Διάλογος, διαιτησία και πόλεμος ήταν σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή οι πιθανοί τρόποι επίλυσης των Ελληνοτουρκικών. «Το πρόβλημα είναι ότι καλούμαστε να συνομιλήσουμε με την Τουρκία επί θεμάτων που η ίδια εφευρίσκει και θέτει μονομερώς χωρίς οποιαδήποτε λογική βάση» λέει ο κ. Συρίγος. Οπως εξηγεί, η Τουρκία έχει μια συγκεκριμένη αντίληψη για τη γεωστρατηγική θέση της, η οποία «την επηρεάζει τόσο πολύ που δεν έχει οποιαδήποτε διάθεση να συζητήσει έστω και κατ’ επίφαση, όπως έκανε στο παρελθόν». Γι’ αυτό εκτιμά ότι η γειτονική χώρα δεν πρόκειται να αλλάξει σύντομα στάση και να «συζητήσει εποικοδομητικά».
Για τον κ. Λιάκουρα, από την άλλη, ο διάλογος είναι «εκ των ων ουκ άνευ σε όλες τις φάσεις» και το μόνο μέσο κατοχύρωσης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. «Δεν είναι η αποτροπή. Η έλλειψη διαλόγου επιτρέπει στην Τουρκία να διαστρεβλώνει προθέσεις της Ελλάδας όπως την εξυπηρετεί για να δικαιολογεί μονομερείς ενέργειες και συνεπώς εντάσεις. Δεν συρόμαστε σε διάλογο, αναλαμβάνουμε την πρωτοβουλία να προχωρήσουν οι δύο χώρες σε αυτό που το δίκαιο της θάλασσας προβλέπει καταδεικνύοντας ότι η Ελλάδα όχι μόνο δηλώνει ότι το ακολουθεί αλλά και ότι το γνωρίζει».
