους φύση για χάρη των νέων ηθών. Ο Δημήτρης Κουτσούμπας όχι.

Τα όρια ενός συνωμοσιολογικού ταλέντου

Ο πρόεδρος της συριζαϊκής ΚΟ ζήτησε την παραπομπή ενός εβρίτη εθνοπατέρα της Ελληνικής Λύσης στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Δεοντολογίας επειδή διέδιδε στα σόσιαλ μίντια ότι μετανάστες «παρακωλύουν το έργο των πιλότων» πάνω από τις φλόγες – για την ιστορία, υπάρχει και βίντεο στο οποίο ο ίδιος δηλώνει ότι «λαθρομετανάστες» βάζουν τις φωτιές στην εκλογική του περιφέρεια. Ο Κυριάκος Βελόπουλος και το κόμμα του άδραξαν την ευκαιρία. Υπερασπίστηκαν εκείνον που τους έδωσε 8,83% στον ακριτικό νομό. Και πρόσαψαν σε όσους είδαν τις τοποθετήσεις του σαν ρατσιστικά παραληρήματα «ελληνοφοβία». Ενδεχομένως έτσι κέρδισαν πρόσκαιρα κάποιους πόντους από τα ανταγωνιστικά τους κομματίδια. Το ταλέντο τους στις θεωρίες συνωμοσίας είναι πεπερασμένο όμως. Η Παναγιά η Γκέισα έχει δείξει τα όριά του. Φτάνει μέχρι 4,44%.

Η αξία της σιωπής

«Προσπαθεί η διαπλοκή, η ελληνική και η επιχειρηματική τάξη, ένα μέρος, να εισέλθουν στον ΣΥΡΙΖΑ για να καθορίσουν ποιος θα εκλεγεί πρόεδρος» είπε ο Στέφανος Τζουμάκας, χτυπώντας τον δείκτη του πάνω στο τραπέζι του τηλεοπτικού στούντιο. Οπως, μάλιστα, εξήγησε, δεν το κατέθεσε στα πρακτικά του δημοσίου διαλόγου σαν καταγγελία. Το μετέφερε ως τοποθέτηση που έγινε στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. Εντάξει, ενδέχεται να ήταν μια δική του παρέμβαση στο κομματικό όργανο, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Μεγαλύτερη σημασία έχει πως ένας άνθρωπος που φώναζε στο πρώην κόμμα του «σιλάνς» την εκλογική βραδιά δεν έχει ανακαλύψει ακόμη – μετά από τόσες εργατοώρες στην πολιτική σκηνή – την αξία της σιωπής. Γιατί είναι γνωστό ότι όποιος μιλάει αίρει κάθε αμφιβολία αυτών που τον ακούνε για την κρίση του.

Οι κίνδυνοι της μετανάστευσης

Αφού εξέφρασε τη «θλίψη» του για τον θάνατο των 18 στο δάσος της Δαδιάς, ο Δημήτρης Καιρίδης έσπευσε να διδάξει – εντός κι εκτός συνόρων – το επιμύθιό της. «Η τραγωδία αυτή επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά τους κινδύνους της παράτυπης μετανάστευσης» αποφάνθηκε. Βέβαια, παρότι ανησυχεί για τα ρίσκα που παίρνουν όποιοι προσπαθούν να περάσουν στην ευρωπαϊκή γη της επαγγελίας – και αυτοσυστήνεται ως πολέμιος των «εγκληματιών διακινητών» -, δεν συμπεριέλαβε στη λίστα όσων τους απειλούν τους διάφορους ντεμέκ σερίφηδες που κυνηγούν «κομμάτια». Λογικό. Οχι μόνο γιατί ως νούμερο ένα προτεραιότητα του υπουργείου του έχει οριστεί η αποτροπή αλλά και επειδή το κόμμα του δεν έχει εγκαταλείψει τις ελπίδες του να επαναπροσεγγίσει το υπερσυντηρητικό κοινό. Τι κι αν το τελευταίο θεωρεί τον πατριωτισμό ευθέως ανάλογο της απαξίας της ζωής του ξένου…