Οι αχάριστες «κυρίες»
«Οι κυρίες που ήρθαν πρώτες ήταν και πρώτες στη σειρά λόγω του ονόματος. Αν παρατηρήσετε δηλαδή, έχουν βγει κυρίως τα άλφα ή τα δέλτα» είπε ο Σπύρος Μπιμπίλας. Επειδή έχει κι αυτός μεγάλη καρδούλα, νιώθει την πικρία τους. Ταυτόχρονα, βέβαια, έχει και κομματικό πατριωτισμό. Ετσι, τους ζήτησε να καταλάβουν ότι μπήκαν για να βοηθήσουν και «δεν είναι όπως είμαστε εμείς, 7 και 8 χρόνια στο κόμμα».
Μα να μην εκτιμούν ότι κλήθηκαν να κάνουν τη λάντζα ενός αναγνωρίσιμου που δεν κατάφερε να συγκεντρώσει πάνω από 2.500 σταυρούς; Αποτελούν σίγουρα εξαιρέσεις του κανόνα που θέλει την αχαριστία του ανθρώπου να είναι δυσανάλογη της ευεργεσίας που δέχθηκε. Η καλή πράξη της Πλεύσης Ελευθερίας ήταν μεγάλη και οι «κυρίες» πολύ αχάριστες.
Η χαμένη ψήφος
Είναι δύσκολη δουλειά να κάνεις εκλογές όταν δεν υπάρχει κύμα αγανάκτησης να καβαλήσεις. Τα νεαρά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ίσως το αντιλαμβάνονται – εξ ου και εμφανίζονται λιγότερο οργισμένα από τους θεματοφύλακες του ριζοσπαστικού παρελθόντος του κόμματος. Δυστυχώς για την Κουμουνδούρου, όμως, τα φρέσκα πρόσωπα δεν αρκούν για να πετύχει το λίφτινγκ στην κομματική στρατηγική.
Για παράδειγμα: ο Διονύσης Τεμπονέρας ισχυρίστηκε – μεταφέροντας μοτ α μο τη γραμμή – πως «ψήφος σε μικρότερα κόμματα μπορεί να φέρει σκηνικό γαλάζιας παντοδυναμίας». Ο νέος συντονιστής της εκλογικής επιτροπής επαναλαμβάνει παλιά λάθη: αγνοεί κάποια δεδομένα. Σχεδόν έναn μήνα πριν ο ΣΥΡΙΖΑ καταψηφίστηκε ως αξιωματική αντιπολίτευση. Τα προεκλογικά τσιτάτα του διπολισμού, στα οποία ομνύει τώρα, δεν ακούγονται πλέον πειστικά στο αντιμητσοτακικό ακροατήριο. Γιατί η προηγούμενη κάλπη κατηγοριοποίησε την ψήφο σε εκείνον ως χαμένη.
«Τα προβλήματα είναι διαχρονικά»
Υστερα από αρκετές μέρες οι «γαλάζιοι» αποφάσισαν πως πρέπει να πέσουν οι τόνοι για τη Ροδόπη – αφού πληροφόρησαν τους ψηφοφόρους ότι δεν απευθύνονταν μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ, τα έλεγαν και στην Αγκυρα. Σύμφωνοι. Μόνο που εκτός από μομφές για την αριστερή ηγεσία, η οποία ενημερώθηκε πριν από την 21η Μαΐου, νεοδημοκρατικά χείλη εκστόμισαν κι άλλα το τελευταίο χρονικό διάστημα. Η Φωτεινή Πιπιλή, φέρ’ ειπείν, διαπίστωσε ότι «αυτά τα προβλήματα είναι διαχρονικά» προτού διερωτηθεί «δηλαδή, πέσαμε από τα σύννεφα ότι το τουρκικό προξενείο κάνει τέτοιου είδους παρεμβάσεις;».
Ειπώθηκαν, για να το θέσουμε διαφορετικά, ατάκες που υποδηλώνουν ότι οι Συριζαίοι κατηγορούνται επειδή ακολούθησαν την πεπατημένη του κομματικού συστήματος στη Θράκη. Γι’ αυτό μάλλον κακές γλώσσες υποστηρίζουν ότι η ΝΔ – ανεβάζοντας το συγκεκριμένο θέμα προεκλογικά – προσέφερε στον ΣΥΡΙΖΑ τη θέση του βασικού της αντιπάλου.
Διάλογος με κλειστά αφτιά
Το βίντεο διαρκεί μόλις ενάμιση λεπτό. Κι όμως, συνοψίζει την πολυπλοκότητα της πολιτικής διαχείρισης του Μεταναστευτικού. Στο λιμάνι όπου φτάνουν όσοι επιβίωσαν από το ταξίδι προς ένα καλύτερο αύριο, το οποίο εξελίχθηκε σε ναυάγιο, αριστεροί διαμαρτυρόμενοι διεκδικούν το μονοπώλιο του ανθρωπισμού, γιουχάροντας εκείνη που ενσαρκώνει έναν υπερκομματικό θεσμό.
Η στιχομυθία μεταξύ Κατερίνας Σακελλαροπούλου και μελών της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ δείχνει χωρίς καμία σκηνοθετική ωραιοποίηση πως οποιαδήποτε ευρωπαϊκή πολιτεία καλείται να ισορροπήσει ανάμεσα σε δύο άκρα: αυτό των επαγγελματιών αλληλέγγυων και το άλλο όσων πιστεύουν ότι η κόλαση είναι οι ξένοι. Δεν είναι εύκολο να βρουν κοινά αποδεκτή λύση τέτοιες πλευρές. Αλλά όποιος δεν προσέρχεται στον διάλογο διατεθειμένος να ανοίξει τα αφτιά του στις ανησυχίες των απέναντι – σαν τους «νεολαίους» κατόχους της μοναδικής αλήθειας – πορεύεται αποφασισμένος να διαιωνίσει το πρόβλημα.
