Εδώ μπορεί και να μη χρειαζόταν καν. Το φιλορωσικό κόμμα ήταν τόσο αφοσιωμένο στο Κρεμλίνο ώστε θα μπορούσε να προσφέρει τις υπηρεσίες του ακόμη και δωρεάν. Ο χρηματισμός θα ήταν περιττός σε ένα έδαφος όπου αρκούσαν μερικές ανιστορικές φαντασιώσεις περί ξανθού γένους και λίγος αντιδυτικισμός για να λιπανθεί.
Ακόμη κι έτσι, όμως, η πληροφορία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ πως το Κρεμλίνο δωροδοκούσε πολιτικούς, κόμματα και μέσα ενημέρωσης σε είκοσι και πλέον χώρες της Δύσης δεν χάνει το ενδιαφέρον της. Δεν τη χάνει επειδή, αντίθετα απ’ ό,τι συνέβη αλλού, εδώ επικράτησε απόλυτη σιωπή. Ο συνήθης ύποπτος στην Ιταλία, ας πούμε, είναι ο ακροδεξιός Ματέο Σαλβίνι. Τα βλέμματα στράφηκαν αμέσως επάνω του. Κι εκείνος υποχρεώθηκε να δηλώσει πως από το καθεστώς Πούτιν δεν πήρε ούτε μισό ρούβλι.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
