Η ματαιότητα της σύγκρισης
Κανένας δεν εξεπλάγη όταν ο αρχηγός που πριν από κάθε κάλπη θυμάται ότι ο Ανδρέας ζει για να τον οδηγεί στη δεξαμενή των κεντροαριστερών ψηφοφόρων επικαλέστηκε τον ιδρυτή του ΠαΣοΚ ως εμπνευστή του αντιδεξιού μετώπου. Ο τακτικισμός άλλωστε μετρά τουλάχιστον μία ενδεκαετία. Ο Γιώργος Παπανδρέου παρενέβη στη διαμάχη για την ανδρεοπαπανδρεϊκή κληρονομιά επισημαίνοντας πως δεν του αρέσει «η λογική ότι ο Ανδρέας είναι ο σωτήρας τον οποίο πρέπει να μιμηθούμε», αφού «δεν πίστευε σε σωτήρες». Ανθρωποι που έχουν συνεργαστεί με τον ΓΑΠ μπορούν να επιβεβαιώσουν ότι η παρατήρηση ήταν ειλικρινής. Υποστηρίζουν δε πως από ένα σημείο και μετά «ένιωθε άβολα όποτε του έλεγαν τη φράση «σαν τον πατέρα σου»». Ο γιος κατάλαβε γρηγορότερα από τους επίδοξους επιγόνους τη ματαιότητα της σύγκρισης.
Ενα ασουλούπωτο ντιμπέιτ
Ο Δημήτρης Κουτσούμπας έβαλε γραβάτα γιατί έπρεπε να είναι «και λίγο σουλουπωμένοι». Το ντιμπέιτ όμως δεν σουλουπώθηκε ιδιαίτερα. Το σόου ήταν για την εποχή της αναλογικής τηλεόρασης. Είχε τηλεπλασιέ μακεδονικότητας που κράδαιναν φωτογραφίες ελλήνων πρωθυπουργών με τον Ζάεφ. Διαρκώς θυμωμένους που επέπληξαν δημοσιογράφο επειδή ρώτησε εκτός θεματικής ενότητας, ενώ αργότερα οι ίδιοι μίλησαν για τις υποκλοπές σε εκείνη της Υγείας, της Παιδείας και του Κοινωνικού Κράτους. Εισηγητές ενός FBI α λα γκρέκα που απέφυγαν την απάντηση για τα λάθη τους το 2015 ξεδιπλώνοντας μεγαλεπήβολα σχέδια. Σχολιαστές των λεγομένων των αντιπάλων που αγνοούσαν τη φόρμα στην οποία συμφώνησαν. Κανένας αρχηγός δεν φάνηκε να πήγε στο πλατό της ΕΡΤ διατεθειμένος να ελεγχθεί – όπως δηλαδή οφείλουν να προσέρχονται οι πολιτικοί σε μια συζήτηση με τα μίντια.
Οι άναρχοι και οι προβοκάτορες
Σύμφωνα με μία από τις ανεπίσημες συριζαϊκές εξηγήσεις για τα τοπικά συμπληρωματικά νομίσματα των 53+, δεν είναι σωστό να χρεωθεί στον Ευκλείδη Τσακαλώτο το γεγονός πως το κόμμα αναγκάστηκε δύο εβδομάδες πριν από τις κάλπες να δηλώνει την πίστη του στο ευρώ. Ή να απολογείται για μια θεωρία η οποία δεν ελήφθη υπόψη στο τελικό κείμενο του κυβερνητικού του προγράμματος. Η ευθύνη για τη δυσάρεστη αυτή εξέλιξη βαραίνει κάποιους ραδιούργους, που κρατούσαν αρχείο των προτάσεων τις οποίες κοινοποιούσαν οι άναρχοι – κατά τον τσιπρικό χαρακτηρισμό – σύντροφοι. Μια προβοκάτσια είναι συνήθως η λύση για όλα τα αριστερά προβλήματα. Ωστόσο, όποιος πιστεύει στο αόρατο χέρι των προβοκατόρων δεν παίρνει μέτρα για να αποτρέψει μια κίνησή του; Δεν αποκτά έστω την επίσημη γραμμή που οδηγεί στη μίνιμουμ κομματική οργάνωση;
Αλλοι πληρώνουν τον βιολιτζή
Η φιέστα στο Ζάππειο σχεδιάστηκε και για να εκπέμψει το μήνυμα πως η ΝΔ είναι η μοναδική γνήσια φιλοευρωπαϊκή δύναμη. Οι ομιλητές επικαλέστηκαν φυσικά τη διορατικότητα του ιδρυτή του κόμματός τους να βάλει την Ελλάδα στο κλαμπ. Αλλά ταυτόχρονα οι δύο πρώην άσκησαν πολλή κριτική στην ΕΕ – τόση όση ακούγεται σε προεκλογικές μαζώξεις βελοπουλικών. Ο Κώστας Καραμανλής, π.χ., μέμφθηκε τους χειρισμούς της στην κρίση χρέους. Φταίνε, είπε, οι κακοί Βόρειοι επειδή δεν θέλησαν να μεταφέρουν πόρους από τα εμπορικά τους πλεονάσματα στη χώρα των Greek statistics που ο ίδιος δημιούργησε. Οι δανειστές την εξόντωσαν. Δεν την πήρε αυτός εντός του μέλλοντός της το 2004 και την παρέδωσε οικονομικά ασθενή το 2009. Η ευρωσκεπτικιστική εσάνς της τοποθέτησης έχει εξήγηση: για την πολιτική σχολή που εκπροσώπησε δεν ίσχυσε ποτέ το «όποιοι χορεύουν πρέπει να πληρώσουν τον βιολιτζή».
