«Κάλεσμα» στον Γιάνη Βαρουφάκη και στη Ζωή Κωνσταντοπούλου απευθύνει ο Αλέκος Αλαβάνος προκειμένου να ενώσουν τις δυνάμεις τους με στόχο να ανατραπούν οι σημερινές πολιτικές ισορροπίες. Οπως τονίζει ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στη συνέντευξη που ακολουθεί, και οι δύο έχουν θέση στο ενωτικό εγχείρημα της Πρωτοβουλίας «1-1-4», στην οποία εκτός του ιδίου συμμετέχουν άνθρωποι από τον χώρο της Αριστεράς, του Κέντρου, της Οικολογίας, της επιστήμης και των τεχνών. Ο κ. Αλαβάνος κατηγορεί τον Αλ. Τσίπρα πως «προεκλογικά προσφέρει κορδέλες και γλειφιτζούρια ελπίζοντας ότι θα δελεάσει το εκλογικό σώμα» και χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ «τον πιο δηλητηριώδη αντίπαλο της Αριστεράς». Κατηγορεί δε το κυβερνών κόμμα ότι καλλιεργεί «ατμόσφαιρα βούρκου» μέσω της σκανδαλολογίας και του αποπροσανατολισμού των πολιτών από τα πραγματικά προβλήματα.
Η κυβέρνηση προχωρεί την περίοδο αυτή σε σειρά νομοθετικών μέτρων με κοινωνικό πρόσημο; Θεωρείτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ξαναβρίσκει την αριστερή του ταυτότητα;
«Καλά κάνετε και δεν χρησιμοποιείτε τον όρο «θετικό» κοινωνικό πρόσημο. Πάρτε για παράδειγμα τις συντάξεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαφημίζει την αύξηση κατά 20 ευρώ για τους χαμηλοσυνταξιούχους την ίδια στιγμή που ο ίδιος τούς έχει αφαιρέσει 200 ευρώ από το ΕΚΑΣ που έπαιρναν μέχρι πρόσφατα. Ή πάρτε τον ΕΝΦΙΑ. Διαφημίζει μια μείωση 30%, ενώ για τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας μας η μείωση με τους συντελεστές που χρησιμοποιούνται είναι είτε ελάχιστη είτε ανύπαρκτη. Ολες αυτές οι κινήσεις είναι η τυποποιημένη παραδοσιακή ταυτότητα του δικομματισμού. Προεκλογικά προσφέρει κορδέλες και γλειφιτζούρια ελπίζοντας ότι θα δελεάσει το εκλογικό σώμα».
Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει;
«Η δημοσιονομική πολιτική της χώρας μας χρειάζεται μια ριζική στροφή με την άμεση κατάργηση των πρωτογενών πλεονασμάτων και της ασφυκτικής δημοσιονομικής πειθαρχίας των Βρυξελλών, την άμεση κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, την ουσιαστική μείωση του ΦΠΑ, τη γενναία ενίσχυση μέσα από μισθούς, συντάξεις και κοινωνικά επιδόματα της αγοραστικής δύναμης των πολιτών για την αναβίωση της αγοράς, την ενίσχυση της επενδυτικής δράσης του κράτους προκειμένου να συμβάλει μαζί με τον ιδιωτικό τομέα στην ανασυγκρότηση της οικονομίας».
Πιστεύετε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διαρρήξει οριστικά τις σχέσεις του με την Αριστερά;
«Οχι, δυστυχώς οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με την Αριστερά είναι πολύ ισχυρές. Είναι ο πιο δηλητηριώδης αντίπαλός μας. Οι συντηρητικές δυνάμεις – αναμενόμενο μεταξύ ιδεολογικών αντιπάλων – επιτίθενται στους πολιτικούς στόχους της Αριστεράς, τους κριτικάρουν σκληρά. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως επιτίθεται σε κάτι πιο πολύτιμο, ευαίσθητο και δυσαναπλήρωτο: στην ηθική της υπεροχή. Οσο ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοδιαφημίζεται ως αριστερό κόμμα τόσο το πλεονέκτημα αυτό, το οποίο το αναγνώριζαν και οι συντηρητικοί της αντίπαλοι, σαπίζει. Ο πιο δυσχερής στόχος σήμερα για την Αριστερά είναι να αποκαταστήσει την παραδοσιακή της εικόνα ως ενός χώρου εντιμότητας, ειλικρίνειας, λειτουργίας με ανοιχτά χαρτιά και αδιαπραγμάτευτων αξιών. Είναι επώδυνη και κοπιαστική αυτή η αποκατάσταση, ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους ανθρώπους, αποξενωμένους από ένα ρεύμα ιδεών που για δεκαετίες τούς ενέπνεε αγωνιστικότητα, αισιοδοξία, προοπτική».
Εχει κάνει πάντως κάποια αυτοκριτική ο Αλ. Τσίπρας. Εχει μιλήσει για «αυταπάτες» και για επώδυνο πλην αναγκαίο συμβιβασμό με τους δανειστές το 2015…
«Η μόνη αυτοκριτική που θα μπορούσαν να κάνουν είναι να παραιτηθούν αμέσως μετά το δημοψήφισμα. Τώρα είναι πια αργά για δάκρυα».
Πρόσφατα, στο συνέδριο του SPD, ο κ. Τσίπρας είπε ότι με «καθαρό μυαλό» αποτίμησε τις συνέπειες που θα είχε για τη χώρα η έξοδος από το ευρώ, τονίζοντας πως κάτι τέτοιο «που σε κάποιους ακουγόταν εξόχως επαναστατική και αριστερή επιλογή, ήταν στην πραγματικότητα η επιλογή της ολικής καταστροφής των λαϊκών στρωμάτων και της μεσαίας τάξης, προς όφελος αυτής της ελίτ». Πώς το σχολιάζετε;
«Ολη η υφήλιος βοά ότι «η ολική καταστροφή των λαϊκών στρωμάτων και της μεσαίας τάξης» έχει ήδη συντελεστεί στην Ελλάδα εξαιτίας της εντελώς αποτυχημένης στρατηγικής του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αν έγκαιρα η Ελλάδα προσέφευγε στο εθνικό νόμισμα για να ενισχύσει τη ρευστότητα μιας οικονομίας που πλήττεται άγρια από την αργία του παραγωγικού δυναμικού και την ανεργία του ανθρώπινου δυναμικού, η εξέλιξη θα ήταν εντελώς διαφορετική. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αρνήθηκε και αρνείται να ενισχύσει τη ρευστότητα της ελληνικής οικονομίας, ενώ ενισχύει τη ρευστότητα της υπόλοιπης ευρωζώνης με τρισεκατομμύρια μέσω της ποσοτικής χαλάρωσης. Σήμερα προτεραιότητα είναι η άμεση εφαρμογή ενός προγράμματος πλήρους παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας, η κάλυψη του τεράστιου κενού της δεκάχρονης απουσίας μας από την τεχνολογική επανάσταση, η δημοκρατική αναδόμηση της διοίκησης, η κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτό απαιτεί τη μη εφαρμογή των τοξικών οδηγιών που δίνονται από τις Βρυξέλλες. Δεν είναι κάτι που είναι εξτρεμιστικό ή απραγματοποίητο. Το βλέπουμε στην Ιταλία με μια συντηρητική – κεντροαριστερή κυβέρνηση. Το αν και πότε χρειάζεται σήμερα να τεθεί θέμα νομίσματος αυτό δεν μπορεί να αποφασιστεί από έναν πρωθυπουργό ή κάποιον υπουργό Οικονομικών αλλά από τον ίδιο τον ελληνικό λαό, δεδομένου ότι προϋπόθεση για να επιτύχει ένα νόμισμα είναι η ευρύτατη λαϊκή εμπιστοσύνη».
«Το μεγαλύτερο κόμμα είναι το “κάτι άλλο επιτέλους”»
Πριν από λίγους μήνες συγκροτήσατε με όμορους χώρους και προσωπικότητες την πρωτοβουλία «1-1-4». Πού βρίσκεται το εγχείρημα; Θα λάβετε μέρος στις επερχόμενες εκλογικές μάχες;
«Κατά τη γνώμη μου το μεγαλύτερο κόμμα στην Ελλάδα δεν είναι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε η Νέα Δημοκρατία αλλά αυτό το «κάτι άλλο επιτέλους». Πάρα πολύς κόσμος δεν θέλει να ψηφίσει ούτε Τσίπρα ούτε Μητσοτάκη αλλά αναζητά αυτό τον χαμένο θησαυρό μιας διαφορετικής εναλλακτικής λύσης με χαρακτηριστικά ανασύνταξης, προόδου, ανθρωπισμού, αξιοπρέπειας. Σε αυτή την ανάγκη ανταποκρίνεται η πρωτοβουλία «1-1-4» που περιλαμβάνει πρόσωπα της πολιτικής όχι μόνο από την Αριστερά αλλά και από τον οικολογικό και κεντρώο χώρο, καθηγητές, πνευματικούς ανθρώπους, καλλιτέχνες, Ελληνες που διακρίνονται στο εξωτερικό, στελέχη από γυναικεία κινήματα, εργαζόμενους, νέους επιστήμονες. Στόχος της προσπάθειας είναι η ανασυγκρότηση της χώρας όπως περιλαμβάνεται στη διακήρυξή της και η δημιουργία αυτού του «κάτι άλλου» που λαχταρά τόσο μεγάλο τμήμα του λαού μας».
Υπάρχουν περιθώρια διεύρυνσης της συμμαχίας σας; Και δεν αναφέρομαι στο ΚΚΕ, το οποίο δηλώνει αντίθετο σε τέτοιες συνεργασίες, αλλά με τον Βαρουφάκη και την Κωνσταντοπούλου δεν θα είχατε περισσότερες πιθανότητες να εισέλθετε στη νέα Βουλή;
«Στη Βουλή ήδη υπάρχει μια δύναμη η οποία με σταθερότητα και εντιμότητα όλη αυτή τη μαύρη δεκαετία κάνει αυστηρή κριτική στα προγράμματα της τρόικας, το ΚΚΕ. Αυτό που λείπει είναι η προβολή μιας άμεσης και ολοκληρωμένης προγραμματικής εναλλακτικής κυβερνητικής λύσης. Δεν αρκεί επομένως η είσοδος μιας ακόμα δύναμης στη Βουλή. Απαιτείται η πλήρης ανατροπή της σημερινής μονοδιάστατης πολιτικής ισορροπίας. Κατά τη γνώμη μου, στο ενωτικό εγχείρημα έχουν θέση και αυτοί που αναφέρατε, ο ένας με τη διεθνή του επιρροή, η άλλη με τον αναγνωρισμένο δημοκρατικό της ριζοσπαστισμό, κι όσες κι όσοι έχουν αρνηθεί να στηρίξουν τα τρία μνημόνια. Φυσικά, «ουδείς ημών αναμάρτητος». Ασφαλώς θα βοηθούσε πολύ αυτή την υπόθεση μια πιο ενωτική στάση από την πλευρά του ΚΚΕ».
Εσείς προσωπικά θα είστε υποψήφιος στις εθνικές εκλογές;
«Μόνον εφόσον αυτή η ιδέα της ευρύτερης συσπείρωσης έχει βλαστήσει».
