Στις 8 Νοεμβρίου 2022 ολοκληρώθηκε στο opengov.gr η δημόσια διαβούλευση πάνω στο Eθνικό Σχέδιο Δράσης για την Προστασία των Παιδιών από τη Σεξουαλική Κακοποίηση και Εκμετάλλευση – 2022-2027. Ηταν το προτελευταίο νομοσχέδιο του υπουργείου Επικρατείας που πέρασε τη σχετική διαδικασία. Εγιναν συνολικά 50 σχόλια και μεγάλο μέρος τους έγινε από φορείς που σχετίζονται άμεσα με την προστασία του παιδιού (Παιδικά Χωριά SOS Ελλάδος, PRAKSIS, Δίκτυο Για τα Δικαιώματα του Παιδιού κ.ά.)

Πριν από λίγες ημέρες ολοκληρώθηκε η διαβούλευση και για το τελευταίο νομοσχέδιο του υπουργείου Επικρατείας που ήταν αυτό για τον γάμο ομοφύλων. Εδώ τα σχόλια εκτοξεύτηκαν στα 7.088 και η εικόνα έμοιαζε με μαζικές αντιδράσεις κάτω από αμφιλεγόμενο ποστ στο Facebook.

Αν και με τόσο μεγάλη συμμετοχή, είναι δύσκολο να κρατηθεί ακριβές σκορ για το ποιοι ήταν υπέρ ή κατά του νομοσχεδίου, ήταν σαφές ότι από αυτούς που μπήκαν στη διαδικασία της διαβούλευσης οι περισσότεροι ήταν εναντίον του. Εκεί που σίγουρα υπερείχαν όσοι αντιμάχονται το νομοσχέδιο είναι στη χρήση κεφαλαίων γραμμάτων. Ως γνωστόν, είναι πολύ δύσκολο να φωνάξεις στον γραπτό λόγο.

Οι υπέρμαχοι του νομοσχεδίου μοιάζουν υπό μία έννοια λίγο… βαρετοί. Θεωρούν ότι είναι ένα βήμα προς την ισονομία των ανθρώπων ασχέτως επιμέρους χαρακτηριστικών και η μόνη κριτική που ασκούν (κάποιοι) είναι ότι θα μπορούσε να επεκταθεί και σε περισσότερους, παραδείγματος χάρη τα διεμφυλικά άτομα. «Επιθυμώ τα ομόφυλα ζευγάρια να έχουν τα ίδια δικαιώματα που έχω κι εγώ» έγραψε η Κ. σε μία από τις πρώτες αναρτήσεις πολιτών, που συνοψίζει εν πολλοίς πώς βλέπουν το νομοσχέδιο όσοι το υποστηρίζουν. Μια γκρίζα ζώνη εδώ ήταν το θέμα της πιθανής εμπορευματοποίησης των παρένθετων μητέρων, που θίχθηκε και από υπέρμαχους του νομοσχεδίου, συχνά με την επισήμανση ότι το πρόβλημα ισχύει και για τα ετερόφυλα ζευγάρια.

Μεγάλη γκάμα αντιδράσεων

Από την άλλη, όσοι εναντιώνονται μοιάζουν να καλύπτουν μεγάλη γκάμα αντιδράσεων. Πέρα από αυτούς που περιορίζονται σε ένα απλό «δεν συμφωνώ» ή «διαφωνώ», οι περισσότεροι – χρησιμοποιώντας συχνά τη γνωστή επίφαση ανεκτικότητας «δεν με νοιάζει τι κάνουν στο κρεβάτι τους» – προσπαθούν να εκφέρουν επιστημονικοφανή λόγο με αναφορές σε διάφορα επιστημονικά πεδία.

Θα ήταν μεγάλη αδικία για τον κλάδο, αν δεν ξεκινούσαμε από το θεολογικό πεδίο. «Οποιος θέλει να συνεχίσει να κοιτάζει κατάματα τον Χριστό μας, ας μη βιαστεί να συμφωνήσει με την προώθηση αυτού του κατάπτυστου νομοσχεδίου, παρασυρόμενος από ψεύτικες και ανυπόστατες αγαπολογίες. Γιατί κανείς δεν αγαπάει πιο πολύ απ’ τον Χριστό μας, τον Κύριό μας και Θεό μας, την Υπέρτατη Αγάπη!» αναφέρει η Α.

Μπορούμε γρήγορα να πάμε και στην ιστορία: «Τι πιστεύετε ότι θα μας απαντούσαν ο Καποδίστριας, ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Νικηταράς, ο Κανάρης, η Μπουμπουλίνα, η Μαντώ Μαυρογένους (σ.σ. αν ερωτούνταν για τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών); Φυσικά ΟΧΙ. Και ξέρετε γιατί; Διότι εάν ήθελαν το «ναι» τότε θα υπήρχε ήδη ως νόμος από την αρχή της δημιουργίας του νεότερου ελληνικού κράτους».

Δεν λείπει η κοινωνιολογία: «Τα παιδιά, από την προσχολική ακόμη ηλικία, μέσα από ταινίες, κινούμενα σχέδια, σχολικά εγχειρίδια, εκτίθενται σε εντυπώσεις που δικαιολογούν το φαινόμενο, προβάλλοντάς το είτε ως κάτι φυσικό ή ως «σεβασμό και ανεκτικότητα στη διαφορετικότητα» ή ως «δικαιωματισμό», στην ουσία προκαλώντας σύγχυση και εθισμό, με ανυπολόγιστες ενδεχομένως συνέπειες».

Και περνώντας επί τροχάδην (δυστυχώς) από την ψυχολογία («Η διαστροφή του καθένα δεν μπορεί να νομιμοποιείται, ούτε να αντιμετωπίζεται ως κάτι σύνηθες ή φυσιολογικό»), ας καταλήξουμε σε ένα μίνι μάθημα βιολογίας: «Δεν μπορούν ούτε δύο άντρες να κάνουν παιδιά ούτε δύο γυναίκες. Αυτό ονομάζεται Βιολογία και δεν μπορούμε να την αλλάξουμε επειδή έτσι μας βολεύει».

Αλλά κλείνοντας, δεν πρέπει να ξεχάσουμε και τους συνωμοσιολόγους: «Σώστε τα παιδιά. Αραγε η προ μηνών υπόθεση με την ουσιαστική διάλυση της Κιβωτού του Κόσμου και τον απηνή διωγμό του π. Αντωνίου έχει σχέση με το Νομοσχέδιο αυτό; Μήπως δημιουργήθηκε σε ανύποπτο χρόνο μια δεξαμενή παιδιών προς υιοθεσία;».

Μήπως;