Η απόφαση του Ταγίπ Ερντογάν να ανοίξει μέρος της περίκλειστης περιοχής των Βαρωσίων της Αμμοχώστου, προκάλεσε όχι μόνο διεθνείς αντιδράσεις, αλλά περιπλέκει τις διαδικασίες επανέναρξης των ενδοκυπριακών συνομιλιών, εμποδίζει τη δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης ανάμεσα στην Αθήνα και στην Αγκυρα, διχάζει ακόμη και τους Τουρκοκυπρίους που υποτίθεται ότι για αυτούς «άνοιξαν» τα Βαρώσια. Ηδη ο κυβερνητικός συνασπισμός στα Κατεχόμενα διαλύθηκε επειδή ο Ερντογάν υπέδειξε μέσω Βαρωσίων τον «εκλεκτό» του και γίνεται λόγος για πρόωρες «βουλευτικές εκλογές».
Πώς μπορούν άραγε να διεξαχθούν ελεύθερες, δημοκρατικές «εκλογές» (και μάλιστα «προεδρικές») σε ένα «κράτος» ανύπαρκτο για τη διεθνή κοινότητα; Το οποίο αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία, διατηρώντας σε αυτό ισχυρά στρατεύματα, δημιουργεί ναύσταθμο, σταθμεύει στο παράνομο αεροδρόμιό του πολεμικά drones, το επιχορηγεί οικονομικά, πληρώνει τους «δημόσιους υπαλλήλους» του, το τροφοδοτεί με πόσιμο νερό από υποθαλάσσιο αγωγό, του χορηγεί ρεύμα και φυσικό αέριο και κάνει γεωτρήσεις για… χάρη του στην κυπριακή ΑΟΖ; Και το σημαντικότερο, το περιλαμβάνει στο μαξιμαλιστικό σχέδιο της «Γαλάζιας Πατρίδας» του Ταγίπ Ερντογάν; Οι «εκλογές» της 11ης Οκτωβρίου στα Κατεχόμενα της Κύπρου θα έλεγε κανείς ότι είναι μια αποκλειστική υπόθεση της Τουρκίας. Εχει τον απόλυτο έλεγχο, όποιον θέλει μπορεί να διορίσει «πρόεδρο», ή για να ακριβολογούμε όποιον θελήσει να διορίσει ο Ερντογάν. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.