Οταν ύστερα από δύο μήνες και κάποιες ημέρες ο Λεωνίδας Γρηγοράκος άρχισε να ξυπνά από την καταστολή, μέσα στη ΜΕΘ του νοσοκομείου Σωτηρία, το πρώτο πράγμα που διαπίστωσε ήταν ότι μπορούσε να ακούσει. Στην αρχή, υπό την επήρεια ακόμη της νάρκωσης, όχι και τόσο καλά, αλλά άκουγε. Ακουγε τα πάντα που λέγονταν στη Μονάδα. Τι έλεγαν για τη νοσηλεία του οι γιατροί και οι νοσηλεύτριες. Θέματα γνωστά για έναν καθηγητή Εντατικολογίας και Πνευμονολογίας που έζησε όλη την ιατρική του καριέρα μέσα στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, βοηθώντας κόσμο για να ξαναπάρει πίσω τη ζωή του. Κάποια στιγμή ξύπνησε για καλά και άρχισε να καταλαβαίνει τα πάντα. Υπήρχε άψογη συνεννόηση μαζί του, αλλά όταν θέλησε να ξυστεί διαπίστωσε έντρομος πως δεν είχε δύναμη. Ηταν σαν να είχαν εξαφανιστεί οι μύες από το σώμα του: «Ο κορωνοϊός μού είχε κατασπαράξει τους μυς. Ηθελα να ξυστώ και δεν μπορούσα. Υπέφερα, ήταν επώδυνο το συναίσθημα να μην μπορείς να κουνήσεις τα χέρια σου, έστω για λίγο, για να ξυστείς» λέει ο κ. Γρηγοράκος.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
