Πριν από πολλές δεκαετίες ο αμερικανός κοινωνιολόγος Ντάνιελ Μπελ έγραφε για τις πολιτιστικές αντιφάσεις του καπιταλισμού. Ο Μπελ και άλλοι στη συνέχεια στάθηκαν στο ότι κάθε σύγχρονη οικονομία της αγοράς χειρίζεται μαζικές ηδονιστικές στάσεις που συχνά συγκρούονται με τους κανόνες της εργασιακής και παραγωγικής ηθικής. Οι πολιτικοί θεσμοί «μιλούν» τη γλώσσα της ευθύνης ενώ την ίδια στιγμή η ανοιχτή οικονομία – για να δανειστώ και την έκφραση που χρησιμοποιείται αυτές τις μέρες εδώ – ενθαρρύνει τη χαλαρότητα, την επιπολαιότητα ή τη σπατάλη.
Μια τέτοια αντίφαση ζούμε τώρα στη φάση του «ανοίγματος της χώρας» μετά την περίοδο των μέτρων. Στον πολίτη φτάνουν καθημερινά δύο αλληλοσυγκρουόμενα μηνύματα. Το ένα υπαγορεύει τη σύνεση και την τήρηση των πρωτοκόλλων προστασίας. Ενα δεύτερο μήνυμα αναδύεται από τα σπλάχνα της θερινής ζωής και επιβραβεύει την ηδονιστική εξωστρέφεια μαζί με την αίσθηση χαλάρωσης όλων των κανόνων.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
