Ακόμη και ο Μάριο Ντράγκι, ο πιο επιφανής και σοβαρός πολιτικός που είχε η Ιταλία τα τελευταία χρόνια και που δύο στους τρεις Ιταλούς ελπίζουν σύντομα να δουν και πάλι στην ηγεσία, πλήρωσε τον άγραφο νόμο που διέπει τις κυβερνήσεις εθνικής ενότητας: ότι τα κόμματα δεν αντέχουν να είναι πιστά στους μεγάλους συνασπισμούς για περισσότερο από έναν χρόνο, ενάμιση το πολύ. Τότε είναι που καταλαμβάνονται από ένα ακαταμάχητο «cupio dissolvi», την επιθυμία για διάλυση όπως έλεγαν οι λατίνοι πρόγονοί τους. Και αυτή, κατακλύζει ακόμη και τους καλύτερους.
Η κυβέρνηση του Ντράγκι χαρακτηρίστηκε ως τέτοια. Η κυβέρνηση των καλύτερων. Κράτησε μόνο έναν χρόνο, πέντε μήνες και επτά ημέρες. Στην πτώση την οδήγησε «η νέμεση ενός φθίνοντος λαϊκισμού», έγραψε η «Corriere della Sera». Τα Πέντε Αστέρια έκαναν την αρχή, απέχοντας από την ψηφοφορία των νέων μέτρων για την αντιμετώπιση της κρίσης την περασμένη εβδομάδα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
