Ο φίλος μου ο Κώστας επιμένει πως το βιωματικό γράψιμο είναι το καλύτερο. Στο κάτω-κάτω πόση πολιτικολογία να αντέξει ο αναγνώστης και τι να βρεις πρωτότυπο να σχολιάσεις; Στο μεταξύ, αυτή την πιο βιωματική προσέγγιση την ευνοούσαν και οι περιστάσεις των ημερών, γιατί παρά τα όσα συνέβαιναν, η μαύρη αλήθεια είναι πως ως μάνα νηπίου, εμένα άλλο με έκαιγε: Πώς και πού του βάζεις όρια; Και τι είναι τελικά αυτά τα πολυσυζητημένα όρια; Κι αν το καταπιέσεις; Αν καταπνίξεις τον αυθορμιτισμό ή τη δημιουργικότητά του; Και κάνεις καλά ή είσαι αυταρχικός; Κι αν, από την άλλη, το αφήσεις να κάνει του κεφαλιού του και σπάσει κάνα κεφάλι, τι γίνεται μετά; Τέτοια σκεφτόμουν, ειδικά μετά τη φαεινή ιδέα μου να παραστώ σε ένα σχετικό γονεϊκό σεμινάριο. Δεν ξέρω αν έχει τύχει ποτέ να πάτε, αλλά, αν θέλετε να νιώσετε ανεπαρκής ή και άχρηστος ακόμα, σας το συστήνω ανεπιφύλακτα. Το φρένο σε αυτή την αγχωτική κατρακύλα το έβαλε η μακαρίτισσα η γιαγιά μου: «Σιγά! Αλλος παιδί δεν έκανε, μόνο η Μαριώ τον Γιάννη» ψέλλισε μέσα στο κεφάλι μου και ήρθα κάπως στα ίσα μου.
Αυτά λοιπόν σκεφτόμουν, αλλά πώς να τα παντρέψεις με την επικαιρότητα; Τι σχέση μπορεί να έχει ένα νήπιο που τα θέλει όλα δικά του, με τις πολιτικές εξελίξεις; Ευτυχώς, η έμπνευση του ΣΥΡΙΖΑ να αποσυρθεί από τη Βουλή μού έλυσε το πρόβλημα. Το μόνο που δεν είπαν είναι πως αν δεν ανακοινώσει κάλπες ο Μητσοτάκης θα κρατήσουν την αναπνοή τους μέχρι να σκάσουν. Και εντάξει. Ο γιος μου που είναι δυόμισι μπορεί και να έχει το δικαίωμα να αποσύρεται. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης πού το βρήκε; Από πότε η άσκηση της νομοθετικής εξουσίας εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια ή στην ακτιβιστική τους διάθεση; Τους ψήφισαν οι πολίτες για να πηγαίνουν στη Βουλή όποτε βολεύει το κόμμα; (Και αλήθεια, όσο κρατά αυτή η «απεργία» οι βουλευτές δεν θα πληρώνονται; Δεν θα χρησιμοποιούν φρουρές και αυτοκίνητα;)
Και μετά;
«Δεν αναγνωρίζω την κυβέρνηση γιατί είναι «έκπτωτη»» λένε. Κι αν αύριο-μεθαύριο προκύψει συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠαΣοΚ δεν θα την αναγνωρίζουν γιατί θα είναι προϊόν εκβιασμού, όπως είπε η κυρία Τσαπανίδου; Κι αν δεν τους αρέσει το αποτέλεσμα των εκλογών, τι θα κάνουν; Δεν θα το αναγνωρίσουν ούτε αυτό; Ετσι θα πάει τώρα; Αν κάτι χρειάζεται μετά από όλη αυτή την αντιθεσμική κυβερνητική μαντάρα των παρακολουθήσεων, είναι να τους ταράξουν στη θεσμικότητα. Αλλά πού;
