Δυσκολεύομαι να κατανοήσω τις επιθέσεις που σε καθημερινή σχεδόν βάση δέχεται η Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τη (σχεδόν) Ακρα Δεξιά και την (περίπου) Ακρα Αριστερά.
Κυρίως όταν οι περισσότερες από αυτές είναι άνευ πραγματικού αντικειμένου.
Μόνο το τελευταίο διάστημα κατηγορήθηκε:
l Οτι «ράφτηκε» για να παραστεί στην επίδειξη του Dior στο Παναθηναϊκό Στάδιο – ενώ κανονικά θα έπρεπε να πάει γυμνή ή με μαγιό!
l Οτι έθεσε υπό την αιγίδα της ένα μάλλον γραφικό συνέδριο γονιμότητας κι ας απέσυρε την αιγίδα μόλις αποκαλύφθηκε η γραφικότητα.
l Οτι φωτογραφήθηκε μπροστά στον φράχτη του Εβρου – ο οποίος, αν δεν απατώμαι, προστατεύει τα εθνικά μας σύνορα…
Η (σχεδόν) Ακρα Δεξιά την κατηγορεί ότι δεν αναπαράγει τα υψηλόφρονα εθνικά ιδανικά που ανακύκλωνε φλύαρα ο προκάτοχός της.
Προφανώς δεν της συγχωρεί ότι τον διαδέχθηκε.
Η (περίπου) Ακρα Αριστερά της προσάπτει ότι διακινεί «συντηρητικά ιδεολογήματα που διχάζουν αντί να ενώνουν».
Προφανώς επειδή θεωρεί ότι «αναπαράγει συστηματικά το κυρίαρχο αφήγημα του Πρωθυπουργού» («Η Αυγή», 15/6).
Η προέλευση και η ποιότητα των επιθέσεων μάλλον κολακεύουν την Πρόεδρο.
Ούτως ή άλλως, ουδείς την εξέλεξε για να καταργήσει τα εθνικά σύνορα, ούτε για να διακινεί «προοδευτικά ιδεολογήματα» που ενώνουν την ισχνή μειοψηφία που τα πιστεύει.
Δεν τη βγάλαμε για εθνοφρουρό, ούτε για ακτιβίστρια.
Η Πρόεδρος είναι «ρυθμιστής του πολιτεύματος» και (χωρίς να έχει παραστεί έως τώρα ιδιαίτερη ανάγκη ρύθμισης…) δεν άκουσα κανέναν να την κατηγορεί ότι δεν ρυθμίζει καλά ό,τι χρειάστηκε να ρυθμιστεί.
Αντιθέτως, όλες οι δημοσιες παρεμβάσεις της έχουν κινηθεί μέσα στις κυρίαρχες συντεταγμένες της ευρείας πλειονότητας και του κοινού τόπου μιας δημοκρατικής πολιτείας.
Ασφαλώς θα κριθεί αυστηρά αν ποτέ αποκλίνει από τα όρια του Συντάγματος και τον ρυθμιστικό της ρόλο.
Αλλά από εκεί και πέρα, αν αγαπάει τις γάτες ή τους σκύλους, αν φοράει σνίκερ και όχι δωδεκάποντα, είναι δικό της θέμα και δεν βλέπω σε ποιον πέφτει λόγος.
