Συγκλονιστικές στιγμές ζουν οι εφημέριοι των κοιμητηρίων της Βόρειας Ελλάδας που καλούνται καθημερινά να τελέσουν τις εξόδιες ακολουθίες και τους ενταφιασμούς των ανθρώπων που νόσησαν από κορωνοϊό και τελικά έχασαν τη μάχη της ζωής. Οι ώρες και τα λεπτά που ζουν οι ιερείς με τους συγγενείς των θυμάτων είναι δραματικές. Στο κοιμητήριο της Θεσσαλονίκης, εκεί κοντά στη Νέα Ελβετία, τα όσα εκτυλίσσονται δεν μπορούν να περιγραφούν με λέξεις… «Ξέρετε τι είναι να κηδεύεις έναν νέο άνθρωπο 48 ή 50 χρόνων; Να έχεις κοντά σου τη μάνα του που επί μέρες δεν μπόρεσε να δει το παιδί της, δεν του κράτησε το χέρι την ώρα του πόνου του, δεν το αγκάλιασε, δεν το φίλησε, δεν μπόρεσε ούτε ακόμη και να το νεκροφιλήσει; Κι εσύ ο πνευματικός, ο ιερέας, να μην μπορείς να την ασπαστείς; Να την αγκαλιάσεις για να πάρεις λίγο από τον πόνο της;» λέει περιγράφοντας τα όσα ζει καθημερινά στο νεκροταφείο ο προϊστάμενος του κοιμητηριακού ναού της Αναστάσεως του Κυρίου πρωτοπρεσβύτερος Μηνάς Βασάκος.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
