Ο υπουργός Οικονομικών κ. Κ. Χατζηδάκης δεν έχει αυταπάτες. Γνωρίζει ότι με τον φορολογικό νόμο που ψηφίζει η Βουλή έρχεται σε σύγκρουση με σημαντική μερίδα παραδοσιακών ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας. Για ορισμένους ίσως με τον πυρήνα της νεοδημοκρατικής εκλογικής πελατείας, με τμήμα της δυναμικής μεσαίας τάξης των εμπορευομένων επιτηδευματιών και των ελευθέρων επαγγελματιών, ιδιαίτερα με τον κύκλο των επιστημόνων, γιατρών, μηχανικών, δικηγόρων, συμβολαιογράφων και άλλων που ιδιωτεύουν.
Κοινώς με τους συντηρητικούς κατά βάση «νοικοκυραίους» που συντονίζονται με τα νεοδημοκρατικά προτάγματα της ασφάλειας, της τάξης και της οικονομικής ελευθερίας, η οποία για ορισμένους όμως μπορεί να ταυτίζεται και με τη φορολογική ασυλία.
Η πρώτη μεγάλη σύγκρουση
Ξέρει, με άλλα λόγια, ότι θα βρει απέναντί του ισχυρές επαγγελματικές και συνδικαλιστικές ενώσεις με ερείσματα στον μηχανισμό του κόμματός του, όπως και έχει πλήρη επίγνωση ότι χειρίζεται την πρώτη κατά βάση μεγάλη σύγκρουση της δεύτερης κυβερνητικής θητείας του κ. Μητσοτάκη. Εχει βεβαίως την πλήρη στήριξη του Πρωθυπουργού και επιπλέον διατηρεί εδραία την πεποίθηση ότι η στάση του ορίζεται από τις αρχές της φορολογικής δικαιοσύνης και της υποτυπωδώς δίκαιης κατανομής των βαρών.
«Δεν γίνεται να μένουμε απαθείς απέναντι στην προκλητική φοροδιαφυγή του ευρύτατου αυτού κύκλου και να συμβιβαζόμαστε με τη φορολογική αφαίμαξη των εμφανώς φτωχότερων μισθωτών» λέει με ένταση, προσθέτοντας χαρακτηριστικά ότι «προτιμώ να σηκώσω τώρα το όποιο πολιτικό κόστος, παρά να αντιμετωπίσω αργότερα τα υποτιμητικά βλέμματα της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού που θα με συναντά και θα σκέπτεται ότι δεν τόλμησα να άρω την προφανή αδικία».
«Μεταρρύθμιση δίκαιη και επιβεβλημένη»
Δεν κρύβει ωστόσο ότι «οι τρέχουσες πολιτικές συνθήκες, με την αντιπολίτευση κατακερματισμένη και αδύναμη, είναι ιδανικές γι’ αυτή τη δίκαιη και επιβεβλημένη από τις δημοσιονομικές ανάγκες μεταρρύθμιση». Υπενθυμίζει μάλιστα ότι αντικειμενικά κριτήρια και τεκμήρια προσδιορισμού του φορολογητέου εισοδήματος του πλήθους των επαγγελματιών επιβλήθηκαν και το 1996 από τον Αλέκο Παπαδόπουλο, τότε που η χώρα πάσχιζε να εξασφαλίσει την ένταξή της στην ευρωζώνη, αλλά αναιρέθηκαν λανθασμένα και με τις γνωστές συνέπειες το 2001 από τον Γιάννο Παπαντωνίου ως δήθεν αναχρονιστικά. Και αργότερα, όπως αποκαλύπτει, στα τέλη του 2008 μετά την εκδήλωση της μεγάλης διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης, ο Γιώργος Αλογοσκούφης επιχείρησε να τα επαναφέρει αλλά συνάντησε έντονες αντιδράσεις από τους συναδέλφους του στην κυβέρνηση Καραμανλή και οδηγήθηκε στην παραίτηση, για να ακολουθήσει λίγους μήνες αργότερα το χάος της οικονομικής κατάρρευσης.
Ο κ. Χατζηδάκης υποστηρίζει επιπλέον ότι η τρέχουσα φορολογική μεταρρύθμιση συντονίζεται με τους ευρύτερους στρατηγικούς σκοπούς και στόχους της οικονομικής πολιτικής, η οποία ορίζεται από τα περιβόητα δίδυμα ελλείμματα, των δημοσίων οικονομικών και των εξωτερικών πληρωμών. «Η χώρα μας μετά την προηγούμενη εμπειρία οφείλει στρατηγικά να υπερασπίζεται τη δημοσιονομική σταθερότητα για να μην περιπέσει ποτέ ξανά σε καθεστώς χρεοκοπίας και μαζί να διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για πιο παραγωγική και ολοένα πιο εξωστρεφή, εξαγωγική, με πλεονάσματα και χαμηλά ποσοστά ανεργίας, οικονομία» τονίζει με πλήρη συνείδηση των στόχων που υπηρετεί.
Για τον υπουργό Οικονομικών είναι καθαρό ότι όλη η στρατηγική εξυγίανσης και ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας στηρίζεται στον έλεγχο των δίδυμων ελλειμμάτων. Οπως υπογραμμίζει «η μόνιμη σταθεροποίηση των δημοσίων οικονομικών εγγυάται και υπηρετεί την ανάπτυξη και την επιβεβλημένη πια αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου».
Το σύμφωνο σταθερότητας
Στηριζόμενος ακριβώς σε αυτή την τόσο απλή – για ορισμένους πεζή – βασική αρχή και ιδέα ξεδιπλώνει όλο τον σχεδιασμό της οικονομικής πολιτικής της τετραετίας. Η δημοσιονομική πολιτική δεν μπορεί παρά να διατηρηθεί σχετικά σφιχτή και τα τελευταία φορολογικά μέτρα επιβεβλημένα εκ των συνθηκών. Αλλωστε οι αυστηροί κανόνες του συμφώνου σταθερότητας θα επανέλθουν, καθώς οι εταίροι οδεύουν προς συμφωνία, τα όρια των ελλειμμάτων στο 3% του ΑΕΠ και του δημοσίου χρέους στο 60% του ΑΕΠ θα τεθούν σύντομα ξανά σε ισχύ και επιπλέον εμείς λόγω του υψηλού χρέους θα τελούμε υπό τα αυστηρά βλέμματα των διεθνών αγορών. Πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει κατ’ έτος να επιτυγχάνουμε πρωτογενή πλεονάσματα, ακόμη και ισοσκελισμό των προϋπολογισμών για να φθάσουμε με το χρέος μειωμένο και ελεγχόμενο στο κρίσιμο 2032, οπότε και θα λήξει το ευνοϊκό καθεστώς της τρέχουσας ευνοϊκής ρύθμισης. Από την επανάκαμψη του συμφώνου σταθερότητας το μόνο που αναμένουμε – έχει επέλθει σχετική συμφωνία λέει ο κ. Χατζηδάκης – είναι η αναγνώριση βάρους των υψηλών αμυντικών δαπανών και ο υπολογισμός τους στην περίπτωση που η χώρα υποπέσει σε καθεστώς υπερβολικού ελλείμματος και βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να αντιμετωπίσει ποινές και επιβολή πρόσθετων μέτρων. Ευτυχές το γεγονός, αλλά προφανώς δεν επαρκεί για να αλλάξει τις δημοσιονομικές επιδιώξεις της οικονομικής πολιτικής. Κακά τα ψέματα, η Ελλάδα παραμένει δεσμευμένη από το προβληματικό δημοσιονομικό παρελθόν της και μόνο η ανάπτυξη, διά των επενδύσεων, δημόσιων και ιδιωτικών, μπορεί να αλλάξει τη μοίρα της οικονομίας και της χώρας.
Συγχωνεύσεις και συνενώσεις
Και γι’ αυτό, όπως υπογραμμίζει ο κ. Χατζηδάκης, οι ελεύθεροι επαγγελματίες οφείλουν να αποδεχθούν τη μεταρρύθμιση και να αναδιοργανωθούν μέσω συγχωνεύσεων και συνενώσεων. Για τον σκοπό αυτόν προαναγγέλλει ότι θα προβλεφθούν από την αρχή του νέου έτους κίνητρα, φορολογικά και άλλα. «Τι εμποδίζει τους δικηγόρους – διερωτάται – να συγκροτήσουν εταιρικά σχήματα, να μοιράσουν υποχρεώσεις και να επαυξήσουν τις δυνατότητές τους;». Το ίδιο ισχύει και για τους μηχανικούς, τους γιατρούς και άλλους, υποστηρίζει. Τέτοιες επιλογές θα έλυναν και το θέμα της φοροδιαφυγής, εξηγεί. Και βεβαίως δεν κρύβει ότι θα επιμείνει επίσης στην πλήρη ψηφιοποίηση της οικονομίας, αν και εξηγεί ότι θα απαιτηθεί αρκετός χρόνος για την επισημοποίηση της παραοικονομίας, που αποτελεί το 20% με 25% του συνόλου της οικονομίας, αποστερώντας πλήθος δισ. ευρώ από τα κρατικά ταμεία. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η ΑΑΔΕ έχει αυτή τη στιγμή στη διάθεσή της 79 εκατομμύρια φορολογικού περιεχομένου πληροφορίες, τις οποίες δεν έχει τα μέσα και τους υπαλλήλους να τις αξιοποιήσει.
Χώρα πιο ελκυστική στους επενδυτές
Για την υποστήριξη δε των προσπαθειών αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου αποδίδει εξαιρετική σημασία στις επενδυτικές ευκαιρίες που προσφέρει το Ταμείο Ανάκαμψης, δηλώνει εντυπωσιασμένος από την έντονη επενδυτική δραστηριότητα των φαρμακοβιομηχάνων και αναμένει αντίστοιχη στάση και από άλλους κλάδους. Για την ενίσχυση του επενδυτικού κλίματος διαβεβαιώνει ότι θα αναζητηθούν πρόσθετοι πόροι μέσω της διεύρυνσης του κύκλου των ιδιωτικοποιήσεων και των μεταρρυθμίσεων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
«Η χώρα, μετά και την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας, επιβάλλεται να γίνει ακόμη πιο ελκυστική για τους επενδυτές, εγχώριους και ξένους» υπογραμμίζει ο υπουργός Οικονομικών, εκθειάζοντας την επερχόμενη αναβάθμιση των προσπαθειών του Υπερταμείου, το οποίο, έπειτα από συμφωνία με τον ESM, θα προικοδοτηθεί με δημόσιους πόρους προκειμένου να δημιουργήσει ειδικό ταμείο στα πρότυπα των ισχυρών εθνικών funds της Ευρώπης και της Ασίας που διαχειρίζονται εθνικά περιουσιακά στοιχεία και προσελκύουν διεθνείς επενδυτές.
Εξυγίανση των ΔΕΚΟ και ιδιωτικοποιήσεις
Ταυτόχρονα προτίθεται να αλλάξει όλο το πλαίσιο διαχείρισης των εποπτευόμενων από το Υπερταμείο ΔΕΚΟ ώστε να εξυγιανθούν οικονομικά και να προσελκύσουν διεθνή κεφάλαια, όπως συνέβη με τη ΔΕΗ. Προετοιμάζεται επίσης η ιδιωτικοποίηση του ανερχόμενου αεροδρομίου της Καλαμάτας και η παραχώρηση σε ιδιώτες άλλων 22 περιφερειακών αεροδρομίων. Μεγάλη παρέμβαση προετοιμάζεται επίσης στην ΕΤΑΔ, η οποία ως γνωστόν κατέχει 72.000 ακίνητα, θεωρείται ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης στη χώρα, αλλά δεν ασκεί ουδεμία επιρροή στην ανθοφορούσα τα τελευταία χρόνια αγορά ακινήτων. Ο κ. Χατζηδάκης θα επιδιώξει την ενεργοποίηση της ΕΤΑΔ ώστε να εκμεταλλευθεί στον μέγιστο βαθμό τις συνθήκες ανάκαμψης της αγοράς ακινήτων Ο κ. Χατζηδάκης είναι αθεράπευτα φιλελεύθερος πολιτικός. Επιμένει στο συγκεκριμένο δόγμα και ουδέποτε κρύφθηκε. Πλέον είναι χειριστής της οικονομικής πολιτικής και σχεδόν διαδηλώνει με τις πράξεις του την πίστη του στο φιλελεύθερο δόγμα. Μένει να επιβεβαιωθεί βεβαίως και η αποτελεσματικότητά του στην ιδιάζουσα ελληνική περίπτωση…
