Η ύφεση στα ελληνοτουρκικά έχει πυροδοτήσει νέα σενάρια, τα οποία εξυφαίνονται και αναδεικνύονται, προς το παρόν παρασκηνιακώς, κατά κύριο λόγο από κύκλους που τοποθετούνται στη δεξιά πτέρυγα της ΝΔ και από πολιτικούς χώρους της άκρας Δεξιάς.
Στον πυρήνα τους βρίσκεται η θεωρία ότι με παρότρυνση της Δύσης (κυρίως των ΗΠΑ) δρομολογείται μία βεβιασμένη συμφιλίωση των δύο πλευρών, με στόχο τον διάλογο και απώτερη κατάληξη την ελληνοτουρκική συμφωνία για τη συνεκμετάλλευση των φυσικών πόρων στις αμφισβητούμενες από την Τουρκία θαλάσσιες περιοχές του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου.
Κατά την ίδια συλλογιστική, οι επιδιώξεις αυτές ευνοούνται από – και προϋποθέτουν – τον σχηματισμό μίας συγκυβέρνησης μετά τις ελληνικές εκλογές, με τις «ευλογίες» ΗΠΑ και Ευρώπης.
Σχετική φιλολογία έχουν ήδη αναπτυχθεί σε μέσα, τα οποία πρόσκεινται είτε στη λαϊκή Δεξιά, είτε σε χώρους της άκρας Δεξιάς.
Στο πλαίσιο αυτό ασκείται ήδη έντονη κριτική στην πρόσφατη συμφωνία μεταξύ Αθήνας και Αγκυρας, βάσει της οποίας ανακοινώθηκε η αμοιβαία στήριξη των δύο χωρών για τη διεκδίκηση θέσεων σε διεθνείς οργανισμούς. Συγκεκριμένα: Της θέσης μη μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ από την Ελλάδα και της Γενικής Γραμματείας του Διεθνούς Οργανισμού Ναυτιλίας (ΙΜΟ) από την Τουρκία. Οπως υποστηρίζεται στη σχετική σχολιογραφία, η Ελλάδα δεν έχει την ανάγκη της τουρκικής στήριξης για τη θέση στο ΣΑ, ενώ η στήριξή της προς την Τουρκία είναι αναγκαία για την ανάληψη της ΓΓ του ΙΜΟ, όμως χαρακτηρίζεται «εξευτελιστική», από τη στιγμή που η κυβέρνηση της Αγκυρας εξακολουθεί να αποκλείει τα πλοία κυπριακής ιδιοκτησίας από τα λιμάνια της. Το αν και κατά πόσον η νέα εκδοχή της παραμέτρου των ελληνοτουρκικών ζητημάτων θα μετατραπεί σε πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης εν όψει εκλογών δεν είναι ακόμη βέβαιο. Πρόκειται όμως για ένα στοιχείο το οποίο παρακολουθείται από το Μέγαρο Μαξίμου, την Κουμουνδούρου και τη Χαριλάου Τρικούπη, καθώς μπορεί να αποτελέσει και αφορμή για την εκδήλωση εσωκομματικών εντάσεων και θεμελιωδών διαφορών, ειδικώς στην περίπτωση μιας κυβέρνησης συνεργασίας.
Υπό αυτό το πρίσμα, ορισμένες πηγές επαναφέρουν τη θεωρία των «Πρεσπών του Αιγαίου» και παραπέμπουν ως προς αυτά στις παρεμβάσεις των προηγούμενων μηνών από τους πρώην πρωθυπουργούς, Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά. Ο τελευταίος είχε μεταξύ άλλων αναφερθεί στο ζήτημα κατά την ομιλία του τον προηγούμενο Δεκέμβριο στα εγκαίνια του πολιτικού Ιδρύματος με τον όνομά του. Είχε μεταξύ άλλων υπογραμμίσει τότε ο πρώην πρωθυπουργός: «Κάποιοι θέλουν ακριβώς αυτό: Να μας σύρουν σε διαπραγμάτευση με την Τουρκία για να μοιράσουμε τα… δικά μας! Θέλουν να μας σύρουν σε αυτό που ονομάζεται «Πρέσπες του Αιγαίου». Να μας πάρουν ό,τι θέλουν και να μας αφήσουν ό,τι περισσέψει! Αυτό δεν θα το επιτρέψουμε! Και σήμερα μπορούμε να το αποτρέψουμε».
