Είναι προφανές πως η απειλή του Δ. Τζανακόπουλου ότι επανερχόμενος στην εξουσία θα εκκαθαρίσει ό,τι αντιτίθεται στην εξουσία του δεν παρερμηνεύτηκε.
Για τον απλούστατο λόγο ότι ήταν σαφέστατος. Ο άνθρωπος είπε ακριβώς αυτό που έχει στο μυαλό του.
Παραθέτω το απομαγνητοφωνημένο κείμενο:
«Επιτρέψαμε σε μεγάλο βαθμό ή ανεχθήκαμε πολυπλόκαμους και βαθείς μηχανισμούς να φιλτράρουν πολιτικές επιλογές, να φρενάρουν πολιτικές επιλογές, να δημιουργούν εμπόδια σε συγκεκριμένες κυβερνητικές επιλογές».
Και πρόσθεσε:
«Θα πρέπει να συζητήσουμε (…) τον τρόπο δηλαδή που αυτού του τύπου οι αυτονομημένες εξουσίες στο εσωτερικό της δημόσιας διοίκησης θα πρέπει να εκκαθαριστούν».
Ούτε για δημόσιους υπαλλήλους μιλάει, ούτε για διαφθορά (ανακοίνωση ΣΥΡΙΖΑ, 27/4), ούτε για «νονούς της νύχτας» (Αλ. Τσίπρας, ΑΝΤ1, 28/4). Μιλάει για την κυβερνητική εξουσία. Και καταφανώς δεν υπάρχει θέμα μονταζιέρας, προπαγάνδας ή ΜΜΕ.
Οι διευκρινίσεις που ακολούθησαν είναι χειρότερες από την αρχική δήλωση.
Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Γραμματέας του αναφέρεται σε «εκκαθάριση μηχανισμών παραεξουσίας, διαφθοράς και παράκαμψης της λαϊκής κυριαρχίας» (ανακοίνωση 27/4).
Το ζήτημα δηλαδή είναι κάτι που (στο μυαλό του Τζανακόπουλου) θεωρείται «παράκαμψη της λαϊκής κυριαρχίας». Και προφανώς δεν εννοεί ότι τη λαϊκή κυριαρχία παρακάμπτουν οι «μπράβοι της νύχτας» ή οι διεφθαρμένοι αστυνομικοί.
Εννοεί όσους δεν υποτάσσονται στις «κυβερνητικές επιλογές».
Ο Τζανακόπουλος φυσικά δεν είναι ο πρώτος που το θέτει, συνεπώς δεν είναι προσωπικό του θέμα.
Το έχουν κάνει παλαιότερα η Μπέτυ Μπαζιάνα, πιο κυνικά ο Πολάκης και επανειλημμένα ο ίδιος ο Τσίπρας μιλώντας για «αρμούς της εξουσίας». Είναι μια κλασική παλαιοκομματική αντίληψη που ευδοκίμησε στην άκρα Αριστερά (και στην άκρα Δεξιά) από τις αρχές του 20ού αιώνα και γέννησε την ολοκληρωτική σκέψη.
Διότι όλοι οι «γαμπροί της εξουσίας» λένε ουσιαστικά το ίδιο πράγμα.
Οτι υπάρχει κάποια εξουσία, η οποία υπέρκειται της εξουσίας που εκχωρεί το Σύνταγμα στην εκάστοτε κυβέρνηση. Και η οποία με διάφορα κόλπα παρεμποδίζει την κυβέρνηση να κάνει ό,τι έχει στο μυαλό της.
Ετσι, την επόμενη φορά, εκείνοι που κάνουν τέτοια κόλπα θα χρειαστεί «να εκκαθαριστούν». Ωστε οι εκλεκτοί της «λαϊκής κυριαρχίας» να ασκήσουν ανεμπόδιστα το όλον της εξουσίας.
Η πεποίθηση αυτή προκύπτει προφανώς από παλαιομοδίτικη ιδεοληψία. Αλλά κυρίως από μια εξαιρετικά χαμηλή δημοκρατική παιδεία.
Διότι η σύγχρονη δημοκρατία είναι εκείνο ακριβώς που ξορκίζουν. Ενα πλέγμα εξουσιών, συμφερόντων, αρχών και οργάνων, τα οποία συνυπάρχουν, ανταγωνίζονται, εξισορροπούνται και ελέγχονται μεταξύ τους σε ένα πλαίσιο κανόνων και συσχετισμών ώστε να εμποδιστεί ακριβώς αυτό που οι προαναφερθέντες διεκδικούν. Να αποτραπεί δηλαδή η οικειοποίηση της εξουσίας, ακόμη και στο όνομα της «λαϊκής κυριαρχίας».
Αυτή είναι η ουσία της δημοκρατικής πολιτείας και σε αυτό ακριβώς αποβλέπει η λειτουργία της. Ανεμπόδιστη διακυβέρνηση δεν υπάρχει – ευτυχώς…
Το σχέδιο των «εκκαθαρίσεων» όσων θεωρούνται «αυτονομημένες εξουσίες» (Τζανακόπουλος), του ελέγχου των «αρμών της εξουσίας» (Τσίπρας) και των διώξεων όσων «δημιουργούν εμπόδια σε κυβερνητικές επιλογές» (Τζανακόπουλος) είναι ακριβώς το σχέδιο από το οποίο η δημοκρατία μας προστατεύει.
Εκ των πραγμάτων λοιπόν οι γαμπροί της εξουσίας (κυρίως μιας τέτοιας εξουσίας…) είναι εξαιρετικά αμφίβολοι μνηστήρες της δημοκρατίας.
Η οποία, κακά τα ψέματα, παραμένει το θεμελιώδες μέγεθος και η βάση από την οποία προκύπτουν τα υπόλοιπα. Είτε αρέσει είτε όχι.
Μίντια
Ομολογώ ότι το υποψιαζόμουν. Αλλά το διάβασα και με τα ματάκια μου.
Μιλώντας για την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, ο Ευ. Τσακαλώτος λέει: «Το να πειστεί ο κόσμος είναι πολύ πιο δύσκολο, ιδίως με το σημερινό μιντιακό περιβάλλον».
Και προσθέτει:
«Βλέπω όμως ότι σταδιακά αυτή η εικόνα αλλάζει. Τα μίντια χάνουν αξιοπιστία κι εμείς κερδίζουμε» («ΒτΚ», 25/4).
Με άλλα λόγια, ο Τσακαλώτος θεωρεί ότι η εμπιστοσύνη στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι θέμα επιλογής του κόσμου αλλά επιρροής των μίντια. Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πείθει τον κόσμο, ούτε που του περνάει από το μυαλό.
Αλλά αν του περνούσε, ίσως καταλάβαινε γιατί δεν αλλάζει η εικόνα!
Γκάνα χωρίς Σύνορα
Κάθε χρόνο, μια μη κυβερνητική οργάνωση με έδρα τη Γαλλία που ονομάζεται «Ρεπόρτερς χωρίς Σύνορα» δημοσιεύει έναν «Παγκόσμιο Κατάλογο Ελευθερίας του Τύπου».
Καλοσύνη της. Ουδείς δημόσιος ή επαγγελματικός φορέας τής το έχει ζητήσει. Κανείς δεν ξέρει ποια είναι τα κριτήρια της αξιολόγησης, ούτε ποιος τα επέλεξε και τα εφαρμόζει. Κανένα μεγάλο όνομα της παγκόσμιας δημοσιογραφίας δεν φαίνεται να συμπεριλαμβάνεται στους αξιολογητές.
Δεν αποτελεί πρόβλημα όμως. Ο καθένας μπορεί να δραστηριοποιηθεί υπέρ της ελευθερίας του Τύπου, της αναδάσωσης ή του Παναθηναϊκού. Δημοκρατία έχουμε.
Ο κατάλογος άλλωστε θεωρείται αρκούντως έγκυρος ώστε να επισείεται από μερίδα του ελληνικού Τύπου (φαντάζεστε ποιους!..) και να γίνεται αντικείμενο ερώτησης από τον Κούλογλου (ΣΥΡΙΖΑ) στο Ευρωκοινοβούλιο.
Η ίδια οργάνωση έχει ανακηρύξει «Εκατό Ηρωες της Πληροφορίας», μεταξύ των οποίων μια κυρία από την Ελλάδα την οποία δεν τυχαίνει να γνωρίζω.
Της αναγνωρίζουν όμως ότι έφτιαξε (με άλλους δημοσιογράφους) την «Εφημερίδα των Συντακτών» ως «απεργιακό φύλλο» όταν έκλεισε η ΕΡΤ. Ηρωικό ασφαλώς, αλλά η ΕΡΤ έκλεισε το 2013 ενώ η «Εφημερίδα των Συντακτών» λειτουργούσε ήδη από το 2012.
Επιστρέφοντας στον κατάλογο, δεν θα ασχοληθώ με την Ελλάδα, την οποία τοποθετεί σε κάποια 70ή θέση μπροστά από το Τιμόρ και όχι (ας πούμε) στην 57η που καταλαμβάνει επαξίως η Μαδαγασκάρη ή στην 59η που στρογγυλοκάθεται ο Νίγηρας!
Ομολογώ ότι αγνοώ την κατάσταση στον Τύπο της Μαδαγασκάρης και του Νίγηρα για να μπορέσω να κρίνω. Εκριναν οι “Ρεπόρτερς” που ασφαλώς ξέρουν καλύτερα.
Αφήνω λοιπόν την Ελλάδα στην άκρη.
Θα αναρωτηθώ όμως από πού προκύπτει ότι ο Τύπος στη Σουρινάμ, στο Πράσινο Ακρωτήριο και στην Γκάνα χαίρει περισσότερης ελευθερίας από τον Τύπο στο Ηνωμένο Βασίλειο και στη Γαλλία.
Οπως επίσης θα αναρωτηθώ με ποια κριτήρια η ελευθερία του Τύπου στην Μπουρκίνα Φάσο και στην Μποτσουάνα βρίσκεται σε υψηλότερο επίπεδο από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ιταλία.
Οταν λοιπόν απαντηθούν αυτά, θα κουβεντιάσουμε και τα υπόλοιπα.
