Μέσα στη σταδιακή άρση των μέτρων, σκιρτά το πνεύμα της πόλης. Η πόλη, αν και ως τόπος ισχύος θα της αρκούσαν η βουή και ο θόρυβος, η οικονομική συναλλαγή και η άμορφη συνάθροιση, βρίσκει τον αληθινό εαυτό της στις διασταυρώσεις των βλεμμάτων. Εκεί ανθεί η γοητεία της. Στην αμέριμνη συνάντηση των ανθρώπων. Εκεί που ο χρόνος είναι διαθέσιμος για μια διασκεδαστική συζήτηση, εκεί που το απλό και βραδύ αντιμάχεται την ταχύτητα και τη βιασύνη. Στους τόπους της εστίασης το ευκταίο τέλος της πανδημίας έχει ήδη συναντηθεί με τον εαυτό του. Η κρίση βρήκε τόπο να ανασάνει.
Μαζί η εαρινή φύση πολλαπλασιάζει την πνοή της αμεριμνησίας. Θα χρειαζόταν ένας ποιητής να προσθέσει λέξεις στην επιστροφή και ένας ζωγράφος έναν πίνακα για την ιστορία. Οι σύγχρονοι Ελληνες, βιώνοντας περιορισμούς ανεκτούς, μέσα στην ασφάλειά τους, πλάθουν μύθους ηρωικής εποχής και πλέκουν κατασκευές δοκιμασίας. Οι πραγματικά δοκιμαζόμενοι είναι στο περιθώριο, η συζήτηση για την περίπτωσή τους χαμηλόφωνη, σχεδόν μη υπαρκτή. Οι ασθενείς που τους άγγιξε η τραγωδία, οι συγγενείς που βίωσαν τον θάνατο, με άσβεστο στη μνήμη το σάβανο της σιωπής στον τελευταίο ασπασμό. Η επικαιρότητα των ειδήσεων γυρίζει γρήγορα τη σελίδα. Ολα σαν να ξεδιπλώνονται αλλού.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
